تولد و والدین

اینگرید برگمن (Ingrid Bergman) در ۲۹ اوت ۱۹۱۵ در استکهلم، سوئد، به دنیا آمد. او تنها فرزند یوستوس ساموئل برگمن (Justus Samuel Bergman) و فریدا هنریته آدلر (Frieda Henrietta Adler) بود. پدرش یک عکاس سوئدی با استعداد و مادرش زنی آلمانی بود که در دوران کودکی اینگرید به شدت تأثیرگذار بود. پدر اینگرید علاقه زیادی به عکاسی داشت و این علاقه را به دخترش منتقل کرد. از همان دوران کودکی، اینگرید با هنر و زیبایی‌های بصری آشنا شد، که بعدها به شکل‌گیری شخصیت هنری او کمک شایانی کرد.

دوران کودکی

مرگ زودهنگام مادر اینگرید در سن سه سالگی، ضربه بزرگی به او وارد کرد. این حادثه باعث شد که اینگرید به شدت به پدرش وابسته شود. یوستوس برگمن با دوربین فیلم‌برداری‌اش اینگرید را در نمایش‌های خانگی و تجربیات تصویری کوچک خود شرکت می‌داد. این تجربیات اولیه به اینگرید این امکان را داد تا با دوربین آشنا شود و عشق به بازیگری را در خود پرورش دهد. پس از مرگ مادر، پدرش به او نزدیک‌تر شد و تمام تلاش خود را کرد تا دنیای کوچکی از هنر و فرهنگ برای دخترش فراهم آورد.

اما ضربه‌ای دیگر در سن ۱۲ سالگی به اینگرید وارد شد؛ پدرش نیز از دنیا رفت. پس از مرگ پدر، اینگرید به خانه عمویش نقل مکان کرد و در شرایطی متفاوت با کودکی پر از چالش‌های عاطفی و روانی روبرو شد. این تجربیات تلخ دوران کودکی تأثیرات عمیقی بر شخصیت و بازیگری او گذاشت و او را به یک بازیگر با احساسات پیچیده و عمیق تبدیل کرد.

دوران نوجوانی و تحصیلات

پس از مرگ پدر، اینگرید به خانه عمویش رفت و در آنجا دوران نوجوانی خود را سپری کرد. او در این دوران به مدرسه رفت و با استعداد بی‌نظیری که داشت، توجه معلمان و مربیان خود را جلب کرد. علاقه او به بازیگری روز به روز بیشتر می‌شد و به همین دلیل تصمیم گرفت تا به مدرسه تئاتر سلطنتی در استکهلم (Royal Dramatic Theatre) بپیوندد. این مدرسه یکی از معتبرترین مؤسسات آموزشی در سوئد بود و به او فرصت‌های فراوانی برای رشد و توسعه هنری ارائه داد.

در این مدرسه، اینگرید به سرعت به عنوان یکی از دانش‌آموزان با استعداد شناخته شد و مورد توجه اساتید قرار گرفت. او نه تنها در درس‌های بازیگری بلکه در زمینه‌های دیگری همچون رقص و آواز نیز آموزش دید. این آموزش‌ها به او کمک کردند تا به یک بازیگر چندبعدی تبدیل شود و بتواند در نقش‌های مختلف با چالش‌های متفاوتی مواجه شود.

شیوه ورود به سینما و کارهای نخستین

اینگرید برگمن کار حرفه‌ای خود را با بازی در فیلم‌های سوئدی آغاز کرد. اولین فیلم او «مونیکا» (Monika, 1934) بود که او را به عنوان یک بازیگر تازه‌وارد معرفی کرد. با این فیلم، استعداد او در بازیگری نمایان شد و به سرعت در صنعت سینمای سوئد شناخته شد. سپس در چندین فیلم سوئدی دیگر ظاهر شد، از جمله «اینترمتزو» (Intermezzo, 1936) که به موفقیت بزرگی دست یافت و باعث شد که او به هالیوود دعوت شود.

نسخه آمریکایی «اینترمتزو: یک داستان عاشقانه» (Intermezzo: A Love Story, 1939) اولین فیلم او در هالیوود بود. این فیلم باعث شد که برگمن به سرعت در هالیوود به شهرت برسد و جایگاه خود را به عنوان یکی از بهترین بازیگران زن زمان خود تثبیت کند. با ورود به هالیوود، او در کنار ستارگان بزرگی همچون همفری بوگارت، کری گرانت و چارلز بویر بازی کرد و به یکی از برجسته‌ترین بازیگران دهه ۴۰ و ۵۰ تبدیل شد.

فیلم‌های شاخص اینگرید برگمن

1. کازابلانکا (Casablanca, 1942)

«کازابلانکا» یکی از مهم‌ترین و ماندگارترین فیلم‌های تاریخ سینماست و اینگرید برگمن در این فیلم نقش «ایلسا لاند» (Ilsa Lund) را بازی می‌کند. فیلم به کارگردانی مایکل کورتیز (Michael Curtiz) ساخته شد و همفری بوگارت (Humphrey Bogart) در نقش مقابل او بازی کرد. این فیلم داستان عاشقانه‌ای است که در بستر جنگ جهانی دوم روایت می‌شود و به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های رمانتیک و دراماتیک تاریخ شناخته می‌شود.

بازی برگمن در نقش ایلسا لاند، زنی که باید بین عشق گذشته‌اش و تعهدات جدیدش تصمیم بگیرد، یکی از بهترین و به‌یادماندنی‌ترین اجراهای اوست. او توانست با اجرای ظریف و قدرتمند خود احساسات پیچیده این شخصیت را به خوبی به تصویر بکشد. ترکیب بازیگری طبیعی و غیرمتظاهرانه برگمن با فیلمنامه‌ای قدرتمند، این فیلم را به یک شاهکار سینمایی تبدیل کرد.

