پسر غلامرضا بابایی، آخرین قربانی پرونده، تأکید کرد که هیچ یک از اولیای دم قصد مصالحه ندارند و رسیدگی به پرونده ادامه دارد. وکیل دادگستری نیز به پیچیدگی های حقوقی و تأثیر سن بر اجرای حکم قصاص پرداخت و بر لزوم بررسی انگیزه های قتل تأکید کرد در ادامه به بررسی دلیل اعدام نشدن کلثومه اکبری می پردازیم با ما همراه باشید.

کلثومه اکبری، یکی از جنجالی ترین قاتلان سریالی تاریخ معاصر ایران است. او متولد سال ۱۳۵۵ در یکی از شهرستان های استان خراسان رضوی می باشد. اکبری به دلیل ارتکاب چندین قتل به ویژه قتل های فجیع زنان، توجه فراوانی را به خود جلب کرد. وی درطی سال های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۲، به طرز وحشتناکی ۱۰ زن را در مشهد به قتل رساند و دیگر جنایات او همچنان در اذهان عمومی باقی مانده است. اکبری به دلیل ریشه دار بودن مسائل روانی و مشکلات عاطفی در دوران کودکی، در نهایت به دامان جنایت افتاد و دست به اقدامات خشونت آمیز زد.

دلیل اعدام نشدن کلثومه اکبری

با وجود بروز جنایات وحشتناک اکبری، دلیلی برای اجرای حکم اعدام او وجود نداشت. عوامل متعددی باعث شدند که کلثومه اکبری از مجازات اعدام معاف شود. اولاً، به کارگیری قوانین خاص در مورد وضعیت های روانی افراد، اصلی ترین دلیل این موضوع بود. در حقوق کیفری ایران، اگر اثبات شود که فرد مرتکب جرم در اثر اختلالات روانی یا جنون مرتکب جرم شده است، معمولاً به اعدام محکوم نمی شود و ممکن است مجازات هایی مانند حبس ابد یا بستری در مراکز درمانی دریافت کند.

در طی بررسی های پزشکی قانونی که بر روی کلثومه اکبری انجام شد، پزشکان به این نتیجه رسیدند که او از اختلالات روانی جدی رنج می برد و این اختلال به طور مستقیم بر رفتار و تصمیمات او تأثیر گذاشته است. با توجه به این ارزیابی، وکلای مدافع توانستند از این نتایج به عنوان دلیلی برای جلوگیری از اجرای حکم اعدام استفاده کنند.

ثانیاً، خانواده های قربانیان نیز در پروسه های دادگاهی نقش مهمی ایفا کردند. با وجود اینکه اکثر خانواده های قربانیان خواستار قصاص بودند، برخی از آنها به دلایل انسانی و همچنین به دلیل بررسی سلامت روانی اکبری، خواستار عدم اجرای حکم اعدام و درمان او شدند. این موضوع بر روند قضائی پرونده تأثیر گذاشت و به نوعی جامعه در قبال جنایات اکبری دو نظر متفاوت داشت: یکی خواستار قصاص و دیگری خواستار درمان.

نهایتاً، با توجه به مسائل حقوقی و شرایط روانی کلثومه اکبری، او به حبس ابد محکوم شد و همچنان در حال گذراندن دوران محکومیت خود است. این پرونده نشان می دهد که چگونه مسائل روانی و تشخیص های پزشکی می توانند بر نتیجه فرآیندهای حقوقی تأثیر قابل توجهی بگذارند و در نهایت، منجر به عدم اعدام متهمان شود. این واقعیت باعث می شود که پرونده های مشابه مورد توجه بیشتری قرار گرفته و نیاز به پژوهش ها و بررسی های بیشتری در زمینه بیماری های روانی و تأثیر آنها بر جرایم جدی احساس شود.