اینگرید برگمن (Ingrid Bergman) یکی از برجسته‌ترین بازیگران سینمای جهان بود که با زیبایی طبیعی، استعداد بی‌نظیر و شخصیتی متمایز توانسته بود جایگاه خود را به عنوان یک ستاره جهانی تثبیت کند. او در ۲۹ اوت ۱۹۱۵ در استکهلم، سوئد، به دنیا آمد و در سنین کودکی با از دست دادن هر دو والدینش مواجه شد. این تجربه تلخ باعث شد اینگرید از همان ابتدا شخصیتی مستقل و قوی پیدا کند.

پس از ورود به مدرسه هنرهای نمایشی استکهلم، برگمن به سرعت مورد توجه قرار گرفت و با بازی در فیلم سوئدی «Intermezzo» در سال ۱۹۳۶ به شهرت رسید. این فیلم دروازه‌ای برای ورود او به هالیوود شد، جایی که او در مدت کوتاهی به ستاره‌ای جهانی تبدیل شد. بازی در فیلم‌هایی مانند Casablanca، Gaslight، Spellbound، و Notorious او را به یکی از محبوب‌ترین و موفق‌ترین بازیگران دوران طلایی هالیوود تبدیل کرد.

اما زندگی شخصی برگمن به اندازه حرفه‌ای‌اش پرفرازونشیب بود. او زنی بود که میان تعهدات خانوادگی، عشق، و حرفه‌ای که همه چیز را از او طلب می‌کرد، گرفتار شده بود. داستان زندگی او، به ویژه جنجال‌های عشقی‌اش با کارگردان ایتالیایی روبرتو روسلینی (Roberto Rossellini)، یکی از بزرگ‌ترین رسوایی‌های هالیوود در قرن بیستم را رقم زد.

ازدواج اول با پیتر لیندستروم و چالش‌های زندگی خانوادگی

اینگرید برگمن در سال ۱۹۳۷ با پیتر لیندستروم (Petter Lindström)، یک پزشک سوئدی، ازدواج کرد. این ازدواج در ابتدا پایگاهی امن برای برگمن بود، زیرا او هنوز به شهرت جهانی نرسیده بود و زندگی‌ای آرام و معمولی را در سوئد سپری می‌کرد. حاصل این ازدواج، تولد دخترشان پیا (Pia Lindström) در سال ۱۹۳۸ بود.

لیندستروم مردی محافظه‌کار و اهل سنت بود. او به زندگی آرام و باثبات علاقه داشت، در حالی که برگمن به دلیل حرفه‌اش دائماً در حال سفر و بازی در فیلم‌های مختلف بود. این تفاوت در سبک زندگی به مرور زمان رابطه آن‌ها را دچار تنش کرد. برگمن از یک سو تلاش می‌کرد مادر و همسری خوب باشد و از سوی دیگر، شغلی که عاشقانه دوست داشت، او را به دور از خانه می‌کشاند.

تولد پیا نیز نتوانست فاصله میان این زوج را پر کند. لیندستروم احساس می‌کرد که برگمن بیش از حد به حرفه‌اش اهمیت می‌دهد و خانواده در اولویت دوم او قرار دارد. این حس به مرور باعث ایجاد سردی در رابطه‌شان شد.

دیدار سرنوشت‌ساز با روبرتو روسلینی

در سال ۱۹۴۹، اینگرید برگمن برای بازی در فیلم «استرومبولی» (Stromboli) به ایتالیا سفر کرد. در جریان این پروژه، او با روبرتو روسلینی، کارگردان برجسته ایتالیایی، آشنا شد. روسلینی، که به دلیل فیلم‌های نئورئالیستی‌اش مانند «رم، شهر بی‌دفاع» (Rome, Open City) و «پایزان» (Paisan) شهرت داشت، مردی با دیدگاه‌های نوآورانه و جذاب بود.

آشنایی آن‌ها ابتدا کاملاً حرفه‌ای بود، اما به زودی به عشقی عمیق و پرشور تبدیل شد. روسلینی با شخصیت کاریزماتیک و نگاه متفاوتش به زندگی و سینما، دنیای جدیدی را به برگمن نشان داد. برگمن که در زندگی زناشویی‌اش احساس خفگی می‌کرد، به شدت به این رابطه کشیده شد.