«کازابلانکا» نه تنها به دلیل داستان و بازیگری برجسته‌اش، بلکه به خاطر دیالوگ‌های ماندگار و موسیقی به‌یادماندنی‌اش نیز در ذهن تماشاگران جاودانه شده است. این فیلم به یکی از کلاسیک‌های بی‌چون‌وچرای سینما تبدیل شده و برگمن با این نقش به عنوان یکی از برترین بازیگران زن سینما شناخته شد.

2. چراغ گاز (Gaslight, 1944)

در فیلم «چراغ گاز» به کارگردانی جرج کیوکر (George Cukor)، اینگرید برگمن نقش «پائولا آلکوئیست» (Paula Alquist) را بازی می‌کند، زنی که توسط همسرش به آرامی دچار جنون می‌شود. این فیلم یک درام روان‌شناسانه است که در آن برگمن به خوبی توانست پیچیدگی‌های روانی و عاطفی شخصیتش را به نمایش بگذارد.

اینگرید برگمن برای بازی در این فیلم برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر زن شد. بازی او در این نقش به‌ویژه در صحنه‌های اوج فیلم، نشان‌دهنده توانایی خارق‌العاده او در نمایش احساسات و تحولات روانی است. برگمن توانست با ایفای نقش زنی که به تدریج تحت تأثیر همسرش به مرز جنون می‌رسد، توجه و تحسین بسیاری از منتقدان و تماشاگران را به خود جلب کند.

«چراغ گاز» به دلیل موضوع پیچیده و اجرای قوی بازیگرانش به یکی از بهترین فیلم‌های روان‌شناسانه تاریخ سینما تبدیل شد. این فیلم همچنین به دلیل معرفی اصطلاح «Gaslighting» که به معنای تحریف واقعیت برای شکستن روحیه و اعتماد به نفس یک فرد است، تأثیر فرهنگی عمیقی داشت و همچنان در مباحث روان‌شناسی و اجتماعی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

3. آناستازیا (Anastasia, 1956)

در فیلم «آناستازیا» به کارگردانی آناتول لیتواک (Anatole Litvak)، اینگرید برگمن نقش زنی را بازی می‌کند که ادعا می‌کند دوشس بزرگ آناستازیا نیکولایونا (Grand Duchess Anastasia Nikolaevna) است، یکی از اعضای خانواده سلطنتی روسیه که در جریان انقلاب روسیه ناپدید شده بود. این نقش یکی از مهم‌ترین نقش‌های برگمن در دهه ۵۰ بود و او را برای سومین بار برنده جایزه اسکار کرد.

برگمن در این فیلم توانست به خوبی از پس نقش زنی با هویت مشکوک برآید که همزمان هم مظلوم و هم مکار به نظر می‌رسد. بازی او در این فیلم نشان‌دهنده توانایی او در ایفای نقش‌های پیچیده و چندبعدی بود. او با به تصویر کشیدن زنی که به دنبال یافتن هویت واقعی خود است و در عین حال با چالش‌های فراوانی روبرو می‌شود، به یکی از به‌یادماندنی‌ترین نقش‌های دوران حرفه‌ای‌اش دست یافت.

«آناستازیا» به عنوان یکی از موفق‌ترین فیلم‌های دهه ۵۰ شناخته می‌شود و بازی برگمن در آن یکی از دلایل اصلی موفقیت فیلم بود. این فیلم ترکیبی از تاریخ، درام و روان‌شناسی است که با اجرای برجسته برگمن به یک اثر کلاسیک سینمایی تبدیل شده است.

4. بدنام (Notorious, 1946)

فیلم «بدنام» به کارگردانی آلفرد هیچکاک (Alfred Hitchcock) یکی از شاهکارهای سینمایی است که اینگرید برگمن در آن نقش «آلیشیا هوبرمن» (Alicia Huberman) را بازی می‌کند، زنی که به عنوان جاسوس برای نفوذ در یک گروه نازی پس از جنگ جهانی دوم استخدام می‌شود. در این فیلم، برگمن در کنار کری گرانت (Cary Grant) به ایفای نقش پرداخت و توانست یکی از برجسته‌ترین اجراهای خود را ارائه دهد.

برگمن در این فیلم نقشی با لایه‌های مختلف بازی کرد. او به عنوان زنی که باید بین وظیفه و احساسات شخصی خود تعادل برقرار کند، تصویری جذاب و تأثیرگذار از پیچیدگی‌های انسانی ارائه داد. بازی او در این فیلم، به ویژه در صحنه‌های اوج داستان که پر از تنش و درگیری‌های روانی است، نشان‌دهنده توانایی او در ایجاد همذات‌پنداری با مخاطب بود.

«بدنام» به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های جاسوسی در تاریخ سینما شناخته می‌شود و ترکیبی از عشق، خیانت و تعلیق را با هنرمندی ارائه می‌دهد. بازی برگمن در این فیلم به عنوان یکی از بهترین نقش‌آفرینی‌های او در همکاری با آلفرد هیچکاک مورد تحسین قرار گرفت و این فیلم به یکی از کلاسیک‌های بی‌چون‌وچرای سینما تبدیل شد.

5. قتل در قطار سریع‌السیر شرق (Murder on the Orient Express, 1974)

فیلم «قتل در قطار سریع‌السیر شرق» به کارگردانی سیدنی لومت (Sidney Lumet) یکی از موفق‌ترین اقتباس‌های سینمایی از رمان‌های آگاتا کریستی (Agatha Christie) است. در این فیلم، اینگرید برگمن نقش «گرتا اوهلسون» (Greta Ohlsson)، یک پرستار سوئدی را بازی می‌کند که یکی از مظنونین به قتل در قطار است. این نقش یکی از متفاوت‌ترین و چالش‌برانگیزترین نقش‌های برگمن در دوران حرفه‌ای‌اش بود.

