استئوکندریت دیسکان یک اختلال پزشکی است که به آسیب سطح بالایی استخوان تالوس (استخوان قوزک پا) اطلاق می‌شود. مفصل مچ پا از سر انتهایی استخوان‌های درشت‌نی و نازک‌نی و همچنین سر فوقانی استخوان تالوس تشکیل شده است. این مفصل به دلیل کوچکی و ساختار آن، نیرویی معادل ۵ تا ۱۰ برابر وزن بدن را در هر سیکل راه رفتن تحمل می‌کند. بنابراین، هرگونه آسیب به این ناحیه می‌تواند منجر به درد و اختلال در حرکت شود.

در برخی موارد، ضربه یا پیچ‌خوردگی شدید مچ پا می‌تواند به سطح مفصلی تالوس آسیب رسانده و منجر به دردهای آزاردهنده برای بیمار شود. این آسیب می‌تواند شامل شکستگی‌های کوچک یا آسیب به غضروف باشد. در شرایط وخیم‌تر، ممکن است تکه‌ای از غضروف و استخوان تالوس شکسته شود، که این امر می‌تواند به اختلال در خونرسانی ناحیه منجر شده و در نهایت به نکروز (مرگ بافت) استخوان تالوس منجر شود.

اگر این قطعه جدا شود، ممکن است در حین حرکت در مفصل جابه‌جا شده و حس قفل‌شدگی و گیر کردن در مچ پا را ایجاد کند. همچنین، در برخی مواقع، آسیب اولیه ممکن است به حدی باشد که به غضروف و استخوان تالوس آسیبی نرساند، اما با ایجاد اختلال در خونرسانی، به مرور زمان منجر به نکروز استخوان خواهد شد. در این حالت، بیمار ممکن است درد شدیدی احساس نکند یا به سرعت بهبود یابد، اما این وضعیت می‌تواند عواقب جدی‌تری به دنبال داشته باشد.

علائم و نشانه‌های استئوکندریت دیسکان

علائم استئوکندریت دیسکان مچ پا به شدت و مرحله بیماری بستگی دارد. در موارد حاد و شدید، بیمار ممکن است احساس درد و تورم در ناحیه مچ پا داشته باشد و در برخی موارد، راه رفتن دچار اختلال می‌شود. در مواردی که قطعه‌ای از غضروف یا استخوان جدا شود، ممکن است قفل شدن مفصل رخ دهد که باعث می‌شود بیمار حس کند مچ پایش در حین حرکت گیر کرده است.

در موارد مزمن که بیماری به تدریج پیشرفت می‌کند، بیمار ممکن است دچار درد منتشر و تورم در ناحیه مچ پا شود. این درد معمولاً در طول فعالیت‌های روزمره تشدید می‌شود و ممکن است باعث محدودیت در حرکت و فعالیت‌های ورزشی فرد شود.

علت استئوکندریت دیسکان

استئوکندریت دیسکان یک عارضه شایع در ناحیه مچ پا است که اغلب به دلیل کاهش خونرسانی به بخشی از سطح فوقانی استخوان تالوس ایجاد می‌شود. این کاهش خونرسانی می‌تواند به مرگ بافت استخوانی (نکروز) منجر شود. علت اصلی این عارضه، ضربات و آسیب‌هایی مانند پیچ‌خوردگی مچ پا است که می‌تواند به مفاصل و استخوان‌های اطراف آن آسیب برساند. در برخی موارد، فرد می‌تواند حادثه‌ای مانند پیچ‌خوردگی مچ پا را به یاد آورد، اما در موارد دیگر، ممکن است بیماری به طور تدریجی و بدون ضربه حاد آشکار شود.

هنگام پیچ‌خوردگی مچ پا، لیگامان‌هایی که استخوان‌های مچ را به هم متصل می‌کنند، ممکن است دچار آسیب شوند. همچنین ضربه به استخوان تالوس می‌تواند به اندازه‌ای شدید باشد که باعث شکستگی یا مرگ بافتی این ناحیه شود. در صورتی که غضروف روی استخوان آسیب ببیند، احتمال جابجایی و نکروز بیشتر می‌شود.

درمان این عارضه نیازمند حمایت‌های ارتوپدی و توانبخشی است. استفاده از محصولات طبی مناسب، مانند زانوبندهای طبی و مچ‌بندهای تخصصی، می‌تواند به بهبود وضعیت بیمار کمک کند. این محصولات با تثبیت مفاصل، فشار را کاهش داده و از آسیب‌های بیشتر جلوگیری می‌کنند.

برای خرید زانوبندهای طبی و دیگر محصولات ارتوپدی، می‌توانید به فروشگاه آنلاین سیب 115 که لینک آن را در زیر قرار دادیم، مراجعه کنید و با انتخاب از میان محصولات متنوع، بهترین حمایت را برای سلامتی و راحتی خود فراهم کنید.

https://sib115.com/

درمان غیر جراحی استئوکندریت دیسکان تالوس

درمان غیرجراحی استئوکندریت دیسکان تالوس شامل مجموعه‌ای از روش‌هاست که به بهبود عملکرد مفصل و کاهش درد کمک می‌کند. این روش‌ها معمولاً پس از یک دوره بی‌حرکتی اولیه و تثبیت مفصل آغاز می‌شوند و هدف آنها تقویت عضلات و افزایش دامنه حرکتی مفصل مچ پا است. برخی از این روش‌های درمانی عبارت‌اند از:

• استفاده از گرما و الکتروتراپی: این روش‌ها برای کاهش درد و التهاب و افزایش جریان خون به ناحیه آسیب‌دیده استفاده می‌شوند.
• امواج صوتی یا اولتراسوند: امواج صوتی می‌توانند به تسریع ترمیم بافت‌ها و کاهش التهاب کمک کنند.
• امواج شورت ویو دیاترمی: این امواج به عمق بافت‌ها نفوذ کرده و فرایند ترمیم را تسریع می‌کنند.
• تقویت عضلات از طریق تمرینات طبی: این تمرینات به بازگرداندن قدرت و استقامت عضلات مفصل مچ پا کمک می‌کنند.
• استفاده از لیزرهای کم‌ توان و پرتوان: لیزرها می‌توانند فرایندهای ترمیمی را تحریک کرده و بهبود بافت‌ها را تسریع کنند.
• بهره‌مندی از میدان‌های مغناطیسی (مگنت‌تراپی): این روش به بهبود جریان خون و تسریع ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده کمک می‌کند.
• تمرینات اصلاحی و حس عمقی: استفاده از بازخوردهای کلامی و بینایی در این تمرینات به بهبود کنترل و تعادل مفصل کمک می‌کند.

این روش‌های درمانی با هدف کاهش درد، بهبود عملکرد مفصل، و جلوگیری از پیشرفت بیشتر آسیب‌ها به کار گرفته می‌شوند و می‌توانند به بازیابی توانایی حرکت و کاهش محدودیت‌های ناشی از استئوکندریت دیسکان کمک کنند.

درمان جراحی استئوکندریت دیسکان تالوس

در مواردی که درمان‌های غیرجراحی مؤثر نباشند و علائم بیمار بهبود نیابند، یا زمانی که قطعه استخوانی جدا شده و در مفصل جابجا می‌شود، جراحی یکی از گزینه‌های درمانی اصلی برای استئوکندریت دیسکان تالوس است. جراحی می‌تواند با هدف بازیابی عملکرد مفصل و جلوگیری از پیشرفت بیشتر آسیب انجام شود.