به گزارش سلامت نیوز از تهران آنلاین محمد درویش، فعال باسابقه محیط زیست، با انتقاد از مدیریت ناکارآمد نخاله‌های ساختمانی در کشور گفت: سالانه حدود ۵۰۰ میلیون تن پسماند ساختمانی در ایران تولید می‌شود که نه تنها منظره اطراف شهرها را مخدوش کرده، بلکه ثروت قابل‌توجهی را به هدر می‌دهد. این در حالی است که فناوری لازم برای بازیافت این نخاله‌ها در کشور وجود دارد.
او با اشاره به نمونه‌ای موفق در کرمانشاه گفت: خانم دکتر هایده شیرزادی با استفاده از فناوری‌های روز، نخاله‌ها را بازیافت و به موادی قابل استفاده در تولید آسفالت، زیرسازی جاده‌ها و بتن تبدیل کرده است. در صورت ترویج چنین الگویی، می‌توان فشار بر منابع طبیعی را کاهش داد.
درویش با تأکید بر اهمیت اقتصاد چرخشی افزود: با بازیافت اصولی نخاله‌ها، هم محیط زیست حفظ می‌شود و هم فرصت‌های اقتصادی ایجاد می‌شود، اما اراده‌ای جدی برای این کار در کشور وجود ندارد.
وی یکی از مصادیق ملموس بحران را چنین شرح داد: در منطقه تلو در شمال‌شرق تهران، انباشت کوه‌مانند نخاله‌ها هزاران درخت را مدفون کرده و در صورت زلزله یا لغزش زمین، می‌تواند فاجعه‌ای انسانی و زیست‌محیطی به‌دنبال داشته باشد.
او خواستار اصلاح قوانین موجود شد و تأکید کرد: مالکان، به‌ویژه در پروژه‌های تخریب و نوسازی، باید ملزم شوند بخشی از درآمدشان را صرف بازیافت کنند. اگر بازیافت نخاله‌ها در پایان‌کار ساختمان‌ها الزامی شود، شهرداری‌ها نیز برای هدایت این نخاله‌ها انگیزه پیدا می‌کنند.
درویش همچنین به ضعف‌های قانونی از جمله ماده ۱۰۰ شهرداری اشاره کرد و گفت: سود بالای ساخت‌وساز باعث می‌شود سازندگان تمایلی به پرداخت هزینه‌های بازیافت نداشته باشند، در نتیجه باید بازدارندگی قانونی ایجاد شود؛ مشابه الزاماتی مانند نصب پنل خورشیدی یا کنتورهای مستقل.
او عملکرد کشورهای پیشرو مانند آلمان، ژاپن و کره‌جنوبی را الگو دانست و گفت: آنچه در ایران مانع مدیریت درست نخاله‌ها می‌شود، نبود درک کافی از اهمیت آن است. سازمان محیط زیست باید همراه با وزارت کشور و شهرداری‌ها، مقررات بازدارنده و کارآمدتری تدوین کند.
درویش در پایان خواستار اصلاح تبصره ۱۹ مقررات ملی ساختمان شد تا بازیافت نخاله‌ها به یکی از شروط صدور پایان‌کار تبدیل شود.