غلامعلی افروز، استاد برجسته دانشگاه تهران، در مصاحبه ای هشداردهنده با خبرگزاری تسنیم ، ابعاد گسترده ترک تحصیل در ایران و پیامدهای اجتماعی آن را مورد بررسی قرار داد. او با ارائه آمارهایی از نظام آموزشی ایران، به کمبودهای اساسی در مدیریت و هدایت تحصیلی دانش‌آموزان اشاره کرد و خواستار توجه جدی مسئولان به این مسئله شد.
طبق اظهارات افروز، تنها ۷۰ درصد از دانش‌آموزانی که وارد کلاس اول ابتدایی می‌شوند، موفق به اخذ دیپلم می‌شوند. این در حالی است که در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته، این نرخ ۹۵ تا ۹۷ درصد است. به گفته او، ۳۰ درصد از دانش‌آموزان ایرانی، به دلایل مختلف از جمله مشکلات اقتصادی، دلزدگی از تحصیل و فقدان سیستم هدایت تحصیلی، ترک تحصیل می‌کنند.
افروز با تاکید بر نقش مدارس در کاهش آسیب‌های اجتماعی، گفت: ترک تحصیل اغلب دانش‌آموزان را به سمت کار در خیابان، دزدی، اعتیاد و حتی زندان سوق می‌دهد. حضور در مدرسه و دریافت مدرک دیپلم می‌تواند به‌طور چشمگیری خطر گرفتار شدن در این آسیب‌ها را کاهش دهد. اما متاسفانه، مدارس ایران نه‌تنها از دانش‌آموزانی که دچار آسیب‌هایی مثل اعتیاد می‌شوند حمایت نمی‌کنند، بلکه با اخراج آن‌ها، از زیر بار مسئولیت شانه خالی می‌کنند. افروز انتقاد کرد: “اگر دانش‌آموز معتاد شود، او را اخراج می‌کنند و بعد مدعی می‌شوند که آمار اعتیاد در مدارس پایین است!”
او یکی از دلایل ترک تحصیل را عدم نظارت والدین و آموزش‌وپرورش بر مشکلات تحصیلی دانش‌آموزان دانست و گفت: آموزش‌وپرورش باید زنجیره‌ای از خدمات هدایت تحصیلی ایجاد کند تا دلزدگی و خستگی دانش‌آموزان از درس کاهش یابد. معلمان نیز باید نقش موثرتری در ایجاد انگیزه برای دانش‌آموزان ایفا کنند.
افروز همچنین به رشد مصرف مواد مخدر در میان دانش‌آموزان اشاره کرد و گفت: سیگار، قلیان، ماری‌جوانا و مواد مخدر صنعتی به‌ویژه در میان نوجوانان شایع شده است. در برخی استان‌ها، حدود ۲۲ درصد دختران و ۲۷ درصد پسران از مواد مخدر صنعتی استفاده کرده‌اند، آماری که او آن را تکان‌دهنده توصیف کرد.
این استاد دانشگاه تاکید کرد که مسئولیت اصلی مقابله با ترک تحصیل و آسیب‌های اجتماعی برعهده وزارت آموزش‌وپرورش است. او خواستار تدوین برنامه‌های جامع حمایتی برای جلوگیری از اخراج دانش‌آموزان آسیب‌پذیر و ارتقای نظام هدایت تحصیلی در کشور شد.
پیام نهایی او این بود: «مدرسه باید محیطی امن و حمایتی برای همه دانش‌آموزان باشد، نه مکانی برای کنار گذاشتن کسانی که با مشکلات دست‌وپنجه نرم می‌کنند.»