به گزارش سلام نو به نقل از هلث دی، در اغلب موارد، مردانی که در بیوپسی پروستات آن‌ها «گروه درجه یک» (GG1) تشخیص داده می‌شود، تحت درمان قرار نمی‌گیرند و فقط تحت پایش منظم قرار می‌گیرند. پژوهش جدید نشان می‌دهد که در حدود ۳۰٪ از این موارد، ممکن است این رویکرد چندان ایمن نباشد.در این بیماران، ممکن است به‌جای پایش، نیاز به درمان فوری وجود داشته باشد.
مردانی که تومور پروستات آن‌ها در دسته‌ی موسوم به «گروه درجه یک» (Grade Group One یا GG1) قرار می‌گیرد، معمولاً نیازی به درمان فوری ندارند و تنها تحت رویکرد «نظارت فعال» قرار می‌گیرند، زیرا این نوع از سرطان‌ها کم‌خطر و کم‌سرعت در نظر گرفته می‌شوند.
برخی متخصصان حتی معتقدند که نباید واژه‌ی «سرطان» را برای GG1 به کار برد.
اما پژوهشی تازه حاکی از آن است که تا ۳۰٪ از این موارد ممکن است خطرناک‌تر از آن باشند که تصور می‌شود، و ارزیابی دقیق‌تر می‌تواند جان بیماران را نجات دهد.
دکتر بشیر الحسین، استادیار اورولوژی و علوم سلامت جمعیت در دانشکده‌ی پزشکی «ویل کورنل» نیویورک، دراین‌باره گفت:
«ما نمی‌خواهیم مواردی از سرطان‌های تهاجمی را که در ابتدا به‌صورت GG1 ظاهر می‌شوند، از قلم بیندازیم. چنین برآورد نادرستی از خطر می‌تواند به درمان ناکافی و پیامدهای ضعیف منجر شود.»
این مطالعه‌ی جدید در تاریخ ۳۱ ژوئیه در نشریه‌ی JAMA Oncology منتشر شده است.
بر اساس داده‌های انجمن سرطان آمریکا، سرطان پروستات اغلب رشد کندی دارد و به‌خوبی قابل درمان است. با این حال، شیوع آن همچنان بالاست؛ امسال انتظار می‌رود ۳۱۳٬۷۸۰ مورد جدید از این سرطان در آمریکا ثبت شود و ۳۵٬۷۷۰ مورد مرگ مرتبط با آن رخ دهد.
نتیجه‌ی بیوپسی پروستات می‌تواند از غیرسرطانی تا سرطان‌های با ریسک بالا متغیر باشد. در حال حاضر، نتیجه‌ی GG1 اغلب به این معناست که به بیمار گفته می‌شود فعلاً نیازی به درمان ندارد، اما باید به‌طور منظم وضعیت تومور ارزیابی شود.
نظارت فعال ممکن است شامل آزمایش خون برای اندازه‌گیری سطح PSA (پروتئینی که در سرطان پروستات افزایش می‌یابد)، بیوپسی‌های پیگیری و/یا تصویربرداری MRI باشد.
اما تیم تحقیقاتی هشدار داده است که بیوپسی تنها نمونه‌ای محدود از پروستات را بررسی می‌کند و ممکن است سلول‌های سرطانی تهاجمی در آن نمونه دیده نشوند.
در این مطالعه، محققان اطلاعات بیش از ۳۰۰٬۰۰۰ مرد که سرطان پروستات آن‌ها هنوز فراتر از غده گسترش نیافته بود، بررسی کردند.
در میان آن‌ها، حدود ۱۱۷٬۰۰۰ نفر پس از بیوپسی اولیه در گروه GG1 طبقه‌بندی شدند. اما پژوهشگران با استفاده از فاکتورهای دیگری مانند سطح PSA و اندازه‌ی تومور، ارزیابی دقیق‌تری از خطر انجام دادند.
بر اساس این تحلیل، تخمین زده می‌شود که بیش از ۱۸٬۰۰۰ نفر از این مردان درواقع دارای تومورهایی با خطر بالاتر بودند که باید با پرتودرمانی یا جراحی برداشتن پروستات درمان می‌شدند.
دکتر الحسین در بیانیه‌ای گفت:
«داده‌های ما نشان می‌دهد که تا ۳۰٪ از بیمارانی که با GG1 تشخیص داده شده‌اند اما در واقع در گروه پرخطر قرار دارند، فقط تحت نظارت فعال قرار گرفتند، و این یعنی ممکن است درمان ناکافی دریافت کرده باشند.»
این یافته‌ها در حالی منتشر می‌شود که برخی پزشکان در حال بحث در مورد حذف عنوان «سرطان» برای GG1 هستند.
اما دکتر جاناتان شوآگ، استاد اورولوژی در دانشگاه کیس وسترن رزرو، معتقد است زمان آن رسیده که در این‌باره تجدیدنظر جدی شود.
«این سوء‌تفاهم وجود دارد که “کم‌درجه” معادل “کم‌خطر” است؛ اما ما در این پژوهش به‌وضوح نشان دادیم که این دو یکی نیستند. تلاش برای تغییر نام GG1، اشتباه است، چرا که بسیاری از بیماران با تشخیص GG1 در بیوپسی، در واقع در معرض خطرات قابل توجهی از درد و رنج در طول عمر خود هستند، اگر درمان نشوند.»
به گفته‌ی او، باور به کم‌خطر بودن GG1 عمدتاً بر اساس نمونه‌های بافتی حاصل از پروستات‌های برداشته‌شده شکل گرفته است، نه صرفاً بر مبنای بیوپسی‌های منفرد.
شوآگ می‌گوید:
«ما باید تصمیم‌گیری را بر اساس شرایط اختصاصی هر بیمار و نتایج بیوپسی او انجام دهیم.»
دکتر الحسین نیز با او هم‌نظر است و می‌افزاید:
«ما باید راه بهتری پیدا کنیم تا بیماران را در مورد پیش‌آگهی GG1 با ویژگی‌های بالینی نامطلوب آگاه کنیم.
به‌عنوان پزشک، این مسئولیت ماست که بیماران را آموزش دهیم و اطلاعات لازم برای درک تشخیص و انتخاب بهترین مسیر درمان را در اختیارشان بگذاریم؛ در عین حال باید همچنان از نظارت فعال برای افرادی که واقعاً در گروه کم‌خطر هستند، حمایت کنیم.»