در پاسخ «درس هایی از قرآن ۶ آذر ۱۴۰۴» آمده است که طبق آیات قرآن، جهان و نیروهای آن در اختیار انسان قرار داده شده اند. این تسخیر یعنی انسان بتواند با بهره گیری درست جهان را مدیریت کند.
پاسخ درس هایی از قرآن 6 آذر 1404
به تقل از قاب فردا: در پاسخ برنامه «درس هایی از قرآن» در تاریخ ۶ آذر ۱۴۰۴، برای پرسش «بر اساس قرآن جهان در تسخیر چه کسی است؟» گزینه «انسان» مطرح شده است. دلیل این پاسخ، استناد به آیاتی از سوره ابراهیم است که در آن ها از واژه «سَخَّرَ» استفاده شده؛ یعنی «در اختیار قرار دادن» یا «رام کردن». در این آیات، خورشید، ماه، روز و شب، کشتی ها، آب ها و بسیاری از عناصر طبیعت به عنوان نعمت هایی معرفی می شوند که خداوند آن ها را برای استفاده انسان آماده کرده است. معنای این «تسخیر» آن نیست که انسان بتواند بر همه اجزای طبیعت فرمانروایی مطلق داشته باشد؛ بلکه جهان به گونه ای ساخته شده که انسان بتواند از امکاناتش بهره مند شود و زندگی خود را سامان دهد.
بیشتر بخوانید: بیوگرافی عباس سلیمی مجری و قاری قرآن +سوابق و زندگی شخصی
در تفسیر توضیح داده می شود که این تسخیر نوعی اکرام و تکلیف است؛ جهان برای انسان آماده شده، اما نه برای سوءاستفاده یا برتری جویی بی مهار. انسان مسئول است، نه فرمانروای نامحدود. بنابراین وقتی گفته می شود جهان در تسخیر انسان است، منظور آماده بودن امکانات طبیعی برای استفاده، کشف، ساختن و رشد کردن است؛ نه اینکه انسان مالک مطلق طبیعت باشد یا بتواند قوانین آن را دلبخواه تغییر دهد.
در متن مربوطه همچنین بر این نکته تأکید شده که اگر انسان نتواند از نعمت های جهان بهره درست بگیرد، مشکل از جهان نیست، از ناتوانی انسان است. نعمت ها بسیارند، اما بهره برداری صحیح، فهم طبیعت، شکرگزاری و مدیریت عاقلانه، وظیفه انسان است. جهان از یک سو مسخّر شده، از سوی دیگر انسان در برابر همین جهان مسئول است؛ هر اندازه توان بهره مندی و فهم او بیشتر باشد، مسئولیتش نیز سنگین تر می شود.
مطالب مرتبط: بیوگرافی جواد مسگری قاری قرآن کیست و علت فوت و سوابق +عکس و درگذشت
در این نگاه، تسخیر عالم نه به معنای سلطه جویی، بلکه به معنای قابلیت استفاده و امکان رشد انسان است. طبیعت میدانِ کار و تلاش است؛ روز و شب، باد و باران، زمین و دریا همگی بخشی از سازوکاری هستند که انسان می تواند با شناخت آن ها زندگی بهتری بسازد. اگر این شناخت و بهره برداری تبدیل به بی توجهی، تخریب یا زیاده خواهی شود، خودِ مفهوم «تسخیر» از معنا می افتد.
منبع: قاب فردا
source