برگمن در این فیلم با اجرای نقش زنی مذهبی و مهربان که در عین حال درگیر یک ماجرای پیچیده قتل می‌شود، توانایی خود در ایفای نقش‌های پیچیده و احساسی را نشان داد. بازی او در این فیلم به‌ویژه در صحنه‌های بازجویی و اعتراف، از برجسته‌ترین لحظات فیلم است. برگمن با نمایش ترس و نگرانی شخصیت خود، به تماشاگران این امکان را داد تا به راحتی با او همذات‌پنداری کنند.

این فیلم یکی از موفق‌ترین فیلم‌های معمایی دهه ۷۰ بود و برگمن برای بازی در این نقش برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد. «قتل در قطار سریع‌السیر شرق» به عنوان یکی از آثار کلاسیک سینما شناخته می‌شود و بازی برگمن در آن به عنوان یکی از برجسته‌ترین نقش‌های مکمل دوران حرفه‌ای‌اش مورد توجه قرار گرفت.

6. طلسم‌شده (Spellbound, 1945)

فیلم «طلسم‌شده» به کارگردانی آلفرد هیچکاک یکی از همکاری‌های موفق برگمن با این کارگردان بزرگ است. در این فیلم، برگمن نقش «دکتر کنستانس پیترسن» (Dr. Constance Petersen)، یک روانکاو جوان را بازی می‌کند که به یک بیمار مبتلا به فراموشی کمک می‌کند تا هویت واقعی خود را پیدا کند. این فیلم یکی از برجسته‌ترین آثار ژانر روان‌شناسانه است و برگمن در آن نقش زنی را بازی می‌کند که هم از نظر حرفه‌ای و هم شخصی دچار چالش‌های فراوانی است.

برگمن در این فیلم با اجرای نقش یک روانکاو که درگیر یک رابطه عاشقانه پیچیده و خطرناک می‌شود، توانست احساسات متناقض شخصیت خود را به خوبی به تصویر بکشد. او با نمایش توانمندی‌های علمی و انسانی شخصیت خود، به یکی از نمادهای زنان قوی و مستقل در سینما تبدیل شد. برگمن با این نقش توانست به تماشاگران نشان دهد که چگونه می‌توان در برابر چالش‌های روانی و احساسی ایستادگی کرد.

فیلم «طلسم‌شده» به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های هیچکاک و یکی از شاهکارهای ژانر روان‌شناسانه شناخته می‌شود. بازی برگمن در این فیلم به عنوان یکی از بهترین اجراهای او در نقش زنی قوی و پیچیده مورد تحسین قرار گرفت و این فیلم به یکی از آثار برجسته سینما تبدیل شد.

7. ژان دارک (Joan of Arc, 1948)

در فیلم «ژان دارک» به کارگردانی ویکتور فلمینگ (Victor Fleming)، اینگرید برگمن نقش ژاندارک (Joan of Arc)، قهرمان ملی فرانسه را ایفا می‌کند. این نقش یکی از چالش‌برانگیزترین و پیچیده‌ترین نقش‌های دوران حرفه‌ای برگمن بود. برگمن در این فیلم نقشی را بازی کرد که نیاز به ترکیبی از قدرت، ایمان و انسانیت داشت.

برگمن در نقش ژاندارک توانست با نمایش احساسات و عقاید عمیق این قهرمان تاریخی، به یکی از برجسته‌ترین نقش‌های خود دست یابد. او با به تصویر کشیدن ژاندارک به عنوان زنی با اراده‌ای قوی و ایمان به مأموریت الهی‌اش، تأثیر عمیقی بر تماشاگران گذاشت. بازی او در این نقش، به ویژه در صحنه‌های محاکمه و اعدام، یکی از قدرتمندترین اجراهای او در طول دوران حرفه‌ای‌اش بود.

این فیلم با استقبال گسترده‌ای روبرو شد و برگمن برای بازی در این نقش نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر زن شد. نقش ژاندارک یکی از چالش‌برانگیزترین نقش‌هایی بود که برگمن در طول دوران حرفه‌ای خود ایفا کرد و او توانست با بازی در این فیلم، تصویری ماندگار از این شخصیت تاریخی به یادگار بگذارد.

8. زنگ‌ها برای که به صدا در می‌آیند (For Whom the Bell Tolls, 1943)

در فیلم «زنگ‌ها برای که به صدا در می‌آیند» به کارگردانی سام وود (Sam Wood)، برگمن نقش «ماریا» (Maria)، زنی جوان که در میانه جنگ داخلی اسپانیا گرفتار شده است را ایفا می‌کند. این فیلم بر اساس رمان معروف ارنست همینگوی (Ernest Hemingway) ساخته شده است و یکی از برجسته‌ترین آثار سینمایی در زمان خود محسوب می‌شود.

برگمن در این فیلم نقشی پر از احساسات و عمق را بازی کرد. شخصیت ماریا، زنی که تجربه‌های تلخ جنگ و خشونت را پشت سر گذاشته و در عین حال عاشقانه‌ای پرشور با یک جنگجوی آمریکایی را تجربه می‌کند، یکی از چالش‌های بزرگ دوران حرفه‌ای او بود. برگمن با بازی در این نقش توانست به تماشاگران نشان دهد که چگونه می‌توان در شرایطی سخت و دشوار همچنان به عشق و امید پایبند ماند.

«زنگ‌ها برای که به صدا در می‌آیند» از نظر منتقدان و تماشاگران به عنوان یکی از بهترین آثار سینمایی در زمان خود شناخته شد و بازی برگمن در این فیلم به عنوان یکی از بهترین اجراهایش مورد تحسین قرار گرفت. این فیلم همچنین باعث شد که برگمن نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر زن شود.

