دبیر کل خانه پرستار گفت: خواسته‌های پرستاران مشخص است، همه مسئولان کشور نیز صدای پرستاران شنیده‌اند بنابراین پرستاران اکنون منتظر عمل هستند. مشکل اجرا نشدن خواسته‌های پرستاران کمبود بودجه نیست، مشکل توزیع ناعادلانه بودجه های کشور است.

محمد شریفی مقدم در گفت و گو با خبرنگار ساعت سلامت افزود: پرستاران در واقع خواستار اجرای قوانین در حوزه پرستاری هستند، این قوانین در زمانی که تصویب شده ضرورت و هدفی داشته است اما به اهداف خود نرسیده اند.

وی گفت: یکی از این قوانین،  قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری است. ضرورت تصویب قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری از حدود سال 1376 که مدل پرداخت فی فور سرویس برای جامعه پزشکی اجرا شد و پول وارد سیستم درمانی کشور شد در بین جامعه پرستاری نیز احساس شد و تفکر آن شکل گرفت، از همان زمان جامعه پرستاری و غیر پزشکان نظام سلامت نسبت به این موضوع معترض بودند.

دبیر کل خانه پرستار افزود: علت اعتراض این بود که جامعه پزشکی علاوه بر حقوق ثابت، دریافتی زیادی داشتند که اختلاف آن بین پزشکان و غیر پزشکان زیاد بود. جامعه پرستاری نسبت به این موضوع اعتراض داشت تا اینکه در سال 1386 قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری در مجلس تصویب شد.

وی ادامه داد: هدف از تصویب قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری این بود که اختلاف در دریافتی پزشکان و پرستاران را کم کنند، همواره نیز مسئولان ارشد کشور، سران قوا و حتی رهبر انقلاب نیز تاکید داشته‌اند که این قانون باید اجرا شود اما همواره برای اجرای این قانون مشکل داشته‌ایم و رقمی که باید با اجرای این قانون به دریافتی پرستاران اضافه می شد، اضافه نشده است.

شریفی مقدم گفت: اگر قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری به درستی اجرا و محاسبات آن مانند بقیه گروه ها انجام می شد، حداقل معادل یک حقوق به دریافتی آنها اضافه می شود.

اضافه کاری اجباری پرستاران خلاف قانون است

وی افزود: موضوع دومی که جزو مطالبات پرستاران است، اجرای درست قانون ارتقای بهره وری است که مصوب سال 1388 است، هدف از تصویب این قانون این بود که مدت زمان حضور پرستار در محیط کار کم شود. بر این اساس سنوات، شیفت و سختی کار در نظر گرفته شده و ضریب 1.5 برای شیفت شب و روزهای تعطیل گذاشته شده تا به جای اینکه پرستار در هفته 44 ساعت کار کند مثلا 32 ساعت کار کند.

دبیر کل خانه پرستار اضافه کرد: اما این قانون به علت کمبود پرستار عملا به جایی رسید که نه تنها از ساعت کاری پرستار کم نشده بلکه سیستم، اضافه کاری اجباری را نیز به پرستار تحمیل کرد که خلاف قانون است و عملا اجرای این قانون بی اثر شده است.

شریفی مقدم گفت: سومین قانون، قانون مشاغل سخت و زیان آور است که در سال 1368 تصویب شده و بعد در سال 88 در قانون ارتقای بهره وری بر آن تاکید شده است، بر اساس این قانون پرستاران در بخش خصوصی با 20 سال کار و 30 روز حقوق یعنی با 10 سال بخشودگی و در بخش دولتی با 25 سال کار و 5 سال بخشودگی یعنی 30 روز حقوق باید بازنشسته شوند. قانون کاملا در این زمینه صراحت دارد و در قانون کار هم برای بخش خصوصی تاکید شده است.

وی افزود: مساله بعدی پرستاران موضوع اضافه کاری اجباری است. بر اساس قانون اگر قرار باشد کارفرما یعنی بیمارستان به پرستار اضافه کاری بدهد باید هم کارفرما و هم بیمارستان توافق داشته باشند اما بر خلاف نظر پرستار اضافه کاری اجباری می دهند که با شکایت پرستاران دیوان عدالت اداری رأی صادر کرده که این کار خلاف است.

