گوشی‌های موبایل بخش جدایی‌ناپذیر از زندگی روزمره‌ی ما شده‌اند، اما همچنان باورهای نادرستی درباره‌ی آن‌ها وجود دارد که بسیاری به آن‌ها باور دارند. افراد معمولاً بر اساس اطلاعات نادرست یا تبلیغات گمراه‌کننده، انتظاراتی غیرواقعی از گوشی‌های خود دارند. برای مثال، هنوز هم برخی تصور می‌کنند که هرچه تعداد مگاپیکسل دوربین بیشتر باشد، کیفیت عکس بهتر خواهد بود، یا اینکه شارژ سریع برای باتری ضرر دارد. درک اشتباه از زوم دیجیتال، عملکرد پردازنده‌ها و استانداردهای مقاومت در برابر آب و گرد و غبار از دیگر مواردی هستند که باید درباره‌ی آن‌ها شفاف‌سازی شود.

در ادامه، 15 فکت علمی درباره‌ی برخی از این باورهای نادرست و واقعیت‌های پشت آن‌ها را بررسی می‌کنیم.

۱- تعداد مگاپیکسل بیشتر به معنای کیفیت بالاتر عکس نیست

بسیاری از مردم هنوز باور دارند که هرچه مگاپیکسل (Megapixel) یک دوربین بالاتر باشد، کیفیت عکس بهتر خواهد بود. اما واقعیت این است که مگاپیکسل فقط نشان‌دهنده‌ی تعداد پیکسل‌های تصویر است، نه کیفیت نهایی آن. عوامل مهم‌تری مانند اندازه‌ سنسور، دیافراگم لنز و پردازش نرم‌افزاری تأثیر بیشتری بر کیفیت عکس دارند. برای مثال، یک دوربین ۱۲ مگاپیکسلی با سنسور بزرگ‌تر معمولاً عکس‌های بسیار بهتری از یک دوربین ۱۰۸ مگاپیکسلی با سنسور کوچک‌تر ثبت می‌کند. دلیل این امر این است که سنسورهای بزرگ‌تر نور بیشتری دریافت کرده و در نتیجه نویز کمتری دارند. بنابراین، تمرکز روی مگاپیکسل به‌تنهایی یک معیار ناقص برای سنجش کیفیت دوربین است.

۲- زوم دیجیتال کیفیت تصویر را کاهش می‌دهد، اما هوش مصنوعی تا حدی این مشکل را حل کرده است

زوم دیجیتال (Digital Zoom) با بریدن تصویر و بزرگ‌نمایی پیکسل‌ها کار می‌کند، که باعث افت کیفیت می‌شود. برخلاف آن، زوم اپتیکال (Optical Zoom) از لنزهای فیزیکی برای نزدیک کردن تصویر استفاده می‌کند و افت کیفیتی در کار نیست. امروزه، هوش مصنوعی (AI Zoom) و یادگیری ماشینی توانسته‌اند کیفیت زوم دیجیتال را تا حد زیادی بهبود دهند. گوشی‌های پرچم‌دار با استفاده از پردازش نرم‌افزاری، چندین تصویر را ترکیب کرده و با کاهش نویز و افزایش وضوح، تصویری با کیفیت‌تر ایجاد می‌کنند. با این وجود، زوم دیجیتال همچنان نمی‌تواند جایگزین زوم اپتیکال واقعی باشد، اما در برخی سناریوها عملکرد بهتری از گذشته ارائه می‌دهد.

۳- استانداردهای مقاومت در برابر آب و گرد و غبار همیشه به معنای ضدآب بودن نیستند

بسیاری از افراد تصور می‌کنند که وقتی یک گوشی دارای گواهینامه‌ی IP67 یا IP68 باشد، کاملاً ضدآب (Waterproof) است. اما واقعیت این است که این استانداردها فقط مقاومت در برابر نفوذ آب را نشان می‌دهند، نه ضدآب بودن دائمی. برای مثال، یک گوشی با استاندارد IP68 ممکن است بتواند ۳۰ دقیقه در عمق ۱.۵ متری آب دوام بیاورد، اما این بدان معنا نیست که باید از آن برای عکاسی زیر آب استفاده کنید. همچنین، این استانداردها تحت شرایط آزمایشگاهی و در آب تمیز سنجیده می‌شوند، درحالی‌که آب دریا، استخرهای کلردار و مایعات دیگر می‌توانند به گوشی آسیب بزنند. بنابراین، باید از گوشی در برابر آب محافظت کرد و به استانداردهای مقاومت به‌عنوان یک بیمه‌ی ایمنی، نه یک مجوز برای استفاده‌ی زیر آب، نگاه کرد.