9. گل کاکتوس (Cactus Flower, 1969)

فیلم «گل کاکتوس» به کارگردانی جین ساکس (Gene Saks)، یکی از آثار کمدی برجسته دوران خود بود و برگمن در این فیلم نقش «استفانی دیکنسون» (Stephanie Dickinson)، یک پرستار متین و جدی را ایفا می‌کند. این فیلم به خاطر ترکیب کمدی با مسائل جدی زندگی مورد توجه قرار گرفت و برگمن با اجرای نقش زنی که درگیر یک ماجرای عاشقانه پیچیده می‌شود، توانست توجه بسیاری را به خود جلب کند.

برگمن در این فیلم نشان داد که علاوه بر نقش‌های دراماتیک، توانایی ایفای نقش‌های کمدی را نیز دارد. او با اجرای نقش زنی که به آرامی عشق و زندگی را کشف می‌کند، توانست ترکیبی از لطافت و طنز را به نمایش بگذارد. بازی او در این فیلم به‌ویژه در صحنه‌های کمدی یکی از نقاط قوت فیلم بود.

«گل کاکتوس» به یکی از فیلم‌های موفق کمدی دهه ۶۰ تبدیل شد و بازی برگمن در آن به عنوان یکی از بهترین نقش‌های کمدی دوران حرفه‌ای‌اش مورد تحسین قرار گرفت. این فیلم به تماشاگران نشان داد که برگمن نه تنها در نقش‌های دراماتیک بلکه در ژانرهای دیگر نیز توانایی‌های خارق‌العاده‌ای دارد.

10. بی‌ملاحظه (Indiscreet, 1958)

فیلم «بی‌ملاحظه» به کارگردانی استنلی دانن (Stanley Donen)، یک کمدی رمانتیک موفق است که برگمن در آن نقش «آنا کالمن» (Anna Kalman)، یک بازیگر مشهور را بازی می‌کند. این فیلم که در کنار کری گرانت ساخته شده است، یکی از موفق‌ترین همکاری‌های برگمن با این بازیگر بزرگ محسوب می‌شود.

برگمن در این فیلم نقش زنی را ایفا می‌کند که عاشق یک مرد متأهل می‌شود و این رابطه به مرور زمان تبدیل به یک ماجرای پیچیده و جذاب می‌شود. بازی برگمن در این فیلم ترکیبی از جذابیت و پیچیدگی را به نمایش گذاشت. او توانست با استفاده از طنز و احساسات، نقش زنی که بین عشق و اخلاقیات گیر کرده است را به خوبی به تصویر بکشد.

«بی‌ملاحظه» به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های کمدی رمانتیک دوران خود شناخته می‌شود و بازی برگمن در آن به عنوان یکی از بهترین اجراهای او در ژانر کمدی مورد توجه قرار گرفت. این فیلم نشان‌دهنده توانایی برگمن در ترکیب طنز با درام و ایجاد نقشی چندوجهی و پیچیده بود.

11. اینترمتزو: یک داستان عاشقانه (Intermezzo: A Love Story, 1939)

فیلم «میان‌پرده: یک قصهٔ عشق» به کارگردانی گرگوری راتوف (Gregory Ratoff)، یکی از مهم‌ترین فیلم‌های اولیه برگمن در هالیوود بود. این فیلم که بازسازی نسخه سوئدی «اینترمتزو» است، برگمن را به عنوان یک ستاره جهانی معرفی کرد. او در این فیلم نقش «آن ماری» (Anita Hoffman)، یک پیانیست جوان و با استعداد را بازی می‌کند که عاشق یک موسیقیدان معروف می‌شود.

برگمن در این فیلم نقش زنی را ایفا می‌کند که در میان عشق و اخلاقیات گرفتار شده است. او با به تصویر کشیدن احساسات پیچیده و دردناک شخصیتش، توانست به یکی از برجسته‌ترین اجراهای دوران حرفه‌ای خود دست یابد. بازی برگمن در این فیلم به عنوان یکی از ماندگارترین نقش‌های او در سینمای هالیوود شناخته می‌شود.

میان‌پرده: یک قصهٔ عشق» به یکی از فیلم‌های موفق و پرطرفدار آن زمان تبدیل شد و برگمن با این فیلم به سرعت در هالیوود مشهور شد. این فیلم به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های رمانتیک دوران خود شناخته می‌شود و نقش‌آفرینی برگمن در آن به عنوان یکی از بهترین اجراهای او در سینما مورد تحسین قرار گرفت.

12. استرامبولی (Stromboli, 1950)

فیلم «استرامبولی» به کارگردانی روبرتو روسلینی (Roberto Rossellini)، یکی از فیلم‌های مهم در دوران حرفه‌ای برگمن بود که زندگی شخصی او را نیز تحت تأثیر قرار داد. در این فیلم، برگمن نقش «کارین» (Karin), یک زن مهاجر لیتوانیایی که به ایتالیا فرار می‌کند و در جزیره‌ای به نام استرامبولی گرفتار می‌شود را بازی می‌کند.

برگمن در این فیلم نقشی پیچیده و پر از تنش را ایفا می‌کند. شخصیت کارین، زنی که در برابر طبیعت خشن جزیره و فشارهای اجتماعی و روانی قرار می‌گیرد، یکی از چالش‌های بزرگ دوران حرفه‌ای برگمن بود. او با بازی در این نقش، توانست به خوبی اضطراب‌ها و درگیری‌های درونی شخصیت را به تصویر بکشد.

«استرامبولی» به عنوان یکی از برجسته‌ترین فیلم‌های نئورئالیسم ایتالیا شناخته می‌شود و بازی برگمن در آن به عنوان یکی از بهترین نقش‌هایش در فیلم‌های اروپایی مورد توجه قرار گرفت. این فیلم همچنین آغازگر رابطه عاشقانه و جنجالی برگمن با روسلینی بود که باعث جنجال‌های زیادی در هالیوود شد.

