پرویز مسجدی، داستان نویس و مترجم ایرانی، در سال ۱۳۱۵ در تبریز به دنیا آمد و به عنوان یکی از چهره های برجسته ادبیات معاصر ایران شناخته می شود. او آثار تاثیرگذاری در زمینه داستان کوتاه و رمان دارد و نوشته هایش غالباً به مسایل اجتماعی و روان شناختی می پردازند. پرویز مسجدی در سال ۱۳۸۸ در سن ۷۳ سالگی در اثر بیماری قلبی درگذشت.

پرویز مسجدی، داستان نویس و مترجم ایرانی، در تاریخ ۲۰ دی ماه ۱۳۱۵ در شهر تبریز به دنیا آمد. او در یک خانواده فرهنگی رشد کرد و از سنین جوانی به ادبیات و قلم علاقه مند شد. مسجدی تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تبریز گذراند و سپس به دانشگاه تهران رفت. او در رشته زبان و ادبیات فارسی تحصیل کرد و با بهره گیری از استادان بزرگ و مطالعه آثار ادبیات کلاسیک و معاصر، خود را برای ورود به دنیای نویسندگی آماده کرد.

فعالیت های ادبی

پرویز مسجدی با انتشار داستان های کوتاه و رمان های خود وارد دنیای ادبیات شد. او به عنوان یکی از نویسندگان تاثیرگذار عصر معاصر، آثارش را در مجلات معتبر ادبی منتشر می کرد. داستان های او معمولاً به مسایل اجتماعی، روان شناختی و روابط انسانی می پردازند و دارای عمیق ترین تحلیل های جامعه ایرانی هستند. از مهم ترین آثار او می توان به رمان «بیداری» و مجموعه داستان «آخرین یوز» اشاره کرد. نوشته های او نه تنها از نظر ادبی ارزشمندند، بلکه انعکاس دهنده واقعیت های اجتماعی و فرهنگی ایران نیز هستند.

ترجمه و تأثیرگذاری

علاوه بر نویسندگی، پرویز مسجدی به عنوان مترجم نیز فعالیت داشته و آثار نویسندگان بزرگ جهانی را به زبان فارسی ترجمه کرده است. او با معرفی آثار داستان نویسان بزرگ مانند گابریل گارسیا مارکز و آرتور میلر به ادبیات فارسی، نقش مهمی در گسترش ادبیات مدرن در ایران ایفا کرد. تأثیرگذاری او در تنوع بخشی به ادبیات فارسی و گسترش افق های فکری جامعه ایرانی غیرقابل انکار است.

درگذشت پرویز مسجدی

متأسفانه پرویز مسجدی در تاریخ ۱۸ تیرماه ۱۳۸۸ در سن ۷۳ سالگی بر اثر بیماری قلبی درگذشت. درگذشت او ضایعه ای بزرگ برای ادبیات معاصر ایران به شمار می رود و بسیاری از نویسندگان و ادب دوستان به فقدان او واکنش نشان دادند. آثار و اندیشه های او همچنان در دل ادبیات ایران زنده است و نسل های جدید نویسندگان به یاد او ادامه دهنده راهش خواهند بود.

پرویز مسجدی به عنوان یک شخصیت برجسته در دنیای ادبیات ایران، نه تنها به خاطر آثارش بلکه به خاطر تعهدش به هنر نوشتن و فرهنگ جامعه شناخته می شود. او توانست با قلمش سکوت ها را بشکند و داستان های انسانی را در بستر جامعه ایرانی روایت کند. یاد و نام او همیشه بر دل ادبیات این سرزمین جاودان خواهد ماند.