گاهی ایده‌ها و خلاقیت‌های به ظاهر احمقانه، درست همان چیزی هستند که در لحظه‌ای بحرانی کار را راه می‌اندازند و وضعیت را از حالت بن‌بست خارج می‌کنند. شاید در ابتدا به نظر برسد که این نوع ایده‌ها جدی گرفته نمی‌شوند یا حتی تمسخرآمیز به نظر می‌رسند، اما نکته اینجاست که آن‌ها از ذهنی آزاد و بدون قید و بند سرچشمه می‌گیرند. ذهنی که به دنبال راه‌حل‌های فوری و خلاقانه است، گاهی مجبور می‌شود از چارچوب‌های متعارف عبور کند و چیزی را امتحان کند که به ذهن کسی دیگر نمی‌رسد. برای مثال، فرض کنید در یک روز بارانی، چترتان شکسته و مجبورید زیر باران قدم بزنید. شاید در لحظه، یک کیسه پلاستیکی را روی سرتان بگذارید و هرچند عجیب و ناخوشایند به نظر برسد، همین ایده ساده از خیس شدن شما جلوگیری می‌کند. این نوع خلاقیت‌های آنی شاید در بلندمدت راه‌حل ایده‌آلی نباشند، اما در شرایط فوری، می‌توانند تأثیرگذار و نجات‌دهنده باشند. در حقیقت، گاهی نبوغ واقعی در همین ایده‌های به ظاهر احمقانه نهفته است که از شهود و نیاز لحظه‌ای سرچشمه می‌گیرد.

ایده‌های نامتعارف گاهی به دلیل ساده بودن و خارج بودن از چارچوب‌های سنتی، سریع‌تر و کارآمدتر از روش‌های پیچیده عمل می‌کنند. به‌عنوان مثال، بسیاری از اختراعات و نوآوری‌های مشهور دنیا در ابتدا توسط دیگران احمقانه تلقی شده‌اند. هنری فورد زمانی که ایده تولید انبوه خودرو را مطرح کرد، بسیاری او را تمسخر کردند، اما نتیجه‌اش تغییری بنیادین در صنعت حمل‌ونقل بود. یا به‌عنوان نمونه‌ای روزمره‌تر، وقتی یک شخص برای نگه داشتن یک پیچ کوچک از یک تکه چسب کاغذی استفاده می‌کند، شاید این ایده ابتدا عجیب به نظر برسد، اما واقعیت این است که کار انجام می‌شود. این نوع خلاقیت‌ها به ما یادآوری می‌کنند که گاهی لازم است ذهن خود را از قضاوت‌های سریع و تعصبات ذهنی آزاد کنیم و اجازه دهیم ایده‌های ساده و حتی کمی احمقانه جریان پیدا کنند. در نهایت، همین راه‌حل‌های کوچک و به ظاهر غیرمنطقی، پلی می‌سازند برای رسیدن به راه‌حل‌های بزرگ‌تر و ماندگارتر.