شهاب موسوی زاده، نقاش ایرانی متولد ۱۳۲۴ در تهران، از ۱۴ سالگی نزد حسین شیخ نقاشی آموخت و از دهه ۵۰ فعالیت حرفه ای خود را آغاز کرد. او در آثارش به تصویرسازی واقع گرایانه و سمبولیستی از انقلاب مشروطه و اساطیر ایران باستان پرداخته و بیست وچهار نمایشگاه برگزار کرده است.

بیوگرافی شهاب موسوی زاده

شهاب موسوی زاده، نقاش صاحب سبک ایرانی، در سال ۱۳۲۴ در شهر تهران متولد شد. او از چهارده سالگی به دنیای هنر وارد شد و نزد استاد برجسته نقاشی، حسین شیخ، اصول اولیه این هنر را فراگرفت. پس از سال ها تمرین و آموزش، در سال ۱۳۴۸ وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۵۲ فارغ التحصیل گردید. بلافاصله پس از فارغ التحصیلی، فعالیت حرفه ای خود را به عنوان هنرمند آغاز کرد.

در سال ۱۳۶۲، موسوی زاده به کشور آلمان مهاجرت کرد. در مدت اقامت ۲۱ ساله اش در اروپا، نه تنها ارتباطش با ریشه های فرهنگی ایران را حفظ کرد، بلکه آن ها را در آثارش بازتاب داد. در سال ۱۳۸۳، پس از بیش از دو دهه زندگی در غرب، به ایران بازگشت و بار دیگر در فضای هنری کشور حضور یافت.

سبک و موضوع آثار

شهاب موسوی زاده به واسطه آثارش در زمینه های تاریخی و اسطوره ای شناخته می شود. انقلاب مشروطه و اساطیر ایران باستان، دو محور اصلی نقاشی های او در دهه های گذشته بوده اند. آثار ابتدایی او به شکل واقع گرایانه به چهره ها و وقایع مشروطه می پرداختند. اما به تدریج در روند هنری اش، رویکردی سمبولیستی پدیدار شد.

او در آثار جدیدتر، علاوه بر شخصیت های تاریخی، به مضامین ادبی، اسطوره ای و زندگی روزمره مردم ایران نیز پرداخت. تابلوهای بزرگ و پرجزئیات او که اغلب پر از پیکره هایی زنانه، روایی، رازآلود و پرجمعیت هستند، حال وهوایی شبیه نقاشی قهوه خانه ای دارند، اما با اجرایی شخصی تر و ساختاری مدرن تر.

نمایشگاه ها و حضور هنری

یکی از نقاط عطف دوران هنری او، برگزاری بیست وچهارمین نمایشگاه انفرادی اش در بهمن ۱۳۸۶ در گالری ممیز خانه هنرمندان ایران بود. در این نمایشگاه ۶۳ تابلوی نقاشی از آثارش به نمایش درآمد که بازتابی از مسیر هنری و مضمون گرای او بودند.

شهاب موسوی زاده را می توان هنرمندی دانست که میان تاریخ و اسطوره، واقع گرایی و سمبولیسم، شرق و غرب، پلی هنری ساخته است. او با نگاهی عمیق به هویت ایرانی، آثارش را به بیانی شخصی و جهانی رسانده است.