اوتیسم یک اختلال عصبی-رشدی است که بر نحوه تعامل فرد با جهان اطرافش تأثیر می‌گذارد. اما تفاوت کودک اوتیسم با کودکان عادی در چیست؟

مهارت‌های اجتماعی
یک تفاوت کودک اوتیسم با کودکان عادی، مربوط به مهارت‌های اجتماعی است. کودکان مبتلا به اوتیسم معمولاً در برقراری روابط اجتماعی با دیگران دچار مشکل هستند. ممکن است که این کودکان از تماس چشمی اجتناب کرده یا به سختی بتوانند با هم‌سالان خود ارتباط برقرار کنند.

این مشکلات می‌توانند باعث انزوا و تنهایی این کودکان شود. در حالی که کودکان عادی به طور طبیعی توانایی برقراری ارتباط و دوست‌یابی را دارند، کودکان مبتلا به اوتیسم نیاز به کمک و راهنمایی بیشتری دارند تا بتوانند این مهارت‌ها را یاد بگیرند.

از سوی دیگر، کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است ندانند چگونه به درستی با دیگران ارتباط برقرار کنند یا از نشانه‌های اجتماعی غیرکلامی استفاده کنند. برای مثال، ممکن است ندانند که چگونه به نشانه‌های غیرکلامی مانند حرکات دست یا تغییرات چهره دیگران پاسخ دهند. این امر می‌تواند تأثیر منفی بر زندگی اجتماعی و تحصیلی آن‌ها داشته باشد.

ارتباطات کلامی
بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است در توسعه زبان و توانایی‌های کلامی تأخیر داشته باشند که یک تفاوت کودک اوتیسم با کودکان عادی است. برخی از این کودکان تا سنین بالاتر نمی‌توانند به خوبی صحبت کنند یا اصلاً صحبت نمی‌کنند. این مشکلات در ارتباطات کلامی باعث می‌شوند که این کودکان نتوانند نیاز‌ها و احساسات خود را به درستی بیان کنند.

علاوه بر این، حتی زمانی که کودکان مبتلا به اوتیسم بتوانند صحبت کنند، ممکن است از جملات تکراری یا غیرمعمول استفاده کنند. برای مثال، ممکن است یک عبارت خاص را بار‌ها و بار‌ها تکرار کرده یا از کلمات به شکلی غیرمعمول استفاده کنند.

علایق و فعالیت‌ها
کودکان مبتلا به اوتیسم معمولاً علایق محدودی دارند و به موضوعات خاصی علاقه‌مند می‌شوند. برای مثال، ممکن است که ساعت‌ها وقت خود را صرف بررسی جزئیات یک اسباب‌بازی یا کتاب خاص کنند. این علایق محدود می‌تواند باعث شود که این کودکان نتوانند به راحتی با دیگران در فعالیت‌های گروهی شرکت کنند.

در مقابل، کودکان عادی اغلب طیف گسترده‌تری از علایق و فعالیت‌ها داشته و به بازی‌های گروهی علاقه دارند. این تفاوت می‌تواند باعث شود که کودکان مبتلا به اوتیسم از نظر اجتماعی منزوی شوند و نتوانند به راحتی با هم‌سالان خود ارتباط برقرار کنند.

رفتار‌های تکراری
رفتار‌های تکراری یکی از ویژگی‌های بارز کودکان مبتلا به اوتیسم و تفاوت کودک اوتیسم با کودکان عادی است. این رفتار‌ها می‌توانند شامل تکان دادن دست‌ها، چرخاندن اشیا یا انجام فعالیت‌های روتین به صورت مکرر باشند. این رفتار‌های تکراری ممکن است به عنوان راهی برای کاهش استرس و ایجاد احساس کنترل در این کودکان عمل کنند.

در حالی که کودکان عادی نیز ممکن است گاهی اوقات رفتار‌های تکراری از خود نشان دهند، این رفتار‌ها در کودکان مبتلا به اوتیسم به طور معمول شدیدتر و مستمرتر است.

حساسیت‌ها
کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است حساسیت بیشتری به صدا، نور، بو و لمس داشته باشند. این حساسیت‌ها می‌توانند باعث ناراحتی و اضطراب در این کودکان شوند. برای مثال، قرار گرفتن در صدای بلند یا نور شدید ممکن است برای آن‌ها غیرقابل تحمل باشد.

