کد خبر: 276369

تاریخ انتشار: چهارشنبه 19 دي 1403 – 06:07

به گزارش بهداشت نیوز، آی‌یودی در پیشگیری از بارداری بسیار مؤثر است؛ اما مثل دیگر روش‌های پیشگیری از بارداری می‌تواند عوارضی داشته باشد. پزشک می‌تواند کمکتان کند عوارض و ریسک‌های بالقوه انواع روش‌های پیشگیری از بارداری را بسنجید، از جمله جنبه‌های مختلف دو نوع اصلی آی یو دی و هر گونه اثری که ممکن است بر خلق‌وخوی شما داشته باشند.

تفاوت آی یو دی مسی و آی یو دی هورمونی چیست؟

آی یو دی مسی (که با برند پاراگارد معروف است) روکش مسی دارد و مس فلزی است که اسپرم را از بین می‌برد. در بیشتر موارد یک آی یو دی مسی می‌تواند تا ۱۲ سال دوام بیاورد و سپس لازم است خارج شده و جایگزین شود.

آی یو دی مسی برخلاف آی یو دی هورمونی دارای پروژستین یا هر هورمون دیگری نیست و باعث افزایش احتمال افسردگی نمی‌شود.

آی یو دی هورمونی (که با برندهای Kyleena, Liletta, Mirena و Skyla معروف است) مقدار کمی پروژستین آزاد می‌کند که نوع مصنوعی هورمون پروژسترون است. همین باعث می‌شود مخاط دهانه رحم غلیظ شده و اسپرم به‌سختی بتواند وارد رحم شود. این نوع آی یو دی می‌تواند ۳ تا ۷ سال (بسته به برند آن) در رحم بماند و سپس نیاز به تعویض دارد.

امتیازات بالقوه استفاده از آی یو دی چیست؟

آی یو دی در پیشگیری از بارداری تا ۹۹ درصد موفق عمل می‌کند و یکی از مؤثرترین روش‌های پیشگیری از بارداری است. ضمناً آی یو دی نیاز به نگهداری خاصی ندارد و تا سال‌ها یک محافظت ۲۴ ساعته در برابر باردارشدن ایجاد می‌کند.

برای افرادی که پریودهای سنگین یا دردناک دارند، آی یو دی هورمونی مناسب است و می‌تواند گرفتگی‌های پریودشان را کمتر کرده و خونریزی آنها را سبک‌تر کند.

اگر تصمیم بگیرید باردار شوید، پزشک آی یو دی را خارج خواهد کرد. اثرات پیشگیری از بارداری آی یو دی مسی فوراً قابل‌برگشت است و اثرات آی یو دی هورمونی نیز در عرض کمتر از یک ماه از بین می‌رود.

برای کسانی که نمی‌خواهد از روش هورمونی استفاده کنند، آی یو دی مسی می‌تواند گزینه مناسبی باشد؛ اما آی یو دی مسی معمولاً باعث پریودهای سنگین‌تری می‌شود.

آی یو دی جلوی انتشار عفونت‌های منتقله از راه جنسی را نمی‌گیرد. برای محافظت از خودتان و همسرتان از این عفونت‌ها باید از شیوهٔ محافظ دیگری مانند کاندوم استفاده کنید.

یکی از ریسک‌های احتمالی آی یو دی این است که ممکن است این وسیله تصادفاً از رحم بیرون بیاید یا جابه‌جا شود. این اتفاق اغلب طی سه ماه اول بعد از جاگذاری پیش می‌آید.

اندکی خطر سوراخ‌شدن رحم نیز وجود دارد.

آیا آی یو دی می‌تواند بر سلامت روانتان اثر بگذارد؟

برخی مطالعات نشان داده‌اند آی یو دی‌های هورمونی و دیگر روش‌های هورمونی پیشگیری از بارداری مثلاً قرص‌ها، ممکن است ریسک افسردگی را بالا ببرند. اما سایر مطالعات این ارتباط را نشان نداده‌اند.

یکی از بزرگ‌ترین تحقیقات در مورد ارتباط پیشگیری از بارداری هورمونی و افسردگی در سال ۲۰۱۶ در دانمارک انجام شد و ۱۴ سال به طور انجامد. اطلاعات در این مطالعه از بیش از یک میلیون خانم ۱۵ تا ۳۴ سال به دست آمد. نتایج نشان دادند ۲.۲ درصد از خانم‌هایی که استفاده از پیشگیری از بارداری هورمونی را شروع کرده بودند، در عرض یک سال برایشان داروهای ضدافسردگی تجویز شده بود.

تخمین زده شد زنانی که از آی یو دی هورمونی استفاده می‌کنند ۱.۴ برابر بیشتر احتمال دارد نیاز به تجویز داروی ضدافسردگی پیدا کنند. این ریسک در خانم‌های جوان ۱۵ تا ۱۹ساله بیشتر بوده است.

اما دیگر مطالعات ارتباطی بین پیشگیری از بارداری هورمونی و افسردگی پیدا نکردند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید؟

اگر تردید دارید پیشگیری از بارداری هورمونی باعث افسردگی‌تان شده یا دچار عوارض دیگری شده‌اید با پزشک خود مشورت کنید. در برخی موارد، شاید پزشک تشویقتان کند روش پیشگیری از بارداری خود را تغییر دهید.

همچنین ممکن است پزشک برایتان داروی ضدافسردگی تجویز کند یا شما را به یک روانپزشک ارجاع دهد.

علائم بالقوه افسردگی

. احساس مکرر یا مداوم اندوه و ناامیدی و تهی بودن

. احساس مداوم نگرانی و اضطراب و عصبی بودن

. احساس مداوم گناه، بی‌ارزش بودن و خودسرزنشی

. ازدست‌دادن علاقه نسبت به فعالیت‌هایی که زمانی از آنها لذت می‌بردید

. تغییر در اشتها یا وزن

. تغییراتی در عادات خواب

. ازدست‌دادن انرژی

. کُندی حرکات یا کلام یا افکار

. مشکل در تمرکز، تصمیم‌گیری یا به‌خاطرآوردن

چطور تغییرات خلقی ناشی از آی یو دی هورمونی را کنترل کنید؟

اگر دچار افسردگی یا دیگر مشکلات روحی و روانی مربوط به استفاده از آی یو دی هورمونی شدید باید این مسئله را با پزشک خود مطرح کنید. شاید پزشک به شما توصیه کند از روش پیشگیری از بارداری دیگری استفاده کنید.

این درمان‌ها نیز ممکن است توسط پزشکتان توصیه شوند:

. روان‌درمانی

. دارودرمانی

. تغییراتی در سبک زندگی مثلاً شب‌ها بیشتر خوابیدن، ورزش‌کردن، رژیم غذایی سالم و مغذی و اقداماتی برای کاهش استرس مانند ورزش و حرکات تنفسی و کششی.