حق اضافه کاری کفاف رفت و آمد پرستار هم نمی دهد

دبیر کل خانه پرستار ادامه داد: مساله مهمتر این است که به ازای این اضافه کاری اجباری ساعتی 20 هزار تومان به پرستار داده می شود یعنی به ازای یک شیفت 7 ساعته به پرستار 140 هزارتومان بابت اضافه کار داده می شود که پول رفت و آمد او هم نمی شود.

وی گفت: خواسته دیگر پرستاران اجرای فوق العاده خاص با ضریب مناسب است که در بسیاری از دستگاهها با ضرایب متفاوت از یک تا 3 اجرا شده است. وزارت بهداشت آخرین دستگاهی بوده که از امسال فوق العاده خاص را اجرا کرد، آن هم با ضریب 4 دهم که مورد اعتراض پرستاران است.

مهمترین خواسته پرستاران اجرای درست قانون تعرفه گذاری است

شریفی مقدم افزود: این 5 مورد پنج خواسته اصلی پرستاران است که همه آنها قانونی است، قانونگذار این موارد را تصویب کرده که به عنوان اقدامات انگیزاننده برای پرستاران باشد تا این شغل سخت و زیان آور برای پرستاران جذابیت داشته باشد. مهمترین این خواسته ها اجرای درست تعرفه گذاری است.

وی ادامه داد: اگر می گوییم تعرفه گذاری به روش فی فور سرویس اجرا شود، منظورمان این نیست که صرفا به این روش اجرا شود؛ اگر می گویند این روش منسوخ است، کل آن را برای همه گروه ها از جمله پزشکان جمع کنند.

اگر روش فی فور سرویس منسوخ است برای هیچ کس اجرا نشود

وی افزود: زمانی که در سال 76 فی فور سرویس را برای پزشکان اجرا کردند نه خانه پرستار بوده و نه سازمان نظام پرستاری بود. اما اکنون می گوییم اگر تعرفه گذاری با همان فرمولی که برای پزشکان اجرا می شود برای پرستاران هم اجرا شود، کارانه پرستاران حداقل معادل حقوق آنها می شود. اگر این روش منسوخ است برای پزشکان هم اجرا نشود.

دبیرکل خانه پرستار گفت: چرا باید هر ماه چند صد میلیون تومان به جیب یک قشر خاص برود. در مورد قانون تعرفه گذاری در 10 سال گذشته چندین بار دستاوردسازی کرده و جشن گرفته اند. وعده و وعید دادند، در سالهای گذشته هم پرستاران تجمع و اعتراض کرده اند و با توجیهاتی که انجام دادند، اعتماد پرستاران از بین رفته است.

اختلاف درآمدها کم کنند، پرستاران اعتراضی ندارند

وی افزود: بی توجهی مسئولان دولت به خواسته های پرستاران باعث شد که اثربخشی تشکل های پرستاری نیز کم شود و کار به جایی رسیده که وقتی با پرستاران صحبت می کنیم می گویند شما درد ما را نمی فهمید. هیچ کدام از این قوانین بر زمین مانده کارگروه جدید نمی خواهد، اگر بودجه نیست چطور یک پزشک چند صد میلیون تومان در ماه درآمد دارد اما یک پرستار برای سه میلیون تومان کارانه باید اعتراض کند.

شریفی مقدم ادامه داد: در کجای دنیا فاصله درآمدی پزشک و پرستار مانند ایران است، اختلاف درآمد را کم کنند، چرا برای یک گروه خاص بودجه هست اما برای پرستاران نیست. آیا اشکالی دارد که درآمد چند صد میلیون تومانی این پزشکان را کم کنند و به کارانه پرستاران اضافه کنند تا این فاصله کم شود؟

وی گفت: اینکه اکنون در شورای امنیت کشور برای پرستاران جلسه می گذارند، معنایش این است که صدای پرستاران را شنیده اند، مثلا  آیا نمی توانند ضریب فوق العاده خاص پرستاران را از 4 دهم (کمتر از نیم) به یک ارتقا بدهند، می توانند و انتظار پرستاران هم همین است که به خواسته های آنها توجه شود.