13. زنگ‌های سنت مری (The Bells of St. Mary’s, 1945)

فیلم «زنگ‌های سنت مری» به کارگردانی لئو مک‌کری (Leo McCarey)، یکی از آثار برجسته دهه ۴۰ است که برگمن در آن نقش «خواهر بندیکت» (Sister Mary Benedict), یک راهبه مهربان و مصمم را ایفا می‌کند. این فیلم به خاطر داستان انسان‌دوستانه و اجرای برجسته برگمن مورد توجه قرار گرفت.

برگمن در این فیلم نقشی کاملاً متفاوت با نقش‌های قبلی‌اش ایفا کرد. او با اجرای نقش یک راهبه که با مهربانی و فداکاری در تلاش است تا مدرسه‌ای برای کودکان بی‌سرپرست حفظ کند، توانست به خوبی جنبه‌های انسانی و الهی شخصیت را به تصویر بکشد. بازی او در این فیلم به عنوان یکی از ماندگارترین نقش‌های دوران حرفه‌ای‌اش شناخته می‌شود.

«زنگ‌های سنت مری» به عنوان یکی از فیلم‌های موفق دهه ۴۰ شناخته شد و بازی برگمن در آن به عنوان یکی از بهترین اجراهایش مورد تحسین قرار گرفت. این فیلم همچنین باعث شد که برگمن به عنوان یکی از محبوب‌ترین بازیگران زن سینما شناخته شود.

14. گذرگاه ساراتوگا (Saratoga Trunk, 1945)

فیلم «گذرگاه ساراتوگا» به کارگردانی سم وود (Sam Wood) یکی از آثار موفق دوران حرفه‌ای برگمن است که او در آن نقش «کلوتیلد دو لانسانا» (Clio Dulaine), یک زن با گذشته‌ای رازآلود را ایفا می‌کند. این فیلم که بر اساس رمانی از ادنا فربر (Edna Ferber) ساخته شده است، ترکیبی از درام، ماجراجویی و عشق را به نمایش می‌گذارد.

برگمن در این فیلم نقشی پر از پیچیدگی و تنش را ایفا می‌کند. شخصیت کلوتیلد، زنی که به دنبال انتقام از گذشته و به دست آوردن ثروت و قدرت است، یکی از چالش‌های بزرگ دوران حرفه‌ای برگمن بود. او با به تصویر کشیدن تضادهای درونی و انگیزه‌های پیچیده شخصیت خود، توانست به یکی از برجسته‌ترین اجراهای خود دست یابد.

گذرگاه ساراتوگابه عنوان یکی از فیلم‌های موفق و پرطرفدار دوران خود شناخته شد و بازی برگمن در آن به عنوان یکی از بهترین نقش‌هایش در سینمای هالیوود مورد تحسین قرار گرفت. این فیلم نشان‌دهنده توانایی برگمن در ایفای نقش‌های چندبعدی و پیچیده بود و او را به عنوان یکی از برجسته‌ترین بازیگران زن سینما تثبیت کرد.

15. سونات پاییزی (Autumn Sonata, 1978)

فیلم «سونات پاییزی» به کارگردانی اینگمار برگمان (Ingmar Bergman)، یکی از همکاری‌های برجسته اینگرید برگمن با سینمای اروپا و یکی از بهترین فیلم‌های او در دوران حرفه‌ای‌اش است. در این فیلم، برگمن نقش «شارلوت اندگر» (Charlotte Andergast), یک پیانیست مشهور جهانی که پس از سال‌ها به دیدار دخترش می‌رود را بازی می‌کند.

برگمن در این فیلم نقشی پیچیده و پر از تنش‌های عاطفی را ایفا می‌کند. شخصیت شارلوت، زنی که به دلیل تمرکز بر حرفه‌اش، از رابطه با خانواده‌اش غافل شده است، یکی از چالش‌های بزرگ دوران حرفه‌ای برگمن بود. او با بازی در این نقش، توانست به خوبی اضطراب‌ها و درگیری‌های درونی شخصیت را به تصویر بکشد و به یکی از بهترین اجراهای دوران حرفه‌ای‌اش دست یابد.

«سونات پاییزی» به عنوان یکی از برجسته‌ترین فیلم‌های درام روان‌شناسانه شناخته می‌شود و بازی برگمن در آن به عنوان یکی از بهترین نقش‌هایش مورد تحسین قرار گرفت. این فیلم آخرین نقش‌آفرینی برگمن در سینما بود و به عنوان یکی از ماندگارترین آثار سینمایی او به یادگار مانده است.

۱۶- در برج جدی (Under Capricorn, 1949)

در فیلم در برج جدی»، برگمن نقش «هریت اسمیتسون» (Harriet Smithson)، زنی با گذشته‌ای تاریک را ایفا می‌کند که به استرالیا تبعید شده است. این فیلم به کارگردانی آلفرد هیچکاک ساخته شد و یکی از همکاری‌های کمتر شناخته شده او با این کارگردان بزرگ است.

برگمن در این فیلم نقشی پیچیده و چندبعدی را ایفا می‌کند. شخصیت هریت با احساسات متناقض و درگیری‌های درونی خود، به یک چالش جدی برای برگمن تبدیل شد. او با به تصویر کشیدن این زن که در مواجهه با گذشته تلخ خود قرار دارد، توانست به خوبی احساسات و ناامیدی‌های درونی شخصیت را منعکس کند.

هرچند این فیلم در زمان اکران نتوانست به موفقیت‌های تجاری و انتقادی بالایی دست یابد، اما بازی برگمن در آن به عنوان یکی از برترین اجراهای او شناخته می‌شود. این فیلم نمونه‌ای از توانایی برگمن در ایفای نقش‌های پیچیده و روان‌شناسانه بود.

