گاهی با دیدن یک نقاشی، حس می‌کنی چیزی درونش نفس می‌کشد. نه فقط خطوط و سایه‌ها، بلکه نوعی حضور آرام، یک نور خاموش که از دل تصویر می‌تابد. نیکیتا بوسیاک، هنرمند اهل اوکراین، دقیقاً چنین آثاری خلق می‌کند. او با ترکیبی از طراحی دستی و افکت‌های دیجیتال، منظره‌هایی شهری می‌سازد که در تاریکی می‌درخشند و حس حضور در جهانی دیگر را زنده می‌کنند.
آثار او تصویری از شهرهایی خیالی هستند؛ ساکت، رازآلود و آشنا. خیابان‌هایی که شب را نفس می‌کشند و خانه‌هایی که با نور پنجره‌هاشان زندگی می‌کنند. در نگاه اول، این نقاشی‌ها با جوهر سیاه کشیده شده‌اند و شبیه طراحی‌های کلاسیک هستند، اما با نوری که در دل آن‌ها پنهان شده، مخاطب را ناگهان غافلگیر می‌کنند.
الهامی که از دل خستگی‌های روزمره جوانه زد
نیکیتا بوسیاک از کودکی به طراحی علاقه داشت، اما نقطه‌ی تحول هنری‌اش در سال‌های دانشگاه رقم خورد؛ زمانی که کلاس‌های کسل‌کننده و ساعت‌های مدید دل‌خستگی، او را به کشف دنیای درونی‌اش سوق داد. چون همیشه یک خودکار در دست داشت، بی‌آنکه قصد خاصی داشته باشد، شروع به طراحی با جوهر کرد. چیزی نگذشت که فرم‌ها و خطوط به سبک خاص خودش تبدیل شدند: معماری‌های دقیق، پر از جزئیات، اما با نگاهی شاعرانه.
شهر خارکیف، شهری که از خاطره تا خیال گسترده می‌شود
او در شهر خارکیف (Kharkiv) در شمال‌شرق اوکراین زندگی می‌کند؛ شهری با معماری غنی و ترکیبی از کلاسیک و مدرن. کوچه‌ها، پنجره‌ها، ستون‌ها و برج‌های این شهر، بی‌صدا الهام‌بخش او شده‌اند. بسیاری از طرح‌های نیکیتا ردپای همین شهر را دارند. اما چیزی که آثارش را فراتر از یک طراحی شهری می‌برد، نوری است که از دل این ساختمان‌ها ساطع می‌شود.
راز درخشش نقاشی‌ها در چیست؟
ممکن است تصور کنید که نیکیتا از ماژیک فسفری یا جوهر شب‌تاب برای این نورها استفاده می‌کند، اما حقیقت چیز دیگری‌ست. او ابتدا تمام نقاشی را با دست، تنها با قلم و جوهر سیاه روی کاغذ طراحی می‌کند. سپس با استفاده از نرم‌افزارهای گرافیکی دیجیتال، نورهایی نرم و ظریف به بخش‌هایی از تصویر اضافه می‌کند؛ مثل پنجره‌ها، لامپ‌های خیابانی، تابلوهای نئون یا بازتاب‌ها. این افکت‌های دیجیتال چنان بافتی طبیعی دارند که گویی از همان ابتدا بخشی از نقاشی بوده‌اند.
این تکنیک ترکیبی، آثار او را به تجربه‌ای بصری و احساسی تبدیل کرده است: ترکیبی از هنر دستی سنتی و جادوی طراحی دیجیتال.
سکوتی که از درون نور می‌تابد
بوسیاک دنیایی می‌سازد که در آن سکوت حرف می‌زند. بیننده با نگاه به یکی از نقاشی‌هایش، ابتدا به دقت خطوط، زاویه‌ها و تناسب‌ها توجه می‌کند، اما ناگهان حضور نور در تصویر، حس را عوض می‌کند. این نور نه مصنوعی‌ست، نه افراطی؛ بلکه به‌اندازه، نرم، و دقیقاً در جای درست خود نشسته است. نتیجه، تصویری‌ست که بیشتر از آنکه دیده شود، حس می‌شود.
هنرمندی که نور را با جوهر پیوند می‌دهد
امروزه نیکیتا بوسیاک آثارش را در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک می‌گذارد و هزاران دنبال‌کننده‌ی شیفته دارد. آنچه مخاطبان را جذب می‌کند، نه فقط زیبایی بصری، بلکه احساسی‌ست که هر تصویر در دل بیننده ایجاد می‌کند. تصاویری که تو را وادار می‌کنند برای چند ثانیه آرام شوی، نفس بکشی و خیال کنی در دل یکی از آن خیابان‌های نورانی قدم می‌زنی.
برای دیدن مجموعه آثار او، می‌توانید صفحه اینستاگرامش را دنبال کنید.
source