چین با معرفی جنگنده‌ای رادارگریز و نسل ششم، بار دیگر جهان را شگفت‌زده کرد. این جنگنده جدید که طراحی مثلثی و استثنایی دارد، توسط شرکت هواپیماسازی چنگدو (Chengdu Aircraft Corporation) توسعه یافته است. این رونمایی نشان‌دهنده تلاش مستمر چین برای رقابت با ایالات متحده و قدرت‌های نظامی غرب است. تصاویر و ویدئوهای منتشرشده در شبکه‌های اجتماعی، گمانه‌زنی‌های زیادی درباره توانایی‌های این هواپیما ایجاد کرده است.

این طراحی نوآورانه که پژوهشگران آن را «دوریتو در آسمان» می‌نامند، تمرکز چین بر افزایش قابلیت‌های پنهان‌کاری، حملات دوربرد و ظرفیت حمل تسلیحات پیشرفته را به نمایش می‌گذارد. کارشناسان دفاعی معتقدند این هواپیما ممکن است نه تنها در نقش یک جنگنده، بلکه به‌عنوان یک بمب‌افکن تاکتیکی پیشرفته نیز عمل کند و موازنه نظامی در مناطق حساس مانند تایوان و دریای جنوبی چین را تغییر دهد.

طراحی آینده‌نگرانه و رادارگریز: تلفیق نوآوری و تهدید

پژوهش‌ها نشان می‌دهد طراحی این جنگنده به‌طور خاص برای پنهان‌کاری (Stealth) بهینه شده است. ساختار مثلثی و یکپارچه آن، شباهت زیادی به بمب‌افکن‌های بی-۲ اسپیریت (B-2 Spirit) و بی-۲۱ رایدر (B-21 Raider) دارد. این طرح از ترکیب بدنه و بال‌ها به صورت یکپارچه (Blended Wing Body) بهره می‌برد که سطح مقطع راداری (Radar Cross-Section) را به‌شدت کاهش می‌دهد.

ویژگی متمایز این جنگنده، عدم وجود سکان‌های عمودی و افقی است که آن را به اولین هواپیمای چینی با طراحی کاملاً بدون دم (Tailless Design) تبدیل می‌کند. این طراحی در کنار بال‌های خمیده و لبه‌های تیز، نه تنها قابلیت پنهان‌کاری را افزایش می‌دهد بلکه پایداری و کنترل پرواز را به چالش می‌کشد، موضوعی که احتمالاً نیازمند سیستم‌های کنترل پرواز بسیار پیشرفته است.

در مقایسه با طرح‌های مشابه غربی، این جنگنده با پر کردن فضای بین بال‌ها، شکلی شبیه به یک مثلث کامل پیدا کرده است. همین ویژگی به آن اجازه می‌دهد حجم داخلی بیشتری برای ذخیره سوخت و حمل سلاح داشته باشد.

تمرکز بر بُرد بلند و ظرفیت بالای حمل تسلیحات

تحقیقات انجام‌شده نشان می‌دهد این جنگنده به دلیل طراحی حجیم خود، قادر به حمل سوخت بیشتر و همچنین تسلیحات سنگین در داخل بدنه است. برخلاف هواپیماهای غیررادارگریز که می‌توانند سلاح‌ها را روی بال‌ها و بدنه نصب کنند، جنگنده‌های رادارگریز باید تمام تجهیزات را به‌صورت داخلی حمل کنند تا پنهان بمانند.

این نیاز معمولاً باعث کاهش ظرفیت حمل تسلیحات می‌شود، اما طراحی جدید چین به نظر می‌رسد این محدودیت را دور زده است. احتمالاً این هواپیما قادر به حمل ترکیبی از موشک‌های هوا به هوا و هوا به زمین خواهد بود و به لطف سوخت بیشتر، می‌تواند مأموریت‌هایی طولانی‌تر از جی-۲۰ (J-20 Mighty Dragon) انجام دهد.

سه موتور: ابتکار یا نقطه ضعف؟

یکی از ویژگی‌های بحث‌برانگیز این جنگنده، استفاده از سه موتور توربوفن (Turbofan) است که از طریق سه ورودی هوا تغذیه می‌شوند. دو ورودی در دو طرف کابین و یک ورودی در پشت آن قرار دارند. این طراحی غیرمعمول تاکنون در هیچ جنگنده‌ای دیده نشده است.