۴- شارژ سریع به‌خودی‌خود برای باتری مضر نیست، اما باید به دما توجه کرد

یکی از باورهای نادرست رایج این است که شارژ سریع (Fast Charging) به باتری آسیب می‌زند و عمر آن را کاهش می‌دهد. اما واقعیت این است که گوشی‌های مدرن از سیستم‌های مدیریت حرارت و کنترل ولتاژ برای جلوگیری از آسیب به باتری استفاده می‌کنند. با این حال، داغ شدن بیش‌ازحد باتری هنگام شارژ سریع می‌تواند بر طول عمر آن تأثیر منفی بگذارد. بنابراین، اگر دمای گوشی هنگام شارژ بیش‌ازحد بالا برود، بهتر است از شارژرهای استاندارد با سرعت پایین‌تر استفاده کنید. همچنین، بعضی از گوشی‌های جدید دارای قابلیت‌هایی هستند که سرعت شارژ را در شب کاهش می‌دهند تا باتری سالم‌تر بماند.

۵- امتیازات بنچمارک همیشه نشان‌دهنده‌ی عملکرد واقعی پردازنده نیستند

بنچمارک‌ها (Benchmark Scores) ابزاری برای مقایسه‌ی قدرت پردازنده و عملکرد گوشی هستند، اما همیشه بازتاب‌دهنده‌ی عملکرد واقعی در دنیای واقعی نیستند. بسیاری از تولیدکنندگان گوشی‌های موبایل از تکنیک‌هایی مانند تقویت نرم‌افزاری برای افزایش نمره‌ی بنچمارک استفاده می‌کنند، که لزوماً به معنای عملکرد بهتر در استفاده‌ی روزمره نیست. نمره‌ بالاتر در یک برنامه‌ی تست بنچمارک به این معنا نیست که گوشی در اجرای برنامه‌های واقعی یا بازی‌ها عملکرد بهتری دارد. عواملی مانند مدیریت دما، مصرف انرژی، بهینه‌سازی نرم‌افزاری و نوع حافظه‌ی ذخیره‌سازی نقش مهم‌تری در تجربه‌ی کاربری ایفا می‌کنند. بنابراین، برای ارزیابی عملکرد گوشی بهتر است به بررسی‌های واقعی کاربران و تجربه‌ی عملی در اجرای برنامه‌ها توجه کرد، نه فقط امتیازات بنچمارک.

۶- فست شارژ بدون کابل و آداپتور مناسب ممکن است کار نکند

بسیاری از کاربران تصور می‌کنند که وقتی گوشی آن‌ها از فست شارژ (Fast Charging) پشتیبانی می‌کند، هر شارژری می‌تواند آن را با همان سرعت وعده‌داده‌شده شارژ کند. اما واقعیت این است که برای رسیدن به حداکثر سرعت شارژ، به یک آداپتور و کابل سازگار نیاز دارید. برخی شرکت‌ها فناوری فست شارژ اختصاصی خود را دارند که تنها با شارژرهای رسمی آن برند کار می‌کند. برای مثال، برخی گوشی‌های شیائومی، اوپو یا وان‌پلاس از فست شارژ ۶۵ وات یا بالاتر پشتیبانی می‌کنند، اما اگر از یک شارژر معمولی USB-C استفاده کنید، نهایتاً ۱۸ تا ۳۰ وات شارژ دریافت خواهید کرد. همچنین، کیفیت کابل نیز اهمیت زیادی دارد؛ کابل‌هایی که توانایی انتقال جریان بالا ندارند، نمی‌توانند از فناوری فست شارژ به‌طور کامل پشتیبانی کنند. در نتیجه، ممکن است کاربر نیاز به خرید جداگانه‌ی یک شارژر و کابل مناسب داشته باشد، زیرا برخی گوشی‌های جدید دیگر شارژر را در جعبه‌ی خود ارائه نمی‌کنند.

