بسیاری سریال خاندان اژدها “House of the Dragon” در مقایسه با سریال بازی تاج و تخت “Game of Thrones”، نسخه‌ای نازل‌تر می‌دانند که فقط رنگ و لعاب ظاهری و اژدها دارد.

تنوع و عمق شخصیت‌ها: یکی از نقاط قوت “Game of Thrones” تنوع و گستردگی شخصیت‌های آن بود که هر کدام داستان‌ها و مسیرهای منحصر به فرد خود را داشتند. این موضوع به غنای دنیای وستروس و جذاب شدن بیشتر سریال کمک زیادی می‌کرد. در مقابل، “House of the Dragon” بیشتر بر روی خاندان تارگرین و چند شخصیت اصلی متمرکز است و به همین دلیل، از لحاظ تنوع شخصیت‌ها کمتر غنی است. این موضوع می‌تواند برای برخی مخاطبان که به دنبال داستان‌های چندلایه و پیچیده هستند، ناامیدکننده باشد.

به علاوه عمق شخصیت‌ها هم در Game of Thrones بسیار بیشتر بود. طوری که کنجکاو می‌شدیم با دنبال کردن سریال در مورد نیکی یا بدی یا چگونگی شکل گرفتن شخصیت هر یک مطلغ شویم. اما در House of the Dragon نیازی به این کشف تدریجی نیست و حتی برخی از کاراکترهایی که در فصل اول امیدوارکننده بودند، در فصل دوم ناهمگون و بی‌معنا شده‌اند.

سرعت روایت داستان: “Game of Thrones” با سرعت بیشتری داستان را پیش می‌برد و به طور مداوم شخصیت‌ها و موقعیت‌های جدیدی را معرفی می‌کرد. این سرعت بالا و تغییرات مداوم باعث می‌شد که بینندگان همیشه منتظر اتفاقات جدید باشند. اما “House of the Dragon” به دلیل تمرکز بیشتر بر روی جزئیات یک خانواده و حوادث آن، با سرعت کمتری پیش می‌رود. این کندی در روایت داستان ممکن است برای برخی مخاطبان جذاب باشد و احساس کنند که سریال کش‌دار شده.

منبع الهام: “House of the Dragon” بر اساس کتاب “Fire and Blood” نوشته جرج آر.آر. مارتین ساخته شده. این کتاب بیشتر به تاریخچه خاندان تارگرین می‌پردازد و به همین دلیل تمرکز اصلی سریال نیز بر روی این خانواده است. در مقابل، “Game of Thrones” بر اساس سری کتاب‌های “A Song of Ice and Fire” ساخته شده بود که داستانی گسترده‌تر و چندلایه‌تر داشت. این گستردگی و چندلایگی داستان به جذابیت و پیچیدگی بیشتر سریال کمک می‌کرد.

چالش‌های ساختاری: “House of the Dragon” با چالش‌های ساختاری نیز مواجه است. در “Game of Thrones”، داستان‌های متعدد و پیچیده‌ای از نقاط مختلف وستروس روایت می‌شد که به گسترش دنیای سریال کمک می‌کرد. اما در “House of the Dragon”، تمرکز بیشتر بر روی یک خط داستانی و چند شخصیت محدود است که ممکن است برای برخی مخاطبان کمتر جذاب باشد.

عدم حضور خانواده‌های محبوب: بسیاری از خانواده‌های محبوب در “Game of Thrones” مانند استارک‌ها و لنیسترها در “House of the Dragon” حضور ندارند یا حضورشان بسیار محدود است. این موضوع می‌تواند دلیلی برای کاهش جذابیت سریال باشد، زیرا مخاطبان ارتباط عاطفی قوی با این خانواده‌ها و داستان‌های آن‌ها برقرار کرده بودند.

تفاوت در تم و فضاسازی: “House of the Dragon” بیشتر به مسائل سیاسی و خانوادگی متمرکز است، در حالی که “Game of Thrones” علاوه بر این موضوعات، عناصر جادویی و فانتزی بیشتری داشت که به محبوب شدن سریال کمک می‌کرد. در “House of the Dragon”، این عناصر کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند.

انتظارات بالا و پیش‌داوری‌های منفی: بسیاری از مخاطبان پس از پایان ناامیدکننده “Game of Thrones”، با انتظارات بالا و پیش‌داوری‌های منفی به سراغ “House of the Dragon” رفتند. این انتظارات بالا می‌تواند به ناامیدی و عدم رضایت از سریال جدید منجر شود، حتی اگر کیفیت تولید و داستان‌پردازی آن خوب باشد.

تهی بودن از دیالوگ‌های با معنا: بسیاری از دیالوگ‌های سریال Game of Thrones بسیار بامعنا بودند و معنای آنها را می‌شد به راحتی به دنیای خودمان هم تعمیم داد. اما کمتر دیالوگی در سریال House of the Dragon است که ما را به اندیشه فرو ببرد.

نظر شما چیست؟