پژوهش‌ها نشان می‌دهد این انتخاب ممکن است نشانه ضعف چین در تولید موتورهای قدرتمند باشد. کشورهای غربی مانند آمریکا موتورهایی با قدرت بالا تولید کرده‌اند که برای جنگنده‌های دوسیستم کافی است. اما چین هنوز در حال تلاش برای رسیدن به این سطح از فناوری است.

استفاده از سه موتور احتمالاً به چین اجازه می‌دهد تا با ضعف قدرت موتورهای داخلی کنار بیاید و در عین حال قابلیت پرواز با سرعت بالا و مانورپذیری حفظ شود. با این حال، این طرح می‌تواند به چالش‌هایی مانند افزایش وزن، مصرف سوخت بیشتر و پیچیدگی تعمیر و نگهداری منجر شود.

کاربرد استراتژیک: دفاع یا حمله؟

تحقیقات نظامی نشان می‌دهد این جنگنده احتمالاً برای انجام مأموریت‌های دوربرد طراحی شده است که شامل حمله به اهداف زمینی و هوایی در مناطق استراتژیک مانند تایوان و دریای جنوبی چین می‌شود.

چین باید بتواند قدرت نظامی خود را فراتر از «زنجیره جزایر اول» (First Island Chain) – که از ژاپن تا تایوان کشیده شده – گسترش دهد. این منطقه شامل پایگاه‌های نظامی آمریکا و متحدانش است.

این جنگنده با تأکید بر برد بلند، پنهان‌کاری و حمل تسلیحات پیشرفته، می‌تواند تهدیدی جدی برای پایگاه‌های آمریکا و ناوهای هواپیمابر در منطقه باشد. برخی تحلیلگران معتقدند که این هواپیما حتی ممکن است در قالب یک بمب‌افکن تاکتیکی مشابه اف-۱۱۱ آردوارک (F-111 Aardvark) ایالات متحده طراحی شده باشد.

چین در رقابت با غرب: شکاف یا برتری؟

اگرچه چین در فناوری موتورهای هواپیما هنوز از رقبای غربی عقب است، اما سرعت پیشرفت آن غیرقابل انکار است. در دهه‌های اخیر، چین با سرمایه‌گذاری کلان در پژوهش‌های نظامی، فاصله خود را با آمریکا و اروپا کاهش داده است.

تحلیل‌ها نشان می‌دهد چین بر خلاف غرب، رویکردی تهاجمی در توسعه فناوری‌های جدید اتخاذ کرده است. این کشور به جای انتظار برای بهینه‌سازی‌های طولانی، جنگنده‌ها را سریع طراحی، آزمایش و تولید می‌کند.

پیامدهای ژئوپلیتیکی: تهدید یا تعادل جدید؟

رونمایی از این جنگنده پیام روشنی به قدرت‌های غربی، به‌ویژه آمریکا، دارد. چین نه تنها در حال گسترش توانایی‌های نظامی خود است، بلکه قصد دارد موازنه قدرت در آسیا و جهان را به چالش بکشد.

تحلیلگران معتقدند این جنگنده می‌تواند نقطه عطفی در استراتژی چین برای تسلط هوایی و دفاع از مناطق مورد مناقشه مانند تایوان باشد. همچنین این پیشرفت ممکن است باعث شود کشورهای غربی به بازنگری در استراتژی‌های دفاعی خود بپردازند.

نتیجه‌گیری: آینده‌ای مبهم اما پرشتاب

جنگنده رادارگریز جدید چین با طراحی خلاقانه، قابلیت‌های پنهان‌کاری بالا و برد طولانی، نشانه‌ای از جاه‌طلبی‌های نظامی این کشور است. اگرچه ضعف‌هایی مانند فناوری موتورهای سه‌گانه هنوز وجود دارد، اما سرعت توسعه چین در این حوزه نگرانی‌های زیادی را ایجاد کرده است.

این رونمایی، زنگ خطری برای غرب است تا پیشرفت‌های چین را جدی بگیرد و برای رقابت در میدان نبرد آینده آماده شود. چین با این حرکت، نه تنها به‌عنوان یک قدرت اقتصادی، بلکه به‌عنوان یک قدرت نظامی پیشرفته، جایگاه خود را تثبیت کرده است.

  این نوشته‌ها را هم بخوانید ​