۷- ظرفیت بیشتر باتری همیشه به معنای دوام بیشتر شارژ نیست

ظرفیت باتری (Battery Capacity) که با میلی‌آمپر ساعت (mAh) اندازه‌گیری می‌شود، یکی از عوامل تعیین‌کننده در میزان دوام شارژ گوشی است، اما نه تنها عامل. برخی تصور می‌کنند که اگر یک گوشی باتری ۵۰۰۰ میلی‌آمپر ساعتی داشته باشد، حتماً بهتر از گوشی دیگری با باتری ۴۰۰۰ میلی‌آمپر ساعتی دوام خواهد داشت، اما بهینه‌سازی نرم‌افزاری، نوع نمایشگر و مصرف پردازنده نیز تأثیر زیادی بر عمر باتری دارند. برای مثال، یک گوشی با نمایشگر ۱۲۰ هرتزی ممکن است باتری را سریع‌تر از یک نمایشگر ۶۰ هرتزی خالی کند، حتی اگر هر دو گوشی باتری مشابهی داشته باشند. همچنین، پردازنده‌های قدیمی‌تر که بهینه‌سازی مصرف انرژی ضعیف‌تری دارند، می‌توانند باعث تخلیه‌ی سریع‌تر باتری شوند. نرم‌افزار گوشی نیز نقش مهمی دارد؛ گوشی‌هایی که بهینه‌سازی سیستم‌عامل بهتری دارند، می‌توانند با باتری کوچک‌تر، عمر باتری بهتری نسبت به گوشی‌هایی با باتری بزرگ‌تر اما مدیریت انرژی ضعیف‌تر ارائه دهند. بنابراین، میزان میلی‌آمپر ساعت به‌تنهایی تضمین‌کننده‌ی دوام شارژ نیست و باید همه‌ی این عوامل را در نظر گرفت.

۸- میزان رم بیشتر همیشه گوشی را سریع‌تر نمی‌کند

میزان رم (RAM) بیشتر در یک گوشی همیشه به معنای سرعت بالاتر نیست و عواملی مانند نوع رم، پردازنده و بهینه‌سازی سیستم‌عامل در عملکرد کلی دستگاه نقش دارند. برای مثال، یک گوشی با ۸ گیگابایت رم اما پردازنده‌ی ضعیف‌تر ممکن است عملکرد بدتری نسبت به یک گوشی با ۶ گیگابایت رم و پردازنده‌ی قوی‌تر داشته باشد. همچنین، نوع رم استفاده‌شده بسیار مهم است؛ رم‌های LPDDR5 نسبت به LPDDR4X سرعت بیشتری دارند و مصرف انرژی کمتری دارند، پس حتی اگر ظرفیت کمتری داشته باشند، عملکرد بهتری ارائه می‌دهند. برخی برندها، به‌ویژه در گوشی‌های اقتصادی، رم را افزایش می‌دهند تا روی کاغذ جذاب‌تر به نظر برسد، اما بهینه‌سازی نرم‌افزاری ضعیف باعث می‌شود که این افزایش رم تأثیر چندانی بر عملکرد گوشی نداشته باشد. از طرف دیگر، اگر رم زیاد باشد اما مدیریت رم سیستم‌عامل بهینه نباشد، ممکن است برخی برنامه‌ها همچنان بسته شوند و تجربه‌ی کاربری تحت تأثیر قرار بگیرد. در نتیجه، کیفیت و نوع رم، همراه با قدرت پردازنده و بهینه‌سازی نرم‌افزاری، اهمیت بیشتری نسبت به عدد خام رم دارند.

۹- همه‌ی گوشی‌های پرچم‌دار عملکرد یکسانی در طولانی‌مدت ندارند

بسیاری از کاربران تصور می‌کنند که اگر یک گوشی پرچم‌دار (Flagship) بخرند، تا سال‌ها عملکرد بی‌نقصی خواهد داشت، اما این همیشه درست نیست. برخی گوشی‌ها، به‌خصوص در برندهایی که بهینه‌سازی نرم‌افزاری ضعیف‌تری دارند، ممکن است پس از چند به‌روزرسانی سیستم‌عامل دچار کندی شوند. در برخی موارد، به‌روزرسانی‌ها باگ‌های نرم‌افزاری ایجاد می‌کنند یا گوشی را به گونه‌ای تنظیم می‌کنند که برای مصرف انرژی کمتر، عملکرد پردازنده را محدود کنند. همچنین، حافظه‌ی داخلی با گذشت زمان پر می‌شود و اگر حافظه‌ی UFS کندتری داشته باشید، اجرای برنامه‌ها ممکن است با تأخیر بیشتری همراه باشد. برخی برندها مانند اپل، گوگل و سامسونگ در بهینه‌سازی نرم‌افزاری بهتر عمل می‌کنند، اما گوشی‌های برخی برندهای دیگر ممکن است پس از چند سال به‌کندی بیفتند. بنابراین، فقط خرید یک پرچم‌دار کافی نیست، بلکه کیفیت پشتیبانی نرم‌افزاری و سخت‌افزاری آن نیز در طولانی‌مدت اهمیت دارد.

