در حالی که بیشتر گرفتگی‌های عضلانی به دلایل ایدیوپاتیک (ناشناخته) رخ می‌دهند، اغلب با عواملی مانند ورزش، استفاده بیش از حد از عضله، زور زدن و رژیم غذایی مرتبط هستند. گرفتگی عضلانی می تواند در افرادی که سطوح پایینی از ویتامین های خاص دارند نیز رخ دهد.

۱. کمبود منیزیم

منیزیم یک ماده معدنی ضروری است که تقریباً هر اندام بدن شما برای تنظیم سلامتی به آن نیاز دارد. از عملکردهای طبیعی بدن مانند فشار خون، کنترل گلوکز خون، سلامت استخوان ها و عملکرد عضلات و اعصاب پشتیبانی می کند. کمبود منیزیم که هیپومنیزیمی نیز نامیده می شود، زمانی رخ می دهد که سطح منیزیم شما کمتر از مقدار مورد نیاز برای پشتیبانی از این عملکردها باشد.

منیزیم به طور طبیعی در بسیاری از غذاها و نوشیدنی ها وجود دارد. همچنین به برخی غذاها و محصولات دیگر مانند آنتی اسیدها و ملین ها اضافه می شود. کمبود منیزیم در افراد سالمی که رژیم غذایی متعادلی مصرف می کنند، بعید است. در عوض، کمبود منیزیم معمولاً با شرایط سلامتی مرتبط است که عبارتند از :

اختلال مصرف الکل
سوختگی هایی که بخش بزرگی از بدن شما را تحت تاثیر قرار می دهد
برخی داروها مانند دیورتیک ها، مهارکننده های پمپ پروتون (PPIs)، آنتی بیوتیک های خاص، سرکوب کننده های ایمنی و داروهای شیمی درمانی
اسهال مزمن
بیماری های دستگاه گوارش مانند سندرم روده تحریک پذیر و کولیت اولسراتیو
هیپرآلدوسترونیسم (هورمون آلدوسترون بیش از حد غده فوق کلیوی)
هیپرهیدروزیس (تعریق بیش از حد)
سوء تغذیه
پلی یوری (ادرار بیش از حد) در نتیجه بهبودی از آسیب حاد کلیه یا دیابت کنترل نشده
علاوه بر گرفتگی عضلات، علائم کمبود منیزیم می تواند شامل موارد زیر باشد :

ضربان قلب غیر طبیعی
بی اشتهایی (از دست دادن اشتها)
تغییرات خلقی یا شخصیتی
اسپاسم عضلانی
ضعف عضلانی و خستگی
بی حسی
سفتی
ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می تواند کمبود منیزیم را با آزمایش خون منیزیم تشخیص دهد. بسته به نتایج شما، راهکارهای زیر ممکن است در بازگرداندن سطوح طبیعی منیزیم موثر باشد:

کاهش یا حذف مواد غذایی حاوی موادی که می توانند در جذب منیزیم اختلال ایجاد کنند، از جمله الکل، قندهای اضافه شده، چربی اشباع شده و سدیم.
خوردن غذاهای سرشار از منیزیم از جمله یخ قهوه ای، لوبیا و حبوبات خشک (مانند لوبیا پخته، عدس و سویا)، آجیل (بادام و بادام هندی) و غلات کامل
مصرف مکمل های منیزیم، داروها، یا مایعات داخل وریدی (IV) طبق توصیه پزشک
درمان برای رفع هر گونه بیماری زمینه ای مانند بیماری کلیوی که ممکن است باعث کمبود شود

۲. کمبود ویتامین D

ویتامین D یک ویتامین محلول در چربی است که از قرار گرفتن در معرض نور خورشید، غذاها و مکمل ها به دست می آید. “ویتامین D” یک اصطلاح چتر برای دو شکل مختلف ویتامین است: ویتامین D2 و D3. آنها هم جذب کلسیم را در روده شما تقویت می کنند و هم از سیستم عصبی، ایمنی و عضلانی شما حمایت می کنند. جذب ناکافی کلسیم و فسفر که با کمبود ویتامین D اتفاق می افتد می تواند منجر به شکنندگی استخوان ها و ضعف عضلانی شود.
کمبود ویتامین D ممکن است در نتیجه یکی از دلایل زیر رخ دهد :

