به گزارش سلامت نیوز به نقل از رکنا،اسماعیل شریعتی، فعال صنفی حوزه پرستاری گفت: مسعود پزشکیان با شعار «عدالت و انصاف» وارد میدان رقابت ریاست‌جمهوری شد؛ شعاری که برای بسیاری از فعالان نظام سلامت، به‌ویژه پرستاران ، نویدبخش آینده‌ای روشن و اصلاحات بنیادین در ساختار تبعیض‌آمیز نظام درمانی کشور بود. با این حال، «آنچه امروز شاهد آن هستیم، نمادی آشکار از بی‌عدالتی در حق پرستاران است.»
وی گفت: امروز پرستاران، در سخت‌ترین شرایط فیزیکی، روانی و معیشتی، در صف اول ارائه خدمت به مردم ایستاده‌اند؛ اما در برابر زحمتشان، نه حقوق متناسب با سختی کارشان دریافت می‌کنند و نه در تقسیم منابع و درآمدهای سلامت، جایگاهی عادلانه دارند.
اسماعیل شریعتی تاکید کرد: واقعیت تلخ این است که بخش عمده‌ای از خدمات حوزه سلامت توسط پرستاران انجام می‌شود؛ خدماتی که برای هر یک، تعرفه و ارزش اقتصادی مشخصی تعریف شده است. اما دریافتی این خدمات به خود پرستار تعلق نمی‌گیرد و به پزشکان تعلق می‌گیرد. این یعنی کار از پرستار است و بهره‌برداری مالی از گروهی دیگر؛ و این مصداق روشن ناعدالتی در نظام پرداخت است.
این فعال صنفی حوزه پرستاری افزود: سؤال اساسی این است؛ چگونه می‌توان ادعای «دولت عدالت و انصاف» داشت، وقتی پرستارِ خدمت‌گزار از ثمره کارش بی‌بهره است؟ اگر دکتر پزشکیان، که خود از دل نظام سلامت برخاسته و سال‌ها در جایگاه‌های مختلف درمانی فعالیت داشته، نتواند عدالت را در همین حوزه تخصصی خود برقرار کند، پس شعار عدالت، تنها یک ابزار تبلیغاتی بوده است نه برنامه‌ای برای اصلاح.
وی در ادامه تاکید کرد: پرستاران خاطره خوشی از عملکرد «کمیته پرستاری ستاد سلامت دکتر پزشکیان» ندارند. کمیته‌ای که پیش از انتخابات فعال بود و در جذب آرای کادر پرستاری نقش مهمی ایفا کرد؛ اما پس از پیروزی، عملاً به حاشیه رانده شد. هیچ‌یک از اعضای آن، دیگر در روند تصمیم‌گیری‌ها حضور ندارند و گویی پرستاران، فقط برای روزهای انتخابات و تبلیغات اهمیت دارند. این بی‌توجهی، بیش از هر چیز، احساس دلزدگی و بی‌اعتمادی در میان پرستاران به‌وجود آورده است.
شریعتی گفت: این در حالی‌ست که پرستاران، با نیت سازندگی و امید به اصلاح، نقش پررنگی در پیروزی دکتر پزشکیان داشتند. آنان با تکیه بر تخصص، دلسوزی و وفاداری به نظام سلامت، پا به میدان گذاشتند تا در کنار رئیس‌جمهوری که از جنس درمان است، برای آبادانی کشور تلاش کنند.
اما امروز، خود را در حاشیه‌ی تصمیم‌سازی‌ها می‌بینند و صدایشان به گوش کسی نمی‌رسد. از جناب آقای دکتر پزشکیان انتظار می‌رود که صدای پرستاران را بشنوند. به معیشت این قشر فداکار توجه کنند و عدالت را، پیش از هر جای دیگر، در وزارت بهداشت و درمان برقرار سازند. همان‌طور که *رهبر معظم انقلاب فرموده‌اند: «حفظ شأن و جایگاه پرستار بر همه مسئولان واجب است»* این شأن با وعده‌های بی‌سرانجام و سیاست‌های ناعادلانه حفظ نمی‌شود.
این فعال صنفی حوزه پرستاری در پایان افزود: نمی‌توان پرستار را وادار به کار شبانه‌روزی، مراقبت از جان انسان‌ها، تحمّل استرس و رنج فراوان کرد، اما حاصل دسترنج او را به حساب دیگری واریز نمود. عدالت آن است که هرکس به اندازه نقش، مسئولیت و تلاش خود، سهم ببرد؛ نه آن‌که نظام سلامت، تنها یک طبقه را ببیند و صدای بقیه را خاموش کند. امروز پرستاران نه خواهان امتیاز ویژه‌اند و نه برتری، بلکه خواهان یک چیزند: عدالت. اگر این دولت به‌راستی دولت عدالت و انصاف است، این عدالت باید با پرستاران آغاز شود.