۱۰- تبلیغات مربوط به مقاومت گوشی‌ها در برابر ضربه همیشه واقعیت را منعکس نمی‌کنند

بسیاری از گوشی‌ها در تبلیغات خود به استفاده از شیشه‌های مقاوم مانند گوریلا گلس (Gorilla Glass) اشاره می‌کنند، اما این به معنای نشکن بودن آن‌ها نیست. شیشه‌های محافظ ممکن است در برابر خراش و افتادن‌های سبک مقاوم باشند، اما همچنان در برابر ضربات شدید آسیب‌پذیرند. برخی مدل‌های جدید از فناوری‌هایی مانند Victus در گوریلا گلس استفاده می‌کنند که نسبت به مدل‌های قدیمی‌تر مقاومت بیشتری دارند، اما این مقاومت محدود است. در برخی گوشی‌ها، قاب پشتی از جنس شیشه است که در برابر سقوط حساس‌تر از قاب‌های پلاستیکی یا فلزی است. همچنین، محافظ‌های صفحه‌ی اضافی و قاب‌های مقاوم می‌توانند به افزایش دوام گوشی کمک کنند، اما هیچ گوشی هوشمندی ۱۰۰٪ ضدضربه نیست. برخی از تبلیغات در این زمینه اغراق می‌کنند و کاربران را به اشتباه می‌اندازند که گوشی آن‌ها کاملاً ایمن است، درحالی‌که در عمل یک سقوط از ارتفاع زیاد می‌تواند صفحه‌نمایش را خرد کند. بنابراین، همیشه استفاده از یک قاب محافظ مناسب توصیه می‌شود، حتی اگر گوشی دارای شیشه‌ی مقاوم باشد.

۱۱- افزایش ظرفیت ذخیره‌سازی همیشه به معنای عملکرد بهتر نیست

برخی تصور می‌کنند که داشتن حافظه‌ی داخلی (Storage) بیشتر به معنای عملکرد بهتر گوشی است، اما این موضوع همیشه درست نیست. نوع حافظه‌ی استفاده‌شده (مانند UFS 2.1، UFS 3.1 یا UFS 4.0) تأثیر زیادی بر سرعت خواندن و نوشتن داده‌ها دارد. گوشی‌هایی با حافظه‌ی سریع‌تر، برنامه‌ها را سریع‌تر باز می‌کنند، انتقال داده‌های داخلی بهینه‌تر است و عملکرد کلی سیستم بهبود می‌یابد. اگر گوشی دارای حافظه‌ی کندتری باشد، حتی با ظرفیت بالا، ممکن است در طول زمان دچار کندی شود. همچنین، پر شدن بیش‌ازحد حافظه‌ی داخلی می‌تواند باعث کاهش عملکرد گوشی شود، زیرا سیستم نیاز به فضای کافی برای کش (Cache) و پردازش داده‌ها دارد. بهترین راهکار انتخاب یک گوشی با حافظه‌ی کافی و استفاده‌ی منظم از فضای ابری یا کارت حافظه‌ی خارجی برای ذخیره‌ی داده‌های غیرضروری است.

۱۲- نمایشگرهای ۱۲۰ هرتزی همیشه بهتر از ۶۰ هرتزی نیستند

نمایشگرهای ۱۲۰ هرتزی (120Hz Display) به دلیل نرخ تازه‌سازی بالاتر، تجربه‌ی روان‌تری را ارائه می‌دهند، اما این به معنای برتری مطلق آن‌ها نسبت به نمایشگرهای ۶۰ هرتزی نیست. اگر پردازنده‌ی گوشی ضعیف باشد یا نرم‌افزار بهینه نباشد، نرخ تازه‌سازی بالاتر می‌تواند باعث مصرف بیش‌ازحد باتری شود. همچنین، بسیاری از اپلیکیشن‌ها هنوز از نرخ تازه‌سازی بالا پشتیبانی نمی‌کنند، بنابراین تفاوت در استفاده‌ی روزمره ممکن است چندان محسوس نباشد. در برخی موارد، گوشی‌هایی با نمایشگرهای ۹۰ هرتزی عملکردی متعادل‌تر دارند و هم تجربه‌ی روان و هم مصرف بهینه‌ی انرژی را ارائه می‌دهند. برخی گوشی‌ها از فناوری LTPO استفاده می‌کنند که می‌تواند نرخ تازه‌سازی را به‌صورت هوشمند تنظیم کند و در مصرف انرژی صرفه‌جویی کند. بنابراین، گرچه نمایشگرهای ۱۲۰ هرتزی برتری‌هایی دارند، اما باید به پردازنده، بهینه‌سازی نرم‌افزاری و عمر باتری نیز توجه کرد.

