حسین خانی بیک بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون که چند سالی بود به بیماری آلزایمر مبتلا شده بود نیمه شب ۳۰ مرداد ۱۴۰۳ درگذشت. او تاکنون در ۳۳ فیلم سینمایی و ۴۸ مجموعهٔ تلویزیونی حضور داشته‌است. در ادامه به معرفی و بیوگرافی ایشان و همسرش و فرزندانش و علت درگذشت وی می پردازیم. با ما همراه باشید.

حسین خانی بیک ۱۸ مردادماه سال ۱۳۲۰ به دنیا آمد و نیمه شب ۳۰ مرداد ماه سال ۱۴۰۳ درگذشت او چند روز پس از تولدش در سن ۸۳ سالگی درگذشت.

او بازیگر سریال‌های «مختارنامه» «شب دهم »، «روزگار جوانی» چند سالی بود پس از ابتلا به کرونا مبتلا به بیماری آلزایمر شده بود و به تدریج قدرت تکلم و شناخت دیگران را از دست داده بود.

حسین خانی‌بیک٬ در محلهٔ پامنار تهران در مدرسه‌ای به نام «برزویه» تحصیلاتش را آغاز کرد. از همان ابتدا به هنر علاقه‌مند بود و تئاترهای مدرسه فرصت مناسبی بود تا هیجانات هنری خود را تخلیه کند. اوج این علاقه در سال ۱۳۳۲ نمود پیدا کرد. در این سال وی که ۱۲ سال داشت گرایش شدیدی به کارهای نمایشی پیدا کرد و از طرفی عشق تماشای فیلم‌های سینمایی در وی شدت گرفت.

همسر و فرزندان حسین خانی بیک

حسین خانی بیک در سال ۱۳۴۵ با خانم سودابه سهیلی ازدواج کرد. حاصل این ازدواج ۴ دختر به نام های نسیم، بهار، صنم و گلاره است.

سوابق

وی از سال ۱۳۴۶ با حضور در نمایشی به نویسندگی و کارگردانی زنده‌یاد هادی اسلامی فعالیت هنری خود را آغاز کرد.
به دلیل علاقه شدیدی که به تئاتر داشت او را آچار فرانسه اداره تئاتر هم می‌دانستند. در میان آثار او فیلم‌های سینمایی «غریبانه»، «دیپلمات»، سریال‌های تلویزیونی همچون «پلیس جوان»، «همه فرزندان من»، «روشنتر از خاموشی» و چند مجموعه دیگر نیز به چشم می‌خورد.
چندی قبل کوروش سلیمانی به نمایندگی از انجمن بازیگران خانه سینما پس از ملاقات با حسین خانی‌بیک ضمن اعلام ابتلای این بازیگر پیشکسوت به بیماری آلزایمر نوشته بود: “امروز افتخار یافتیم که مهمان منزل پرمهرِ استاد حسین خانی بیک باشیم و به نمایندگی از انجمن صنفی بازیگران سینما، بنده همراه با عزیزان خانم فریبا کوثری، پژمان بازغی و کامبیز دیرباز به عیادت ایشان برویم. سودابه خانم ،همسر بزرگوار و دختران با محبت ایشان با مهربانی بسیار پذیرای ما شدند و بعد از اینکه جویای احوال شدیم، از روند شکل‌گیری بیماری ایشان گفتند که از بعد از سریال «مختارنامه» و از سال ۹۲ آغاز شد.
سودابه خانم می‌گفتند نمی‌دانم چرا حسین که زندگی سالمی داشته، اهل کوه و ورزش بوده و کتاب و شعر شاعران بسیاری را از بر بوده و پیوسته غزل و تصنیف برای جمع می‌خوانده، باید چنین درگیر این بیماری شود.»

حسین خانی‌بیک٬ در تئاتر از شاگردان زنده‌یاد مهین دیهیم بوده، از سال ۱۳۴۶ با حضور در نمایشی به نویسندگی و کارگردانی زنده‌یاد هادی اسلامی فعالیت هنری خود را آغاز کرد.
در سال ۱۳۴۵ مهین دیهیم خانهٔ تئاتری ایجاد کرد که به خانهٔ هنرمندان ایران معروف شد. و خانی‌بیک نیز شاگرد مهین دیهیم شده و برای اولین‌بار کار تئاتری خود را آغاز کرد و اولین جرقه‌های هنر تئاتر حرفه‌ای در وی پدید آمد.

از سال ۱۳۴۷ با همکاری عباس جوانمرد و هادی اسلامی به طور رسمی کار تئاتر را آغاز کرد و گروهی به نام «گروه دوم هنر ملی» تشکیل دادند که اعضای آن را هنرمندانی چون خسرو شکیبایی، سیروس گرجستانی، رقیه چهره‌آزاد، مهری مهرنیا، کیومرث ملک‌مطیعی، قاسم افشار و… تشکیل می‌دادند.[۱] او می‌گوید: «ما افراد منسجمی بودیم و همدیگر را بسیار دوست داشتیم و به دلیل علاقهٔ شدیدی که به تئاتر داشتیم تبدیل به آچار فرانسهٔ ادارهٔ تئاتر شده بودیم.» آن روزها «گروه اول هنر ملی» را عزت‌الله انتظامی، محمدعلی کشاورز، علی نصیریان، جمیله شیخی و… تشکیل می‌دادند.