۱۷- مهمانخانهٔ ششمین خوشبختی (The Inn of the Sixth Happiness, 1958)

در این فیلم برگمن نقش «گلدیس ایلوارد» (Gladys Aylward)، یک مبلغ مذهبی بریتانیایی را ایفا می‌کند که به چین سفر می‌کند تا به کودکان یتیم کمک کند. این فیلم به کارگردانی مارک رابسون (Mark Robson) ساخته شد و یکی از آثار برجسته دوران حرفه‌ای برگمن است.

بازی برگمن در این فیلم با ترکیبی از مهربانی، شجاعت و تعهد به تصویر کشیده شد. او با اجرای نقش زنی که به تنهایی در مقابل چالش‌های فرهنگی و جغرافیایی ایستادگی می‌کند، تصویری الهام‌بخش از انسانیت و فداکاری ارائه داد. برگمن توانست با انتقال احساسات عمیق و همدلی به مخاطبان، این نقش را به یکی از ماندگارترین اجراهای خود تبدیل کند.

این فیلم با استقبال گسترده‌ای روبرو شد و برگمن برای بازی در این نقش نامزد جوایز متعددی شد. «مسافرخانه ششمین خوشبختی» به عنوان یکی از فیلم‌های الهام‌بخش و انسانی سینما شناخته می‌شود و بازی برگمن در آن نقش مهمی در موفقیت فیلم داشت.

۱۸. ملاقات (The Visit, 1964)

در فیلم «ملاقات»، برگمن نقش زنی را ایفا می‌کند که به یک شهر کوچک بازمی‌گردد تا از کسانی که در گذشته به او ظلم کرده‌اند، انتقام بگیرد. این فیلم به کارگردانی برناردو برتولوچی (Bernardo Bertolucci) ساخته شد و یکی از فیلم‌های دراماتیک و انتقامی دوران او بود.

برگمن در این فیلم نقشی پیچیده و چندوجهی را ایفا می‌کند. شخصیت او با انگیزه‌های انتقام و عدالت به تصویر کشیده شده است، و برگمن توانست با نمایش احساسات متناقض و درگیری‌های درونی شخصیت، به خوبی جنبه‌های مختلف این زن را به تصویر بکشد.

«ملاقات» به عنوان یکی از فیلم‌های دراماتیک و تأثیرگذار شناخته می‌شود و بازی برگمن در آن به عنوان یکی از برجسته‌ترین نقش‌های دوران حرفه‌ای‌اش مورد توجه قرار گرفت.

سبک بازیگری ویژه اینگرید برگمن

اینگرید برگمن به خاطر سبک بازیگری طبیعی، صمیمی و واقع‌گرایانه‌اش شهرت داشت. او به جای استفاده از بازی‌های پرزرق و برق یا افراط در احساسات، با اجرای ساده و بی‌تکلف خود توانست احساسات عمیق و پیچیدگی‌های روانی شخصیت‌هایش را به تصویر بکشد. برگمن اغلب نقش‌هایی را انتخاب می‌کرد که از نظر عاطفی و روان‌شناسانه چالش‌برانگیز بودند و این توانایی را داشت که این شخصیت‌ها را به گونه‌ای به تصویر بکشد که مخاطب به راحتی با آن‌ها همذات‌پنداری کند.

یکی از ویژگی‌های برجسته سبک بازیگری برگمن، توانایی او در انتقال احساسات و حالات درونی شخصیت‌ها با استفاده از حرکات کوچک و تغییرات ظریف در چهره بود. او به خوبی می‌توانست اضطراب، ترس، عشق و درگیری‌های درونی شخصیت‌هایش را با کمترین حرکات و بدون استفاده از نمایش‌های اغراق‌آمیز به تصویر بکشد. این ویژگی باعث می‌شد که بازی او همواره اصیل و باورپذیر به نظر برسد و تماشاگران بتوانند به راحتی با شخصیت‌های او ارتباط برقرار کنند.

علاوه بر این، برگمن توانایی فوق‌العاده‌ای در به تصویر کشیدن زنان قوی، مستقل و چندبعدی داشت. او اغلب نقش زنانی را ایفا می‌کرد که در برابر چالش‌های بزرگ زندگی ایستادگی می‌کردند و از قدرت درونی خود برای غلبه بر مشکلات استفاده می‌کردند. این نوع شخصیت‌ها با بازی برگمن به یکی از نمادهای زنانگی در سینما تبدیل شدند و او را به عنوان یکی از بازیگران زن برجسته و الهام‌بخش تاریخ سینما تثبیت کردند.

بازیگران بزرگی که همبازی آن‌ها شد

اینگرید برگمن در طول دوران حرفه‌ای خود با بسیاری از بازیگران بزرگ همبازی شد. از جمله این بازیگران می‌توان به همفری بوگارت (Humphrey Bogart) در «کازابلانکا»، کری گرانت (Cary Grant) در «آزاردهنده» و «بی‌پرده»، گری کوپر (Gary Cooper) در «زنگ‌ها برای که به صدا در می‌آیند»، چارلز بویر (Charles Boyer) در «چراغ گاز»، آنتونی کوئین (Anthony Quinn) در «مسافرخانه ششمین خوشبختی» و جرج سندرز (George Sanders) در «جونا دارک» اشاره کرد. همکاری او با این بازیگران بزرگ به خلق برخی از ماندگارترین صحنه‌های سینمایی منجر شد و نقش‌های او در کنار این بازیگران به عنوان یکی از بهترین اجراهای سینمایی تاریخ شناخته می‌شود.

