عضو هیئت علمی دانشکده مدیریت دانشگاه تهران در ابتدا با تبیین روش تحلیل گفتمان گفت: در این روش همه‌چیز به صورت گفتمانی دیده می‌شود و برای خارج از گفتمان چیزی تصور نمی‌کنند، لذا تمام داده‌ها و اطلاعات را به‌ صورت گفتمانی بررسی کرده و همه عناصر زبانی (ظاهری) و غیرزبانی (معنایی مانند حوادث، نهادها، قدرت، تاریخ، مقابله و غیره) را به‌مثابه متن تعریف و تحلیل کرده‌اند.

دکتر فاطمی با اشاره به مؤلفه‌­های تحلیل گفتمانی سیاست‌­های برنامه پنجم اظهار داشت: دال مرکزی این برنامه توانمندسازی انسانی و دال شناور آن ایده‌محوری است. وی ادامه داد در این برنامه توسعه گفتمان «فرهنگ‌محور/ بوم‌محور» نسبت به گفتمان «عام محور/ جهان‌محور» حالت مسلط یا هژمونیک داشته است و مهم‌ترین قدرت درونی در این برنامه «دانشگاه» است.

این عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در تحلیل مؤلفه­‌های برنامه ششم توسعه، دال مرکزی آن را نوآوری هدفمند علمی دانست و از همکاری و مشارکت علمی و عملکرد رقابتی نیز به‌عنوان دال شناور این برنامه یاد کرد.

وی همچنین اضافه کرد که در ادامه روند برنامه پنج‌ساله پنجم، کماکان گفتمان «فرهنگ‌محور/ بوم‌محور» در برنامه ششم نیز حالت مسلط یا هژمونیک داشته است و در مبحث قدرت درونی نیز دانشگاه ذیل سیاست‌ها و در طول آن تعریف شده است.

همچنین در پایان دکتر فاطمی از سیر تحول در برنامه هفتم در دولت شهید رئیسی سخن به میان آورد و مواردی مانند تقویت هدفمندی و تقویت مسئله‌محوری (تعیین شش حوزه اولویت‌دار در ماده ۹۹، افزایش توجه به مسائل کلیدی، فقدان انسجام با سایر بخش‌ها) و نسبت آموزش و پژوهش با علم و فناوری (تداوم تفکیک و ضعف در پیوستگی)، بهبود هدف‌گذاری و بسترسازی برای پژوهش مساله‌محور و هدفمند و ارتقای ظرفیت پژوهش ، تلاش برای هدایت منابع به سمت علم و فناوری ، توسعه چشم‌اندازهایی برای مردمی‌سازی را از نقاط مثبت برنامه هفتم به شمار آورد.

از سوی دیگر مواردی مانند تقلیل رویکرد مردمی‌سازی به تعیین دستور کار و وظایف نهادها به واسطه فقدان گفتمان مشخص، فقدان نظریه درباره نقش سازمان‌های مردم‌نهاد، تداوم فقدان رویکرد رقابتی و ابزارهای تنظیم‌گری برای ارتقای جذب دانش و فقدان پیوستگی کل به جز در مسیر حرکت به سمت مرجعیت علمی را از جمله نقاط ضعف و چالش­های برنامه هفتم توسعه دانست.

گفتنی است؛ در انتهای این نشست دکتر کریم زاهدی معاون فناوری، نوآوری و اقتصاد دانش­ بنیان ضمن جمع‌بندی مباحث مطرح شده، بر ضرورت استفاده از روش تحلیل گفتمان برای بررسی گفتمان حاکم بر اسناد اصلی مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی و مقایسه آن با سایر اسناد و قوانین، تأکید کردند.