لورنزو بوفون، دروازه‌بان افسانه‌ای فوتبال ایتالیا، در ۹۵ سالگی بر اثر ایست قلبی درگذشت. او دهه‌ها در تیم‌های بزرگ سری A بازی کرد و جزو چهره‌های ماندگار تاریخ فوتبال ایتالیا بود.

بیوگرافی و مسیر فوتبالی لورنزو بوفون

بوفون در دسامبر ۱۹۲۹ در مایانو به دنیا آمد؛ منطقه ای آرام که انگار خودش هم بعدها همان آرامش را زیر تیرک به نمایش گذاشت. فوتبال حرفه ای را با پورتوگروارو آغاز کرد؛ جایی که در یک فصل ۳۴ بار درون دروازه قرار گرفت و با همین عملکرد راهی باشگاه بزرگ آ.ث. میلان شد.

ده سال حضور او در میلان، نقطه اوج دوران حرفه اش بود. بین ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۹، ۲۷۷ بار برای روسونری بازی کرد. واکنش های سریع، کنترل توپ مطمئن و شخصیت آرام او درون زمین باعث شد به یکی از ستون های میلان تبدیل شود. در همین دوران چند قهرمانی سری A را تجربه کرد و چهره اش بدل به نمادی از ثبات در دروازه شد.

بیشتر بخوانید: بیوگرافی گابریل پین سرمربی ایتالیایی فوتبال و دستیار فرهاد مجیدی در استقلال

پس از جدا شدن از میلان، مسیر او به تیم هایی مثل جنوا، اینتر و فیورنتینا رسید. این انتقال ها نشانی از افت نداشت؛ او همچنان یکی از مطمئن ترین گزینه های فوتبال ایتالیا بود. دوران ملی او نیز بین سال های ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۲ ادامه یافت و طی آن ۱۵ بازی برای تیم ملی انجام داد. شاید تعداد بازی های ملی اش زیاد نبود، اما جایگاهش نزد مربیان و بازیکنان هم عصر، نشان از احترام عمیقی داشت.

علت درگذشت

لورنزو بوفون، یکی از آخرین بازماندگان نسل طلایی دروازه بان های کلاسیک ایتالیا، در سن ۹۵ سالگی چشم از جهان فروبست. او در شهر لاتیسانا زندگی می کرد و بنا بر اعلام خانواده اش، علت فوت ایست قلبی بوده است. رفتن او به معنای خاموش شدن یکی از صداهای آرام اما تأثیرگذار فوتبال نیمه دوم قرن بیستم است؛ نسلی که فوتبال را به شکلی خام، صادقانه و بی تکلف تجربه می کرد.

مطالب مرتبط: بیوگرافی جولیا سالمی مجری و مدل ایرانی-ایتالیایی + زندگی شخصی

یکی از نکته های جالب زندگی او، نسبت خانوادگی اش با جانلوئیجی بوفون — یکی از بهترین دروازه بانان تاریخ — بود. لورنزو پسرعموی پدربزرگ جیجی محسوب می شد. اگرچه از دو نسل متفاوت بودند، اما نوعی میراث مشترک در بین آن ها جریان داشت؛ همان ترکیب خونسردی و قدرت ذهنی زیر فشار.

لورنزو بوفون نمونه ای از دروازه بانی بود که شاید در عصر امروز کمتر دیده شود؛ بدون نمایش گری، بدون تکنولوژی، اما با تکیه بر غریزه، تلاش و ثبات شخصیتی. فوتبال ایتالیا با مرگ او بخشی از حافظه تاریخی خود را از دست داد. یادش همچنان در دل هواداران و تاریخ سری A زنده خواهد ماند و نسل های بعدی دروازه بان ها — چه در ایتالیا و چه فراتر از آن — میراث او را ادامه خواهند داد.