رونمایی مجسمه شاپور دوم در میدان انقلاب، ترکیبی از تاریخ ساسانی و نمادپردازی شهری است که نگاه ها را به گذشته ای پرتنش و پرغرور می کشاند. این اثر تازه، میدان شلوغ انقلاب را به صحنه گفت وگوی میان هنر، هویت و روایت های تاریخی تبدیل کرده است.
رونمایی مجسمه شاپور دوم میدان انقلاب
رونمایی مجسمه شاپور دوم در میدان انقلاب تهران مثل گشودن پنجره ای تازه به سوی تاریخ است؛ تاریخی که گاهی در کتاب ها خاک می خورد، اما ناگهان در میان رفت وآمد روزانه مردم ظاهر می شود و خودش را یادآوری می کند. این اثر، نه فقط یک مجسمه برنزی یا سنگی، بلکه نوعی گفت وگوی نمادین میان گذشته و اکنون است. میدان انقلاب که همیشه پر از حرکت، صدا و انرژی است، حالا حامل نشانه ای از روایت های کهن ایرانی شده است.
زمینه تاریخی و معنای نمادین
شاپور دوم، پادشاهی از دوره ساسانی، در حافظه تاریخی ایران چهره ای قدرتمند است. ارتباط این مجسمه با روایت شکست والرین امپراتور رومی، باعث می شود اثر حالتی روایی پیدا کند؛ انگار صحنه ای کوتاه از یک داستان طولانی در برابر چشم رهگذران جان می گیرد. چنین انتخابی، هویت سازی شهری را از مسیر تاریخ پیش می برد؛ یعنی بهره گیری از یک رخداد نمادین برای ایجاد حس ایستادگی و قدرت فرهنگی. حتی اگر کسی تاریخ دقیق دوره ساسانی را نداند، حالت اندام ها، نشستن یا ایستادن شخصیت ها و ترکیب فرم ها پیام را منتقل می کند؛ پیام قدرت، مقاومت و صلابت.
میدان انقلاب و تغییر فضا
میدان انقلاب همیشه محل تلاقی جریان های مختلف فرهنگی و اجتماعی بوده است. قرار گرفتن یک مجسمه تاریخی در چنین فضایی، نسبت تازه ای میان شهر و حافظه جمعی می سازد. برای لحظه ای از شتاب روزمره فاصله گرفته می شود و چهره ای باستانی در میان ترافیک، دانشگاه و کتابفروشی ها به چشم می آید. حضور این اثر در میدانی که مرکز رفت وآمد دانشجویان است، نوعی دعوت آرام به اندیشیدن درباره گذشته به شمار می رود؛ گذشته ای که خود را به میان بحث های امروز پرتاب کرده است.
بیشتر بخوانید: زنجان صاحب بزرگ ترین میدان کشور شد + افتتاح سبزه میدان در اول آبان 1404
اثر از نظر بصری، ترکیبی از ایستایی و حرکت است. حالت پیکره اصلی بیانگر کنترل و اقتدار است و شکل گیری فیگور مقابل، زمینه ای برای درک رابطه قدرت میان شخصیت ها فراهم می کند. این نوع روایت گری هنری باعث می شود مجسمه فقط یک شیء تزئینی نباشد، بلکه تبدیل به صحنه ای شود که تماشاگر ناخواسته در آن مکث می کند. مصالح استفاده شده، زاویه قرارگیری و نسبت اندازه ها با فضای اطراف، همگی نقشی اساسی در ادراک مردم دارند. وقتی یک مجسمه در فضای باز نصب می شود، با نور، باران، ازدحام و حتی زاویه نگاه رهگذران درگیر می شود و هر بیننده آن را به شکلی متفاوت تجربه می کند.
رونمایی مجسمه شاپور دوم در میدان انقلاب نه فقط اضافه کردن یک عنصر هنری به شهر، بلکه باز کردن دریچه ای تازه به سمت تاریخ است. این اثر میان هیاهوی تهران یادآور می شود که گذشته همیشه در حال بازگشت است و شهر، خواه ناخواه، در گفت وگویی دائمی با ریشه هایش زندگی می کند.
مطالب مرتبط: عکس و فیلم/ مجسمه و تندیس نرجس خانعلی زاده (پرستار گیلانی) در میدان کلاچای گیلان را ببییند
source