۱۳- همه‌ی گوشی‌ها در طول زمان کند می‌شوند، اما دلایل مختلفی دارند

یکی از باورهای رایج این است که هر گوشی بعد از مدتی استفاده کندتر می‌شود، اما این کاهش عملکرد همیشه به دلیل فرسودگی سخت‌افزاری نیست. عوامل متعددی می‌توانند باعث کاهش سرعت گوشی شوند، ازجمله به‌روزرسانی‌های سنگین، پر شدن حافظه‌ی داخلی، کاهش عملکرد باتری و حتی بهینه‌سازی ضعیف سیستم‌عامل. برخی شرکت‌ها به‌روزرسانی‌هایی ارائه می‌دهند که روی گوشی‌های قدیمی‌تر به‌خوبی اجرا نمی‌شوند و باعث کند شدن آن‌ها می‌شوند. همچنین، برنامه‌های پس‌زمینه‌ی زیاد می‌توانند منابع پردازنده و رم را اشغال کرده و عملکرد گوشی را کاهش دهند. پاک‌سازی دوره‌ای حافظه، بستن برنامه‌های غیرضروری و انجام ریست فکتوری (Factory Reset) می‌تواند به بهبود عملکرد کمک کند. بنابراین، کند شدن گوشی همیشه به دلیل سخت‌افزار نیست و بسیاری از موارد را می‌توان با مدیریت بهتر برطرف کرد.

۱۴- استفاده از حالت ذخیره‌ی انرژی همیشه بهترین راه‌حل برای افزایش عمر باتری نیست

حالت ذخیره‌ی انرژی (Battery Saver Mode) معمولاً با کاهش عملکرد پردازنده و محدود کردن فعالیت‌های پس‌زمینه، عمر باتری را افزایش می‌دهد، اما همیشه بهترین راه‌حل نیست. اگر این حالت دائماً فعال باشد، ممکن است برخی برنامه‌ها درست کار نکنند و عملکرد کلی گوشی کاهش یابد. همچنین، برخی کاربران تصور می‌کنند که فعال کردن این حالت هنگام شارژ باتری، سرعت شارژ را افزایش می‌دهد، اما این باور نادرست است. درواقع، این قابلیت برای مواقعی طراحی شده است که شارژ کمی باقی مانده و نیاز به استفاده‌ی طولانی‌تر از گوشی دارید. به جای استفاده‌ی دائمی از این حالت، بهتر است با مدیریت بهتر روشنایی نمایشگر، استفاده از وای‌فای به‌جای داده‌ی موبایل و کاهش تعداد برنامه‌های پس‌زمینه، مصرف انرژی را بهینه کنید. بنابراین، حالت ذخیره‌ی انرژی ابزاری مفید است، اما نباید به‌عنوان یک راه‌حل دائمی برای افزایش عمر باتری به آن وابسته شد.

۱۵- حذف مداوم برنامه‌ها از بخش اخیرها (Recent Apps) به افزایش سرعت کمک نمی‌کند

برخی افراد عادت دارند که همیشه برنامه‌های باز را از بخش اخیرها ببندند، به این امید که سرعت گوشی افزایش یابد، اما این کار همیشه مفید نیست. سیستم‌عامل‌های مدرن مانند اندروید و iOS دارای مدیریت رم هوشمند هستند و برنامه‌های پس‌زمینه را در صورت نیاز به‌طور خودکار متوقف می‌کنند. بستن مداوم برنامه‌ها می‌تواند باعث شود که سیستم مجبور شود دوباره آن‌ها را از ابتدا اجرا کند، که درواقع فشار بیشتری به پردازنده وارد می‌کند. علاوه بر این، برخی برنامه‌ها پس از بسته شدن، در پس‌زمینه دوباره اجرا می‌شوند، که این کار عملاً تأثیری در افزایش عملکرد ندارد. تنها در صورتی که برنامه‌ای مشکل‌ساز شده یا به‌درستی اجرا نمی‌شود، بستن آن از بخش اخیرها می‌تواند کمک کند. بنابراین، به جای بستن دستی همه‌ی برنامه‌ها، بهتر است اجازه دهید سیستم‌عامل مدیریت رم را انجام دهد.

  این نوشته‌ها را هم بخوانید ​