به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا،تغییرات اقلیمی به طور کلی به تغییرات بلندمدت در شرایط جوی و اقیانوسی اشاره دارد که تحت تأثیر عواملی مانند فعالیت‌های خورشیدی و انسانی قرار دارد. این پدیده تأثیرات گسترده‌ای بر اقلیم زمین و زندگی انسان‌ها دارد و به شدت بر وقوع پدیده‌های طبیعی نظیر آتش‌سوزی‌ها و سیلاب‌ها افزوده است.
توافقنامه پاریس یکی از مهم‌ترین اقدام‌های جهانی در این راستا به شمار می‌رود. این توافقنامه هدف دارد تا افزایش دمای کره زمین را حداکثر تا ۲ درجه سلسیوس نسبت به دوران پیش از انقلاب صنعتی محدود کند. ایران نیز در سال ۱۳۹۵ به این توافق پیوست، اما اجرای آن به تأخیر افتاده و هنوز مشخص نیست که چه تصمیمی در این زمینه اتخاذ خواهد شد.
به گفته کارشناسان، تغییرات اقلیمی به ویژه بر جوامع فقیر تأثیرات شدیدتری می‌گذارد. این پدیده می‌تواند باعث جابجایی‌های اجتماعی و فرهنگی، افزایش بیماری‌ها و فشارهای اقتصادی شود. همچنین در ایران، گرما به یکی از بزرگ‌ترین تهدیدات بهداشتی تبدیل شده و بسیاری از شهرها در تابستان‌ها به عنوان گرم‌ترین نقاط جهان شناخته می‌شوند.
تحقیقات نشان می‌دهد که در کلانشهرهایی مانند تهران، پوشش گیاهی به شدت کاهش یافته و این کاهش تأثیرات منفی بر کیفیت هوا و سلامت عمومی دارد. بر اساس آمار، پوشش گیاهی تهران از ۳۹ هزار هکتار به ۴۷۰۰ هکتار کاهش یافته است.
در راستای مقابله با تغییرات اقلیمی، افزایش تاب‌آوری اجتماعی ضروری است. به عقیده مهدی رهنما، رئیس پژوهشگاه هواشناسی و علوم جو، مسئولیت اجتماعی ما ایجاب می‌کند که نسبت به حفظ محیط زیست و وفق دادن خود با شرایط آب و هوایی اقدام کنیم. تاریخ نشان داده که ایران همواره کشور خشکی بوده و پیشینیان ما با اتخاذ راهکارهای مناسب، مانند طراحی ساختمان‌های مقاوم در برابر شرایط جوی، توانسته‌اند تاب‌آوری خود را افزایش دهند.
او تأکید می‌کند که برای افزایش تاب‌آوری، نیاز به فرهنگ‌سازی و آگاهی‌رسانی در سطح جامعه وجود دارد. از مدرسه تا خانه، باید مردم را نسبت به تبعات تغییرات اقلیمی و اهمیت مصرف بهینه منابع آگاه کرد. همچنین، بدون مشارکت اجتماعی و همکاری مردم، هیچ برنامه‌ای نمی‌تواند به نتیجه مطلوب برسد.
تغییرات اقلیمی یک واقعیت غیرقابل انکار است که نه تنها به محیط زیست آسیب می‌زند بلکه تأثیرات عمیقی بر زندگی انسان‌ها دارد. در این راستا، مسئولیت اجتماعی ما ایجاب می‌کند که به عنوان افراد و جوامع، با افزایش تاب‌آوری و پذیرش مسئولیت‌های زیست‌محیطی، به مقابله با این چالش جهانی بپردازیم. زمین و اقلیم ایران متعلق به نسل کنونی و آینده است و تنها با همکاری و همیاری می‌توانیم از آن محافظت کنیم.