حسین خانی بیک٬ روزهای اول کارش را با نمایشنامه‌هایی که هادی اسلامی می‌نوشت آغاز کرد و اولین نمایشنامهٔ صحنه‌ای خود را به نویسندگی و کارگردانی هادی اسلامی در انجمن سفارت آمریکا در تهران به روی صحنه برد و در تئاترهایی چون حسن سنتوری نقش «عزیز تارزن» یک معتاد تارنواز را بازی می‌کرد. در این دوره او کارمند اداره دارویی کشور نیز بود.

حسین خانی‌ بیک سرانجام در سال ۱۳۵۶ وارد سینما می‌شود، اولین کار سینمایی وی باغ بلور نام داشت که در این کار با هنرمندانی چون ناصر محمدی، پرویز فنی‌زاده، پروین سلیمانی و… همکاری داشت. البته او قبلاً کار تلویزیونی کرده بود و در سال ۱۳۴۸ نقش کیمیاگر را ایفا کرده بود

او در سال ۱۳۵۵ اولین کار سینمایی خود را به نام فانوس سیاه کار کرد و تاکنون در ۳۳ فیلم سینمایی و ۴۸ مجموعهٔ تلویزیونی حضور داشته‌است.

فیلم‌شناسی

باغ بلور (۱۳۵۷)
مریم و مانی (۱۳۵۷)
فریاد مجاهد (۱۳۵۸)
مفسدین (۱۳۵۹
سرباز اسلام (۱۳۵۹)
دست شیطان (۱۳۶۰)
افیون – تب مرگ (۱۳۶۰)
سفیر (۱۳۶۱)
زیر باران (۱۳۶۳)
زنگ اول (۱۳۶۳)
راه دوم (۱۳۶۳)
تفنگ شکسته (۱۳۶۴)
خانه‌ای مثل شهر (۱۳۶۶)
پرستار شب (۱۳۶۶)
صخرهٔ همیشه سبز (۱۳۶۷)
تفنگ‌های سحرگاه (۱۳۶۷)
شاخه‌های بید (۱۳۶۷)
عبور از غبار (۱۳۶۸)
ریحانه (۱۳۶۸)
آخرین پرواز (۱۳۶۸)
بازگشت قهرمان (۱۳۶۹)
آهوی وحشی (۱۳۶۹)
پوتین (۱۳۷۰)
راه افتخار (۱۳۷۳)
فرار مرگبار (۱۳۷۴)
دیپلمات (۱۳۷۴)
از جنوب تا شمال (۱۳۷۴)
حرفه‌ای (۱۳۷۵)
غریبانه (۱۳۷۶)
رنج و سرمستی (١٣٩٢)

برادران سرزمین من (۱۳۸۹)

مجموعه‌های تلویزیونی

۱۳۷۶ گلهای کاغذی
۱۳۹۲-۱۳۹۱ ستاره حیات
۱۳۸۳-۱۳۸۸ مختارنامه
۱۳۸۷-۱۳۸۶ پاتوق
۱۳۸۲ تله‌فیلم «پیش‌پرده»
١٣٨٢ سه، پنج، دو
۱۳۸۰ شب دهم
۱۳۸۰ پلیس جوان
۱۳۷۹ سفر باران
۱۳۷۹ روشن‌تر از خاموشی
۱۳۷۷ روزگار جوانی
١٣٧٧ گوهر کمال
۱۳۷۷ لاله‌های سرخ
۱۳۷۶–۱۳۷۷ فردا دیر است
۱۳۷۶ همه فرزندان من
۱۳۷۶ ردپای دوست
۱۳۷۶ مأموریتی برای چهار نفر
۱۳۷۵ دلیران خلیج فارس
۱۳۷۵ سیمرغ
۱۳۷۵ بهترین تابستان من
۱۳۷۶-۱۳۷۳ امام علی
۱۳۷۵-۱۳۷۴ سوخته‌دلان
۱۳۷۴-۱۳۷۳ نبردی دیگر
۱۳۷۳ شلیک نهایی
۱۳۷۳ پهلوانان نمی‌میرند
۱۳۷۲ تاریخ روابط ایران و انگلیس
۱۳۷۱ چشمه زندگی
۱۳۷۱ گزارش، نقطه صفر
۱۳۶۹ هشت بهشت
١٣۶٨ با سلسله حکمت
۱۳۶۳ سربداران

حسین خانی بیک بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون که چند سالی بود به بیماری آلزایمر مبتلا شده بود نیمه شب ۳۰ مرداد ۱۴۰۳ درگذشت