میزوفونیا چیست و چرا برخی افراد به صداهای عادی واکنش شدید نشان می‌دهند؟

تقریباً همه‌ی ما احساس ناخوشایندی را که هنگام کشیدن ناخن روی تخته سیاه ایجاد می‌شود، تجربه کرده‌ایم. اما در کسانی که دچار میزوفونیا هستند، صداهایی مانند مزمزه کردن، خرناس کشیدن، تنفس و جویدن غذا نیز می‌توانند واکنشی به همان شدت برانگیزند.

بر اساس یک نظرسنجی در سال ۲۰۲۳، این وضعیت نسبت به آنچه قبلاً تصور می‌شد، شایع‌تر است. پژوهشی جدید در اروپا نشان داده که میزوفونیا از نظر ژنتیکی با اضطراب Anxiety، افسردگی Depression و اختلال استرس پس از سانحه PTSD ارتباط دارد.

پیوندهای ژنتیکی میان میزوفونیا و اختلالات روانی

پژوهشگران دانشگاه آمستردام، با تجزیه‌وتحلیل داده‌های ژنتیکی از کنسرسیوم ژنومیک روان‌پزشکی Psychiatric Genomics Consortium، پایگاه داده‌ی UK Biobank و شرکت 23andMe، به این نتیجه رسیدند که افراد دچار میزوفونیا، به احتمال بیشتری ژن‌های مرتبط با اختلالات روانی و همچنین وزوز گوش Tinnitus را دارند.

وزوز گوش که در آن فرد دائماً صدایی شبیه زنگ یا سوت را در گوش‌هایش می‌شنود، اغلب با علائم اضطراب و افسردگی همراه است.

یکی از پژوهشگران این تحقیق توضیح داده: «ما مشاهده کردیم که میان ژنتیک مرتبط با PTSD و میزوفونیا همپوشانی وجود دارد. به عبارت دیگر ژن‌هایی که حساسیت به PTSD را افزایش می‌دهند، احتمال ابتلا به میزوفونیا را نیز بالا می‌برند. این احتمال وجود دارد که هر دو وضعیت از یک سیستم عصبی مشترک تأثیر بگیرند و شاید روش‌های درمانی PTSD برای میزوفونیا هم کاربرد داشته باشند.»

البته، این ارتباط ژنتیکی لزوماً به این معنا نیست که مکانیسم‌های زیستی مشترکی میان این اختلالات وجود دارد، بلکه تنها نشان می‌دهد برخی از عوامل ژنتیکی خطر، مشابه هستند.

نقش شخصیت و احساسات در شدت میزوفونیا

مطالعات پیشین نشان داده بودند که افراد مبتلا به میزوفونیا بیشتر تمایل دارند احساس ناراحتی خود را درونی کنند تا این‌که آن را به شکل بیرونی ابراز کنند. پژوهش جدید هم این یافته را تأیید کرده و ارتباط قوی میزوفونیا را با ویژگی‌های شخصیتی مثل نگرانی، احساس گناه، تنهایی و روان‌رنجوری Neuroticism نشان داده است.

افرادی که به صداهای تحریک‌کننده واکنش نشان می‌دهند، ممکن است از احساس رنجش و خشم گرفته تا استرسی که بر زندگی روزمره‌شان تأثیر می‌گذارد، طیف وسیعی از واکنش‌ها را تجربه کنند.

بر اساس این پژوهش، احساس گناه در واکنش به تحریک و خشم ناشی از صداها، بیش از خودِ خشم، عامل اصلی پریشانی در افراد مبتلا به میزوفونیاست.

میزوفونیا و اوتیسم؛ دو وضعیت متفاوت از نظر ژنتیکی

یکی از یافته‌های جالب این تحقیق، این بود که افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ASD – Autism Spectrum Disorder کمتر احتمال دارد که دچار میزوفونیا باشند. این نتیجه غیرمنتظره بود، زیرا افراد مبتلا به اوتیسم اغلب تحمل کمتری نسبت به صداهای محیطی دارند.

اما داده‌های ژنتیکی نشان داد که میزوفونیا و اوتیسم، از نظر تغییرات ژنومی genomic variation تا حد زیادی مستقل از یکدیگر هستند. این امر این احتمال را مطرح می‌کند که انواع مختلفی از میزوفونیا وجود دارد و برخی از آن‌ها ممکن است بیشتر تحت تأثیر شرطی شدن احساسی Emotional Conditioning نسبت به صداهای خاص باشند، تا عوامل ژنتیکی.

محدودیت‌های تحقیق و مسیرهای آینده‌ی پژوهش

البته، پژوهشگران اشاره کرده‌اند که بیشتر داده‌های این تحقیق از جمعیت‌های اروپایی جمع‌آوری شده است، بنابراین ممکن است همین ارتباط‌ها در سایر گروه‌های جمعیتی مشاهده نشود.

همچنین، تشخیص میزوفونیا در این مطالعه به‌صورت خودگزارشی بوده و نه از طریق ارزیابی‌های پزشکی، بنابراین احتمال دارد برخی نتایج دچار سوگیری باشند.

با این حال، این تحقیق سرنخ‌هایی را ارائه می‌دهد که می‌توانند مسیر پژوهش‌های آینده را برای درک بهتر مکانیسم‌های زیستی میزوفونیا هموار کنند.

منبع

  این نوشته‌ها را هم بخوانید ​