این عشق اما پیامدهایی فراتر از زندگی شخصی آن‌ها داشت. رابطه برگمن و روسلینی زمانی آغاز شد که هر دو هنوز در ازدواج‌های پیشین خود بودند. این موضوع باعث شد خبر رابطه‌شان به سرعت به جنجالی بزرگ تبدیل شود.

قضاوت‌های اخلاقی و واکنش‌های اجتماعی

هنگامی که خبر عشق برگمن و روسلینی منتشر شد، رسانه‌ها و مردم به شدت واکنش نشان دادند. برگمن که تا آن زمان به عنوان زنی اخلاق‌مدار و نمونه شناخته می‌شد، ناگهان به هدف حملات شدید رسانه‌ای و اجتماعی تبدیل شد. برخی از روزنامه‌ها او را «خائنی به خانواده» و «زن بی‌اخلاق» نامیدند.

حتی سیاست‌مداران آمریکایی وارد ماجرا شدند و یکی از سناتورهای ایالات متحده او را «تهدیدی برای ارزش‌های اخلاقی جامعه» معرفی کرد. این واکنش‌ها باعث شد برگمن برای مدتی از هالیوود طرد شود.

اما برگمن تصمیم گرفت به جای انکار یا پنهان کردن رابطه‌اش، با شجاعت تمام آن را بپذیرد. او در سال ۱۹۵۰ از پیتر لیندستروم طلاق گرفت و با روبرتو روسلینی ازدواج کرد. این ازدواج نقطه عطفی در زندگی او بود.

زندگی با روسلینی و چالش‌های جدید

اینگرید برگمن و روبرتو روسلینی پس از ازدواج، زندگی‌ای پرماجرا و پرچالش را آغاز کردند. آن‌ها صاحب سه فرزند شدند: یک پسر به نام روبرتینو (Robertino) و دو دختر دوقلو به نام‌های ایزابلا (Isabella) و ایسوتا (Isotta).

روسلینی تلاش کرد برگمن را به عنوان بازیگری مهم در سینمای اروپا معرفی کند و در چندین پروژه مشترک، از جمله Europa ’51 و Journey to Italy، با او همکاری کرد. اما این فیلم‌ها هرگز موفقیت فیلم‌های هالیوودی برگمن را تکرار نکردند و منتقدان نیز نظرات متناقضی درباره آن‌ها داشتند.

رابطه برگمن و روسلینی نیز از جنجال‌های رسانه‌ای در امان نماند. شخصیت خلاق اما سخت‌گیر روسلینی باعث ایجاد تنش‌هایی در زندگی مشترک آن‌ها شد. سرانجام، این ازدواج نیز به پایان رسید و برگمن بار دیگر به تنهایی بازگشت.

بازگشت به هالیوود و بازیابی شهرت

پس از جدایی از روسلینی، برگمن به هالیوود بازگشت و با بازی در فیلم «آناستازیا» (Anastasia) در سال ۱۹۵۶ توانست اعتبار و شهرت خود را بازیابد. این فیلم، که داستان زنی با هویت مرموز را روایت می‌کرد، به برگمن کمک کرد تا جایگاه خود را به عنوان یکی از بهترین بازیگران هالیوود بازسازی کند. او برای این نقش، جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را دریافت کرد.

زنی میان عشق، هنر و قضاوت

اینگرید برگمن زنی بود که میان تعهدات خانوادگی، عشق و حرفه‌ای که عاشقانه به آن وابسته بود، گرفتار شد. او با تصمیمات خود، نه تنها مسیر زندگی خود، بلکه نگاه جامعه به زنان در سینما را تغییر داد. داستان او، فراتر از جنجال‌ها و قضاوت‌ها، نمادی از انسانی بودن و پیچیدگی‌های زندگی است. برگمن نشان داد که عشق و هنر گاهی نیازمند فداکاری‌های بزرگ هستند و پذیرش اشتباهات و حرکت به سوی آینده، بخشی از سفر هر انسانی است.

  این نوشته‌ها را هم بخوانید