از سوی دیگر، این حساسیت‌ها می‌توانند باعث شوند که کودکان مبتلا به اوتیسم به طور ناخواسته به محرک‌های حسی واکنش‌های شدیدی نشان دهند. این واکنش‌ها می‌توانند شامل گریه کردن، جیغ زدن یا اجتناب از موقعیت‌های خاص باشند.

پردازش اطلاعات
کودکان مبتلا به اوتیسم در پردازش اطلاعات به صورت متفاوت عمل می‌کنند. این کودکان ممکن است نیاز به زمان بیشتری برای درک و پاسخ به مسائل داشته باشند. این تأخیر در پردازش اطلاعات می‌تواند باعث شود که این کودکان در محیط‌های تحصیلی و اجتماعی با چالش‌های بیشتری روبرو شوند.

علاوه بر این، گاهی کودکان مبتلا به اوتیسم در فهم و تفسیر اطلاعات پیچیده دچار مشکل می‌شوند. برای مثال، ممکن است که آن‌ها در درک مفاهیم انتزاعی یا ترکیب اطلاعات مختلف مشکل داشته داشته باشند. در نتیجه، این کودکان نیاز به حمایت بیشتری در محیط‌های تحصیلی و آموزشی دارند.

انعطاف‌پذیری
یک تفاوت کودک اوتیسم با کودکان عادی، مربوط به میزان انعطاف‌پذیری در مواجهه با تغییرات است. کودکان مبتلا به اوتیسم معمولاً در مواجهه با تغییرات روزمره مشکل دارند. ممکن است که این کودکان به شدت به روتین‌ها و فعالیت‌های تکراری وابسته باشند و هرگونه تغییر در این روتین‌ها می‌تواند باعث استرس و اضطراب شدید در آن‌ها شود. برای مثال، تغییر در برنامه روزانه یا حضور در مکان‌های جدید می‌تواند باعث ناآرامی و ناراحتی در کودکان مبتلا به اوتیسم شود.

در مقابل، کودکان عادی معمولاً توانایی بیشتری برای انطباق با تغییرات دارند و می‌توانند به راحتی با موقعیت‌های جدید و ناگهانی مواجه شوند.

بازی
بازی کودکان مبتلا به اوتیسم معمولاً به صورت انفرادی و با تمرکز روی جزئیات اشیا است. این کودکان ممکن است ساعت‌ها وقت خود را صرف بازی با یک اسباب‌بازی خاص یا بررسی جزئیات یک شیء کنند.

از سوی دیگر، کودکان عادی معمولاً به بازی‌های تعاملی و مشارکتی علاقه‌مند هستند و از تخیل و خلاقیت خود در بازی استفاده می‌کنند. این تفاوت در نوع بازی می‌تواند باعث شود که کودکان مبتلا به اوتیسم از نظر اجتماعی منزوی شوند و نتوانند به راحتی با هم‌سالان خود ارتباط برقرار کنند.

توانایی‌های شناختی
برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم در زمینه‌های خاصی توانایی‌های فوق‌العاده‌ای دارند. برای مثال، ممکن است که آن‌ها در ریاضیات، موسیقی یا هنر مهارت‌های ویژه‌ای داشته باشند. این توانایی‌های خاص می‌توانند به عنوان یک نقطه قوت برای این کودکان عمل کرده و به آن‌ها کمک کنند تا در برخی زمینه‌ها موفقیت‌های چشمگیری کسب کنند.

برقراری ارتباط غیرکلامی
یک تفاوت کودکان عادی با کودک اوتیسم کودکان، در رابطه با توانایی برقراری ارتباط غیرکلامی است. مبتلا به اوتیسم ممکن است در استفاده از نشانه‌های غیرکلامی مانند اشاره، تقلید و تغییرات چهره مشکل داشته باشند. برای مثال، ممکن است ندانند چگونه به درستی از اشارات دست یا تغییرات چهره دیگران برای برقراری ارتباط استفاده کنند. در مقابل، کودکان عادی معمولاً به طور طبیعی از نشانه‌های غیرکلامی برای برقراری ارتباط با دیگران استفاده می‌کنند.

جمع‌بندی
تفاوت کودک اوتیسم با کودکان عادی در جنبه‌های مختلفی از جمله مهارت‌های اجتماعی، ارتباطات کلامی و غیرکلامی، علایق و فعالیت‌ها و پردازش اطلاعات مشهود است. این تفاوت‌ها باعث می‌شوند که کودکان اوتیسم نیاز به حمایت‌های ویژه‌ای داشته باشند تا بتوانند در محیط‌های تحصیلی و اجتماعی و زندگی روزمره خود موفق باشند.