امام حسن (ع) دومین امام شیعیان، در سال ۵۰ هجری قمری به شهادت رسیدند. ایشان به دلیل مسمومیت توسط همسرشان جعده بنت اشعث به شهادت رسیدند و در قبرستان بقیع در مدینه به خاک سپرده شدند. در ادامه برای همراهی این روز متن های زیبا درباره شهادت امام حسن و عکس استوری شهادت امام حسن و جملات غمگین درباره دومین امام شیعیان و عکس شهادت امام حسن (ع) را آماده کرده ایم.

امام حسن(ع) در تمامی صفات نیک بی مانند بود. تاریخ نویسان نوشته اند که حضرت در طول عمر شریف و پر برکت خود، سه بار مال و اثاث زندگی اش را تقسیم فرمود، به گونه ای که یک جفت کفش برای خود برمی داشت و یک جفت به مستمندان می داد.

من کیم شمع فروزنده هر انجمنم
من کیم چشم و چراغ نبى ماتمنم

من کیم فاطمه را باغ گل یاسمنم
من کریم دو جهان یوسف زهرا حسنم

نیمۀ ماه رمضان عزیز

گیسوی مشکین تو شد مشک‌بیز

نور خدا تافت در آن روی ماه

خاصه از آن چشم به دشت سیاه

سرخی گل عکس گل روی توست

ظلمت شب سایهٔ گیسوی توست

روز که خورشید درخشان صبح

سر زند از چاک گریبان صبح

ای رخ تو در رمضان بدر ما

هر سر موی تو شب قدر ما

بعد علی شاخص عترت تویی

حضرت رسول(ص) فرمود: «به حسن، شکوه و جذبه و وقار و به حسین، بخشندگی و رحمت خود را بخشیدم».

جملات کوتاه شهـادت امام حسن (ع)

دریای نور در دهنت آفریده‌اند
آیات وحی در سخنت آفریده‌اند

سرتا به پات آینه ی حسن کبریاست
در بین پنج تن حسنت آفریده‌اند

پرورش یافته‌ی راه اویس قرنم

گرچه بی تاب و اسیر همه ى پنج تنم

همه دم ذکر من این است و همه شب سخنم

من غلامى ز. غلامان امام حسنم

روزیم مى رسد از سفره ى احسان کریم

نام ما را بنویسید گدایان کریم

رکن ایمان شده در بند تولاى حسن

شک ندارم به کرم کردن فرداى حسن

کربلایى شده ماندیم همه پاى حسن

افرادی در بین انسان ها هستند که دیدگاه مادی گرایانه دارند و همه چیز را در مادیات می بینند و به فراتر از آن نمی اندیشند. این افراد آبرو را به داشتن مال و ثروت آن چنانی می دانند و اگر مالی به کسی بدهند، آن را تلف شده می شمارند. در حقیقت، اینان دچار بیماری بخلند. امام حسن مجتبی(ع) در این باره می فرماید: «بخل آن است که فرد تصور کند آنچه دارد مایه شرف، و آنچه انفاق کرده، تلف است».

کار ما نیست غزل بافتن از نامِ حسن
کامِ ما مستِ عسل یافتن از جامِ حسن

حسنی نیست لبی کز لب لعلَش نَمکَد
صد و ده بار نمک گیر شده کامِ حسن

اشعار شهادت امام حـسن

می‌کشد آه از این روضه ى. درد آور، طشت

چقدر داغ گذارد به دل خواهر، طشت

زینبش آمده، اى واى! ببیند در طشت

صحنه ى بزم شراب و اسرا و سر، طشت

اشک خون، باز هم از دیده ى. خواهر می‌ریخت

از ته جام شرابش به روى سر می‌ریخت

«رضا تاجیک»

دین مقدس اسلام، برنامه هایی برای تکامل روحی انسان قرار داده است که در سایه آن به درجات بالای معنوی دست یابد و با جانی روشن و نورانی در مسیر زندگی حرکت کند. امام حسن مجتبی(ع) می فرماید: «نورانیت و روشنایی در انجام دادن نیکی ها و ترک زشتی هاست».

هر آنچه ناشدنی هست با حسن بشود
دَمی که حضرت مُشکل گُشا حسن بشود

به حُسنِ خُلق شود بین مردمان مَشهور
کسی که بارِ لبـش ذکر”یا حَسن”بشود

صحبت از خوان کریم است و تهی دستی ما

دست‌ها گرم قنوتند، زحاجت لبریز

گوش این طایفه آوای گدا نشنیده است

قبل گفتن شده کاسه ز اجابت لبریز

دستهایم دم صبحی به ضریحش نرسید

مثل شمعی به تمنای حرم آب شدم

بیشتر حرف حسن بود میان سخنم

اربعین نزد حسینش که شرفیاب شدم