سن بالا که در توانایی پوست شما برای سنتز ویتامین D اختلال ایجاد می کند
داروهای خاص
انواع خاصی از سرطان، مانند لنفوم
رنگدانه پوست تیره تر
سابقه خانوادگی کمبود ویتامین D یا راشیتیسم در دوران کودکی
قرار گرفتن ناکافی در معرض نور خورشید
نارسایی کلیه یا نارسایی کبد، که می تواند بدن شما را از پردازش کافی ویتامین D باز دارد
سوء تغذیه
کمبود ویتامین D می تواند در بسیاری از افراد بدون علامت باشد. هنگامی که علائم ظاهر می شوند، می توانند شامل موارد زیر باشند:
رشد غیرطبیعی استخوان، از جمله اسکولیوز (انحنای غیرطبیعی ستون فقرات) و پاهای خمیده یا همراستایی زانو والگوس (تقوع زانو)
درد استخوان
درد و اسپاسم عضلانی (تتانی)، به ویژه در نوزادانی که به راشیتیسم مبتلا می شوند، در نتیجه سطوح پایین کلسیم که با کمبود ویتامین D رخ می دهد.
ضعف عضلانی
راه رفتن دردناک
ضعف استخوان های ستون فقرات، لگن و ساق پا
ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می تواند کمبود ویتامین D را با آزمایش خون تشخیص دهد. گاهی اوقات تشخیص با اشعه ایکس انجام می شود. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است یک یا چند مورد از درمان های زیر را برای رفع کمبود ویتامین D توصیه کند:

مکمل های کلسیم و فسفات
افزایش قرار گرفتن در معرض نور خورشید با محافظت مناسب از پوست برای جلوگیری از آسیب نور خورشید
مکمل‌های ویتامین D، که اغلب در دوزهای بالا روزانه از طریق خوراکی برای حدود یک ماه مصرف می‌شوند، سپس به تدریج به مقدار توصیه شده کاهش می‌یابند.

۳. کمبود ویتامین B

ویتامین B شامل گروهی از هشت ویتامین است که برای تبدیل غذا به انرژی مهم هستند. آنها با هم مجموعه ویتامین B نامیده می شوند. از آنجایی که هر ویتامین B عملکرد منحصر به فردی دارد، تأثیر کمبود ویتامین B می تواند بر اساس ویتامین B خاصی که شما کمبود دارید متفاوت باشد. گرفتگی عضلات به احتمال زیاد به دلیل کمبود ویتامین B12 (کوبالامین) رخ می دهد.
ویتامین B12 به طور طبیعی در غذاهایی وجود دارد که از منابع حیوانی مانند گوشت، ماهی، مرغ، محصولات لبنی و تخم مرغ منشاء می گیرند. در حالی که گیاهان به طور طبیعی حاوی ویتامین B12 نیستند، بسیاری از غلات صبحانه و مخمرهای مغذی با ویتامین B12 غنی شده اند.
تحقیقات نشان می دهد که کمبود ویتامین B12 می تواند با لیستی از علائم ناهمگن رخ دهد. شایع ترین علائم عبارتند از:
پارستزی (گزگز و بی حسی یا سوزن سوزن شدن) در دست ها و پاها
گرفتگی عضلات
سرگیجه
اختلالات شناختی
آتاکسی (از دست دادن هماهنگی)
اختلال در نعوظ
خستگی
افسردگی
علل کمبود ویتامین B12 اغلب با یکی از مشکلات زیر مرتبط است:
ناتوانی در جذب ویتامین B12 از غذا
فقدان فاکتور ذاتی که به جذب B12 کمک می کند
جراحی دستگاه گوارش
استفاده طولانی مدت از برخی داروها مانند مهارکننده های پمپ پروتون
کمبود ویتامین B12 در رژیم غذایی
آزمایش خون برای تشخیص کمبود ویتامین B12 استفاده می شود. بر اساس شرایط شما، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است یک یا چند درمان زیر را توصیه کند:
تزریق ویتامین B12 برای دور زدن موانع جذب
دوزهای بالای B12 خوراکی
تغییرات رژیم غذایی شامل جذب مناسب غذاهای حاوی B12

سایر علل شایع گرفتگی عضلات

کشش ناکافی

گرفتگی عضلات می تواند در نتیجه یک تمرین شدید یا سایر فعالیت های بدنی رخ دهد. ماهیچه های شما از دسته های فیبر تشکیل شده اند که برای تولید حرکت منبسط و منقبض می شوند. کشش منظم فیبرهای عضلانی را طولانی می کند تا در حین ورزش منقبض و سفت شوند.

