گوگل در روز دوشنبه اعلام کرد که برای تأمین انرژی مورد نیاز هوش مصنوعی، قراردادی برای خرید برق از رآکتورهای کوچک هسته‌ای با شرکت «کایروس پاور» (Kairos Power) امضا کرده است. این تصمیم در حالی گرفته شده که چند هفته پیش گزارش شد نیروگاه «تری مایل آیلند» (Three Mile Island)، که محل بدترین حادثه هسته‌ای در تاریخ آمریکا بود، برای تأمین انرژی مایکروسافت دوباره فعال خواهد شد.
یکی از مدیران ارشد گوگل در حوزه انرژی و تغییرات اقلیمی، در یک نشست خبری اظهار داشت: «ما باور داریم که انرژی هسته‌ای نقش حیاتی در حمایت از رشد پاک و کمک به پیشرفت هوش مصنوعی ایفا خواهد کرد». وی افزود: «شبکه‌های برق نیاز به منابع انرژی پاک و پایدار دارند که می‌توانند توسعه این فناوری‌ها را پشتیبانی کنند.»
نیاز هوش مصنوعی به منابع عظیم انرژی
شرکت‌های فناوری بزرگ مانند مایکروسافت، آمازون و گوگل به سرعت در حال گسترش زیرساخت‌های مرکز داده‌های خود هستند تا نیازهای روزافزون محاسباتی مرتبط با هوش مصنوعی را پاسخ دهند. به همین دلیل، این شرکت‌ها در سراسر جهان به دنبال منابع مختلف انرژی هستند. بر اساس قرارداد گوگل و کایروس پاور، نخستین رآکتور کوچک مدولار (SMR) تا پایان این دهه به بهره‌برداری خواهد رسید. انتظار می‌رود که رآکتورهای بیشتری تا سال ۲۰۳۵ راه‌اندازی شوند و در مجموع ۵۰۰ مگاوات برق تولید کنند.
فناوری رآکتورهای کوچک ماژولار
رآکتورهای کوچک ماژولار که نسبت به نیروگاه‌های سنتی هسته‌ای کوچک‌تر و سریع‌تر قابل استقرار هستند، هنوز در مراحل ابتدایی توسعه قرار دارند و از لحاظ قانونی نیاز به تأییدیه‌های بیشتری دارند. با این حال، شرکت‌های فناوری در جستجوی راه‌حل‌های هسته‌ای موجود هستند تا با چالش‌های انرژی مقابله کنند. مدیر اجرایی کایروس پاور، در نشست خبری اظهار داشت که این قرارداد به فناوری SMR اجازه می‌دهد تا در طول زمان تکامل یابد و یادگیری‌های لازم را به دست آورد.
گوگل همچنین در تلاش است تا در چارچوب برنامه‌های خود برای دستیابی به انرژی پاک و بدون کربن به صورت شبانه‌روزی، از انرژی هسته‌ای استفاده کند.
ایمنی رآکتورهای هسته‌ای
برخلاف انرژی‌های تجدیدپذیر مانند خورشیدی و بادی، انرژی هسته‌ای به عنوان منبعی پایدار و مستمر مطرح است و شرکت‌های فناوری به آن برای پاسخ به نیازهای برق هوش مصنوعی روی آورده‌اند. با این حال، نگرانی‌های جدی درباره ایمنی و هزینه‌های بالای ساخت و تخریب نیروگاه‌های هسته‌ای و همچنین مدیریت ضایعات رادیواکتیو وجود دارد.
در حادثه معروف به «تری مایل آیلند» در سال ۱۹۷۹، بخشی از یک رآکتور دچار ذوب شد که باعث وحشت عمومی در آمریکا شد و گسترش انرژی هسته‌ای را برای سال‌ها متوقف کرد. اگرچه کمیسیون تنظیم مقررات هسته‌ای این حادثه را به عنوان «جدی‌ترین حادثه در تاریخ نیروگاه‌های هسته‌ای تجاری آمریکا» توصیف کرد، اما بیان داشت که هیچ اثر قابل‌تشخیصی بر سلامت کارکنان یا عموم مردم بر اثر نشت رادیواکتیو مشاهده نشده است.