جوایز سینمایی

اینگرید برگمن در طول دوران حرفه‌ای خود سه بار برنده جایزه اسکار شد: برای فیلم‌های «چراغ گاز» (Gaslight, 1944)، «آناستازیا» (Anastasia, 1956) و «قتل در قطار سریع‌السیر شرق» (Murder on the Orient Express, 1974). علاوه بر این، او شش بار دیگر نیز نامزد جایزه اسکار شد و به یکی از پر افتخارترین بازیگران زن تاریخ سینما تبدیل شد. او همچنین برنده جوایز متعدد گلدن گلوب، بفتا و جوایز جشنواره‌های فیلم بین‌المللی شد و در طول دوران حرفه‌ای‌اش به عنوان یکی از بهترین بازیگران زن جهان شناخته شد.

برگمن همچنین در جشنواره‌های فیلم بین‌المللی از جمله جشنواره فیلم کن، جشنواره فیلم ونیز و جشنواره فیلم برلین جوایز متعددی دریافت کرد. او به دلیل بازیگری برجسته و تأثیراتش بر سینما، افتخارات و تجلیل‌های زیادی از سوی سازمان‌ها و نهادهای مختلف دریافت کرد و نامش به عنوان یکی از بزرگترین بازیگران زن تاریخ سینما در کتاب‌های تاریخ سینما ثبت شد.

زندگی خصوصی و جنجال‌ها

زندگی خصوصی اینگرید برگمن همواره مورد توجه رسانه‌ها و مردم بوده است. او در سال ۱۹۳۷ با دکتر آرون پیتر لیندستروم (Dr. Aron Petter Lindström) ازدواج کرد و در سال ۱۹۳۸ اولین فرزندشان، پیتر لیندستروم (Pia Lindström) به دنیا آمد. زندگی برگمن و لیندستروم به نظر می‌رسید که به خوبی پیش می‌رود، اما پس از ملاقات برگمن با روبرتو روسلینی (Roberto Rossellini)، کارگردان ایتالیایی، زندگی شخصی او وارد مرحله‌ای جدید و پر از جنجال شد.

رابطه عاشقانه برگمن و روسلینی در سال ۱۹۴۹ در طول فیلمبرداری «استرامبولی» آغاز شد و به سرعت به یکی از بحث‌برانگیزترین و جنجالی‌ترین مسائل هالیوود تبدیل شد. این رابطه که خارج از ازدواج قانونی بود، باعث شد برگمن به شدت مورد انتقاد قرار گیرد و حتی توسط برخی از گروه‌های مذهبی و اخلاقی محکوم شود. او به مدت چند سال از هالیوود طرد شد و زندگی حرفه‌ای‌اش به شدت تحت تأثیر قرار گرفت.

با این حال، برگمن و روسلینی با هم ازدواج کردند و سه فرزند به دنیا آوردند: روبرتو اینو، ایزابلا و ایزوتا. زندگی مشترک آن‌ها نیز با چالش‌ها و مشکلات زیادی همراه بود و در نهایت به طلاق انجامید. پس از جدایی از روسلینی، برگمن چندین بار دیگر ازدواج کرد، اما هیچ‌کدام از این ازدواج‌ها نتوانستند زندگی شخصی او را به ثبات برسانند. زندگی خصوصی برگمن پر از فراز و نشیب‌ها بود، اما او همواره با قدرت و اراده به پیشرفت در حرفه‌اش ادامه داد.

جملات زیبا و نقل قول‌هایی از اینگرید برگمن

اینگرید برگمن به عنوان یک بازیگر برجسته و شخصیتی الهام‌بخش، سخنان زیادی در مورد زندگی، عشق، و هنر بیان کرده است. برخی از این نقل قول‌ها به عنوان جملات ماندگار از او در خاطره‌ها باقی مانده است:

1. “هیچ چیز نمی‌تواند شبیه یک آغاز باشد؛ آغاز چیزی جدید، راهی تازه، امیدی دیگر.”
2. “موفقیت چیزی نیست که به دست آورید؛ موفقیت، مسیری است که طی می‌کنید.”
3. “سینما مانند یک خواب است. این جایی است که می‌توانیم رؤیاهایمان را زنده کنیم.”
4. “تا زمانی که خودتان به درستی باور نداشته باشید، هیچ‌کس شما را باور نخواهد کرد.”
5. “برای من، مهم‌ترین چیز این است که همیشه حقیقت را بگویم و همیشه خودم باشم.”
6. “زندگی از لحظات کوچکی ساخته شده است که به یاد می‌مانند، نه از چیزهای بزرگ.”
7. “زیبایی واقعی، چیزی است که از درون می‌آید. آنچه شما را زیبا می‌کند، قلب و روح شماست.”
8. “شجاعت داشتن این است که با تمام وجودتان زندگی کنید، حتی وقتی که همه چیز علیه شماست.”
9. “من هرگز از اشتباهاتم شرمنده نیستم، زیرا این‌ها بودند که مرا به اینجا رساندند.”
10. “بازیگری هنر فریفتن نیست؛ هنر افشای حقیقت است.”

چیزهایی که بزرگان سینمایی و شخصیت‌ها در مورد او گفته‌اند

اینگرید برگمن به عنوان یکی از برجسته‌ترین بازیگران تاریخ سینما، همواره مورد تحسین و ستایش بزرگان سینمایی و شخصیت‌های مختلف قرار گرفته است. در ادامه، برخی از نظرات و نقل‌قول‌های بزرگان سینما درباره او آورده شده است:

1. آلفرد هیچکاک (Alfred Hitchcock):
   • «اینگرید برگمن یکی از بهترین بازیگرانی بود که تا به حال با آن‌ها کار کرده‌ام. او همیشه می‌دانست چگونه با کمترین حرکات بیشترین تأثیر را بگذارد. او درک عمیقی از شخصیت‌ها داشت و می‌توانست با هر نقشی همذات‌پنداری کند.»
2. همفری بوگارت (Humphrey Bogart):
   • «اینگرید برگمن یکی از بازیگرانی بود که با حضورش روی صحنه همه چیز را تغییر می‌داد. او یک استعداد خدادادی داشت که هر کارگردانی آرزوی کار کردن با او را داشت.»
   • «در ‘کازابلانکا’، همکاری با اینگرید برای من یک افتخار بود. او با ترکیبی از قدرت و ظرافت، شخصیت ایلسا لاند را به شکلی به‌یادماندنی به تصویر کشید.»
3. فرانسوا تروفو (François Truffaut)، کارگردان فرانسوی:
   • «اینگرید برگمن توانست تعادل بی‌نظیری بین حساسیت و قدرت در بازیگری ایجاد کند. او زنی بود که می‌توانست هر نقشی را به شکلی باورپذیر و طبیعی ایفا کند. در کارنامه‌اش هیچ نقشی وجود ندارد که نتواند آن را به شکلی ممتاز بازی کند.»
4. گری کوپر (Gary Cooper)، همبازی او در «زنگ‌ها برای که به صدا در می‌آیند»:
   • «اینگرید یکی از متعهدترین و سخت‌کوش‌ترین بازیگرانی بود که تا به حال دیده‌ام. او در هر نقشی که بازی می‌کرد، تمام وجودش را می‌گذاشت و نتیجه آن همیشه یک اجرای بی‌نظیر بود.»
5. کری گرانت (Cary Grant):
   • «اینگرید برگمن نه تنها یک بازیگر فوق‌العاده بود، بلکه انسانی مهربان و شایسته احترام بود. همکاری با او در فیلم‌هایی مانند ‘آزاردهنده’ و ‘بی‌پرده’ تجربه‌ای لذت‌بخش و یادگاری گران‌بها برای من بود.»
6. روبرتو روسلینی (Roberto Rossellini)، کارگردان ایتالیایی و همسر سابق برگمن:
   • «اینگرید نه تنها به عنوان یک بازیگر، بلکه به عنوان یک انسان، فوق‌العاده بود. او با تمام وجودش زندگی می‌کرد و این شور و اشتیاق را در هر نقشی که بازی می‌کرد، نشان می‌داد. همکاری با او در فیلم‌هایی مانند ‘استرامبولی’ یک تجربه تغییر‌دهنده زندگی بود.»
7. لیو اولمان (Liv Ullmann)، بازیگر و کارگردان نروژی:
   • «وقتی برای اولین بار با اینگرید برگمن کار کردم، متوجه شدم که چرا او یکی از بزرگترین بازیگران تاریخ سینماست. او با چشمانش بازی می‌کرد و هر احساسی را که لازم بود، با نگاهش منتقل می‌کرد. او یک استاد واقعی بود.»
8. استیون اسپیلبرگ (Steven Spielberg):
   • «اینگرید برگمن بازیگری بود که هر کارگردانی آرزو می‌کرد با او کار کند. او توانست هر نقشی را به شکلی بازی کند که به یادگار بماند. او یکی از آن بازیگرانی بود که تاریخ سینما بدون او ناقص می‌ماند.»
9. ایزابلا روسلینی (Isabella Rossellini)، دختر برگمن:
   • «مادرم همیشه به من می‌گفت که زندگی کوتاه است و باید هر لحظه از آن را با عشق و شجاعت زندگی کرد. او نمونه‌ای از قدرت و پایداری بود و به من یاد داد که چگونه با چالش‌ها روبرو شوم و از هر تجربه‌ای برای رشد و یادگیری استفاده کنم.»

این نقل‌قول‌ها نشان‌دهنده جایگاه برجسته اینگرید برگمن در تاریخ سینما و تأثیر عمیقی است که او بر همکاران و نسل‌های بعدی بازیگران و کارگردانان گذاشته است. او نه تنها به عنوان یک بازیگر، بلکه به عنوان یک انسان الهام‌بخش و قابل احترام، همواره در خاطره‌ها باقی خواهد ماند.

کتاب‌ها و مستندهایی که در مورد او نوشته و ساخته شده

درباره اینگرید برگمن کتاب‌ها و مستندهای متعددی نوشته و ساخته شده است. یکی از معروف‌ترین کتاب‌ها، “اینگرید برگمن: زندگی‌نامه یک بازیگر” (Ingrid Bergman: A Life in Pictures) نوشته لورنس لورنتز (Laurence Leamer) است. این کتاب به زندگی حرفه‌ای و شخصی برگمن از دوران کودکی تا آخرین روزهای عمرش می‌پردازد و شامل تصاویر و مصاحبه‌های نادری از او است.

همچنین، مستند “اینگرید برگمن: با کلمات خود” (Ingrid Bergman: In Her Own Words) به کارگردانی استیگ بیورکمن (Stig Björkman) یکی از مستندهای مشهور درباره زندگی و حرفه او است. این مستند بر اساس نامه‌ها، دفترچه‌های خاطرات، و فیلم‌های خانوادگی برگمن ساخته شده و تصویری نزدیک و واقعی از زندگی او ارائه می‌دهد.

علت و زمان و مکان مرگ

اینگرید برگمن در ۲۹ اوت ۱۹۸۲، در روز تولد ۶۷ سالگی‌اش، در لندن، انگلستان بر اثر سرطان پستان درگذشت. او در سال‌های پایانی زندگی‌اش با بیماری مبارزه کرد اما تا آخرین لحظه‌ها به هنر و سینما وفادار ماند. مرگ او پایان یکی از برجسته‌ترین دوران‌های بازیگری در تاریخ سینما بود، اما میراث هنری او همچنان زنده است و در طول سال‌ها الهام‌بخش نسل‌های جدیدی از بازیگران و سینماگران بوده است. برگمن پس از مرگش به استکهلم، زادگاهش، منتقل شد و در آنجا به خاک سپرده شد.