خستگی عضلانی

اضافه بار اسکلتی و خستگی عضلانی می تواند باعث گرفتگی عضلات در فیبرهای عضلانی بیش از حد کار شود. هنگامی که یک عضله سفت سعی می کند شل شود، می تواند بیش از حد طبیعی شروع به انقباض کند و باعث گرفتگی شود. این اغلب در صورتی رخ می دهد که عضله از فرم خارج شده باشد و پس از یک دوره طولانی عدم تحرک یا استفاده کم ورزش شود. این اغلب در مورد ورزشکارانی است که احتمال گرفتگی عضلات در پیش فصل زمانی که بدنشان به خوبی آماده نیست بیشتر است.

سبک زندگی کم تحرک

تحقیقات نشان می دهد که ارتباط قوی بین سبک زندگی بی تحرک و گرفتگی عضلات پا در شب وجود دارد. افرادی که سبک زندگی کم تحرکی دارند بیشتر در معرض ضعف عضلانی اندام تحتانی خود هستند، عاملی که با گرفتگی عضلات پا در شب مرتبط است.

گرما، کم آبی و از دست دادن الکترولیت ها

گرفتگی عضلانی بیشتر در هوای گرم رخ می دهد، زمانی که شما در معرض خطر کم آبی هستید. از دست دادن مایعات، نمک و الکترولیت ها که با تعریق در هوای گرم یا در حین فعالیت بدنی شدید رخ می دهد، می تواند باعث اسپاسم عضله شود، به خصوص زمانی که این مواد بلافاصله دوباره پر نمی شوند.

آتروفی عضلانی (از دست دادن)

آتروفی عضلانی که از اواسط دهه ۴۰ شما شروع می شود و با افزایش سن ادامه می یابد، با عدم تحرک تسریع می یابد. با بالا رفتن سن، ماهیچه های شما نمی توانند به همان سرعتی که قبلاً کار می کردند، سخت کار کنند یا پاسخ دهند. افزایش سن همچنین احساس تشنگی بدن و توانایی شما برای احساس و واکنش به تغییرات دما را کاهش می دهد و باعث می شود شما کمتر مایعات از دست رفته را دوباره پر کنید.

استفاده از برخی داروها و سایر مواد

برخی داروها و مواد می توانند در شروع گرفتگی عضلات نقش داشته باشند. نمونه هایی از این مواد عبارتند از :
مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین ۲
مسدود کننده های بتا (برخی از انواع)
برونکودیلاتورها
دیورتیک ها
قرص های ضد بارداری خوراکی (قرص های ضد بارداری)
محرک هایی مانند کافئین، کوکائین یا نیکوتین

شرایط بهداشتی

شرایط بهداشتی زیر می تواند به شروع گرفتگی عضلات کمک کند :
اختلال مصرف الکل
اثرات دیالیز، درمانی که در هنگام از کار افتادن کلیه ها، زمانی که مایع خیلی سریع خارج می شود، مایع اضافی را از خون خارج می کند.
کم کاری تیروئید (غده تیروئید کم کار)
بیماری نورون حرکتی (اختلالات عصبی که بر عضلات ارادی تأثیر می گذارد)
میوپاتی (اختلالات عضلانی)
نوروپاتی محیطی (آسیب به اعصاب محیطی، اعصاب خارج از نخاع و مغز شما)
فشرده سازی ریشه عصب نخاعی
اختلالات ساختاری اسکلتی عضلانی مانند صافی کف پا یا ژنو رکرواتوم (نوعی بدشکلی مفصل زانو که در آن زانو به سمت عقب خم می شود)
عضلات سفت ساق پا

منبع : verywellhealth